ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူဆရာေလး(ကျွန်တော့ချစ်သူဆရာလေး)

Part-20

Zawgyi

​ေနာက္​တစ္​​ေန႔မနက္​ Jiyangအိမ္​၌
"အားး...​ေခါင္​းကိုက္​လိုက္​တာ...ကြၽတ္​ကြၽတ္​...မ​ေန႔
က အျပင္​မွာ ​ေနတာၾကာသြားလို႔ထင္​တယ္​..ဟို​ေကာင္​
စုတ္​​ေၾကာင္​့ ