Zawgyi
ညဘက္....jiyangတို႔ခရီးပန္းတိုင္ ေတာင္ေျခသို႔
ေရာက္ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ အကုန္
ကားေပၚက ဆင္းျပီးခ်ိန္၌ အခုထိမဆင္းရေသးေသာ
အခ်စ္ငွက္ႏွစ္ေကာင္ခ်စ္လို႔မဝဘဲက်န္ေနေသး၏။
ထိုအခါ ကားေမာင္းသူက
"ေဟ့...မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္မဆင္းေသးဘူးလား..."
"႐ွဴး...တိုးတိုး...ဒီမွာအိပ္ေနတယ္မဟုတ္လား..."
"ႏိႈးလိူက္ေတာ့...ကားကျပန္ထြက္ရမွာ..."
"ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္ဆေပးမယ္...သူႏိုးတဲ့အထိေစာင့္ေပး
ပါ..."
"ႏွစ္ဆ...ႏွစ္ဆတဲ့လား...ဟုတ္ၿပီး...ေစာင့္ေပးမယ္"
Haoxuanသည္ ကားေမာင္းသမားကို ေငြနဲ႔ပစ္ေပါက္
လိုက္ၿပီး jiyangႏိုးလာတဲ့အထိ ေစာင့္ေပးေနသည္။
ခဏအၾကာတြင္ jiyangကႏိုးလာၿပီး
"အယ္...လူေတြဘယ္ေရာက္ကုန္တာလဲ..."
"ဆင္းကုန္ၿပီး..."
"ဘာ...ဘာလို႔ငါ့ကိုမႏိုးလာတာလဲ..."
"အိပ္ေနတဲ့ပံုက ခ်စ္စရာေကာင္းလို႔..."
"မင္း...လာမေနာက္ေနနဲ႔...တျခားသူေတြကို မမွိဘဲေန
အံုးမယ္...ျမန္ျမန္လာ..."
Jiyangက ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းနဲ႔အရင္ဆင္းသြားၿပီး
Haoxuanကေတာ့ jiyangအံုးသြားေသာ သူ႔ပခံုးကို
နမ္း႐ိႈပ္ရင္း
"ကိုကို႔ ေခါင္းေလ်ွာ္ရည္နံ႔က ေမႊးေနတာဘဲ..ဟိဟိ..
ငါ့စိတ္ကိုလာဆြေနတာလားဟ....ဟာ..ကိုကို..ေစာင့္
အံုးေလဗ်ာ..."
Haoxuanသည္ ျပာတိျပာယာနဲ႔ jiyangအေနာက္သ္ို႔
ေျပးလိုက္သြားသည္။ ထို႔ႏွင့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ
မ်ားစခန္းခ်ကာ ေတာင္ေျခ ေရစပ္နားသို႔ေရာက္လာ
ေသာ jiyangတို႔ႏွစ္ေယာက္အား ဆရာမတစ္ေယာက္က
"အို...ဆရာjiyang...ခုနကတည္းက ကြၽန္မလိုက္႐ွာ
ေနတာ...ဘယ္ေတြေပ်ာက္ေနတာလဲ..."
"ေအာ္...ဟိုနားဒီနားေလ်ွာက္ၾကည့္ေနတာပါ...ဘာ
မ်ား့ဖစ္လို႔လိုက္႐ွာေနတာလဲဗ်..."
"ဟို...ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕အေရအတြက္က မဂ
ဏာန္းျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ အခုတျခားေက်ာင္းသားေတြကအတြဲကိုယ္စီရသြားကုန္ၿပီး အဲ့တာ Haoxuanတစ္
ေယာက္ဘဲအတြဲမ႐ွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္..."
"သူ႔တစ္ေယာက္ထဲေပးအိပ္လိုက္ေလ..."
Jiyangရဲ႕ေအးစက္စြာျပန္ေျဖေသာ စကားမ်ား
ေၾကာင့္ နာက်င္သြားေသာ Haoxuanက
"ဆရာကလည္း...ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ အိပ္ရမွာေၾကာက္တယ္ဗ်..."
ႏြဲ႔ျပကာ လက္မထိပ္ေလးကိုကိုက္ေနပံုကိုၾကည့္ၿပီး ဆ
ရာမႏွင့္ jiyangသည္ မ်က္လံုးေသမ်ားျဖင့္ စိတ္ပ်က္
ေသာအၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ေနေလသည္။ Haoxuanက
တုတ္တုတ္မ်ွမလႈပ္ေသာ jiyangအား လက္ကိုတြဲခို
ၿပီး
"အာ...ဆရာ...ကြၽန္ေတာ္တဂယ္ေၾကာက္တာပါဗ်ာ
....ယံုေပးပါေနာ္..."
"အဲ့ေတာ့...ငါဘာလုပ္ေပးရမလဲ...မင္းငါနဲ႔လာအိပ္
မယ္လို႔ေတာ့ မေျပာနဲ႔ေနာ္..."
"ေသခ်ာတာေပါ့ဗ်...ဆရာလည္းတစ္ေယာက္ထဲအိပ္
ရမွာေလ...ကြၽန္ေတာ္အေဖာ္ လာလုပ္ေပးမယ္ေလ...."
"မလိုဘူး..ရတယ္...ဆရာတစ္ေယာက္ထဲအိပ္ႏိုင္
တယ္..."
"အား....ရဘူးရဘူး...ဆရာေခၚမအိပ္ခဲ့ရင္..."
"ဘာလဲ...ဆက္ေျပာေလ..."
Haoxuanသည္ အက်ယ္ႀကီးေအာ္ငိုကာ ေျခေဆာင့္
လ်က္
"အူးဝါး...တပည့္ကေၾကာက္တာကို ဆရာကလ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတယ္...ရက္စက္လိုက္တာ ဗ်၊..အူးဝါး...
ကားေပၚမွာလည္း ဆရာကြၽန္ေတာ့ပခံုးကို ေခါင္းအံုး
လုပ္ၿပီး အိပ္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အခုက် မသိသလိုဘဲ ေနေန
တယ္...အူးဝါး..."
Haoxuanသဘ္ ငိုေနရင္းက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်
ၿပီး ကေလးသဖြယ္ေအာ္ငိုေနသည္။ ထိုအခါ ေက်ာင္း
သားမ်ားဝိုင္းအံုလာၿပီး
"အယ္...Haoxuan ဘာဖစ္ေနတာလဲ...သူဒီလိုျဖစ္တာအခုမွ ျမင္ဘူးတယ္.."
"သရဲမ်ားဝင္ပူးသြားလို႔မ်ားလား..."
"ဟုတ္ပါ့မလားကြာ..."
"ၾကၫ့္ပါလား...ေအာ္ငိုေနတာ..."
ေက်ာင္းသားမ်ားၾကားထဲတြင္ တီးတိုးေျပာဆိုသံမ်ား
ထြက္လာရာ Jiyangသည္ စိတ္ဓာတ္ေတြက်ရင္း
"လာ..လိုက္ခဲ့..."
"ရႊတ္...ဘယ္ကိုလဲ...ရႊတ္..."
"ဆရာ့တဲကိုေလ...အေဖာ္အိပ္ေပးမယ္ဆို..."
"ဝါး...တဂယ္လား...ရႊတ္...အူးဝါး..."
"ဟာ...ဘာလို႔ငိုျပန္တာတုန္း..."
"ရႊတ္...ဝမ္းသာလို္႔ပါ...ျမန္ျမန္သြားၾကမယ္ေလ...
ဆရာ့အထုတ္ေတြ ကြၽန္ေတာ္သယ္ခဲ့ေပးမယ္..."
"လာလာ..ျမန္ျမန္လာ...."
Jiyangသည္ မ်က္ႏွာကိုအုပ္ကာ လူအုပ္ေတြၾကားထဲ
မွတိုးထြက္သြားေတာ့သည္။ Haoxuanကေတာ့ မ်က္
ႏွာႀကီးျပံဳးျဖဲျဖဲလုပ္ကာ ေမာ့ေတာ့ေမာ့ေတာ့ႏွင့္ အ
ေနာက္မွပါသြားခဲ့သည္။ ကိုယ္စီတဲေတြေဆာက္ၿပီးၾက
ၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားစုေဝးကာ
မီးပံုကိုအလယ္ထားၿပီး ဝိုင္းထိုက္လိုက္ၾကသည္။
ထိုအထဲမွ ဆရာတစ္ဦးက
"ကဲ...ဒီေန႔ခရီးစဥ္ရဲ႕အေၾကာင္းရင္းက ခင္မင္မႈေတြ
ပိုတိုးလာေစဖို႔ ျဖစ္တယ္...ဒီမွာ ဖုန္းလဲသံုးလို႔မရသလို
..အင္တာနက္..လက္ေတာ့စ္ေတြလည္း မရွိဘူး...
ေက်ာင္းမွာဆိုရင္ မင္းတို႔ေတြက ဖုန္းေတြနဲ႔အလုပ္႐ႈပ္
ေနၾကၿပီး ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမ့ေနၾကတယ္
မဟုတ္လား....အဲ့ေတာ့...ဂိမ္းေလးကစားၾကမယ္.."
ဆရာက စကားေတြေျပာေနေပမဲ့လည္း Haoxuanက
ေတာ့ jiyangအနားတြင္ ထိုင္ကာလက္ေလးေထာက္
ရင္း jiyangရဲ႕မ်က္ႏွာကို တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ေန
သည္။ ဆရာက
"ကိုယ့္အခုျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ရည္မွန္းခ်က္ေလး ေျပာၾက
မလား....တစ္ေယာက္စေျပာၿပီးရင္ ကိုယ္ေျပာေစခ်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နာမည္ကို ေခၚၿပီးေျပာၾက
မယ္...အဆင္ေျပတယ္ေနာ္...စၾကမယ္.. "
"ဟုတ္ကဲ့..."
ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားတစ္ၿပိဳင္နက္တည္း
ေအာ္ေျပာၿပီး ကိုယ္ေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းကို တစ္
ေယာက္စီထေျပာၾကေတာ့သည္။ Haoxuanအလွည့္
ေရာက္ေသာအခါ Haoxuanက မတ္တပ္ရပ္ၿပီး
"အဟမ္း...ကြၽန္ေတာ့နာမည္ေတာ့ ေျပာစရာမလိုဘဲ
သိၿပီးၾကၿပီးထင္ပါတယ္...ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္
ေတာ္က နာမည္ဆိုးနဲ႔ေက်ာ္ၾကားထားလို႔ပါ...အခု
ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ရည္မွန္းခ်က္ ကိတ္မုန္႔ဖုတ္
တဲ့သူျဖစ္ခ်င္ပါတယ္..အရင္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဘာ
ျဖစ္ခ်င္လဲဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး...ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့သူက
ကိတ္မုန္႔ေတြကိုစားေနရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလး
ကိုျမင္ရေတာ့ အရမ္းၾကည္ႏူးမိတယ္..အနာဂတ္မွာ
ကြၽန္ေတာ္လုပ္တဲ့ကိတ္မုန္႔ကိုစားၿပီး သူ႔ကိုအျမဲတမ္း
ေပ်ာ္ေနေစခ်င္တယ္...ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕အခ်စ္ေတြနဲ႔လုပ္
ထားတဲ့ကိတ္မုန္႔ေလးေတြကို သူတစ္ေယာက္တည္း
ကိုဘဲ စားခ်င္ေစခ်င္ေနတယ္..ဒီေလာက္ပါဘဲ..."
တျခားေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အားက်ကာလက္ခုပ္တီးၾကေလသည္။ ထိုစကားေတြကိုၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္
မွာေတာ့ Jiyangသည္ ႐ွက္ေသြးျဖာကာ ေခါင္းငံု႔ေန
သည္။ Haoxuanနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ ထိုင္ေန
ေသာ An rinက
"ငါ ကိတ္မုန္႔ႀကိဳက္တာ သူဘယ္လိုမ်ားသိလည္းမသိ
...ဟီးဟီး...ရင္ခုန္လိုက္တာ..."
တစ္ေယာက္ထဲရင္ထဲ၌ ပန္းပြင့္ေနေလသည္။ An rin
ရဲ႕သူငယ္ခ်င္မ်ားက
"နင္ ဘယ္ခ်ိန္က ေရာက္လာတာလဲ..."
"ခုနကဘဲ..နင္တို႔တဲေတြေဆာက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ေပါ့.."
"ဪ...."
ေက်ာင္းသားေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ေျပာ
ေနၾကခ်ိန္တြင္ Haoxuanသည္ တိတ္တိတ္ေလးထ
သြားကာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ဝယ္ထားေသာ ကုတ္အႀကီး
ကို သြားယူၿပီး
"ဆရာ..ဒီကိုခဏလာပါအံုး.."
Jiyang ကေတာ့ဘုမသိဘမသိနဲ႔ Haoxuanဆီသြား
ၿပီး ကုတ္အကၤ်ီနဲ႔ အုပ္မိုးတာခံလိုက္ရသည္။ Jiyang
က
"မင္းဘာလုပ္တာလဲ..."
"႐ွဴး...တိုးတိုး...သူမ်ားေတြၾကားသြားမယ္..ကြၽန္
ေတာ့ေနာက္လိုက္ခဲ့..."
Haoxuanသည္ Jiyangကို ကုတ္နဲ႔အုပ္မိုးကာ ေတာ
ထဲသို႔ေခၚသြားသည္ ။ တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ Jiyangသည္ ထိုအရာကိုေတြ႔ၿပီး အံံ့ဪၿပီး ရပ္
ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။
"ဝါး...လွလိုက္တာ...."
ထိုအခ်ိန္တြင္ An rinလည္း Haoxuanကိုေတြ႔လိုက္
ရာ အေနာက္မွလိုက္သြားေတာ့သည္။
.......
ဘာဆက္ျဖစ္မယ္ထင္လဲ...Jiyangေတြ႔လိုက္ရတဲ့အ
ရာက ဘာျဖစ္မလဲေနာ္...😋😋😋😋
#Kyelsin
أنت تقرأ
ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူဆရာေလး(ကျွန်တော့ချစ်သူဆရာလေး)
عاطفيةခပ္ဆိုးဆိုးေက်ာင္းသားေလးနဲ႔ စည္းကမ္းတင္းၾကပ္တဲ့ဆရာေလးတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ ခပ်ဆိုးဆိုးကျောင်းသားလေးနဲ့ စည်းကမ်းတင်းကြပ်တဲ့ဆရာလေးတို့ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်
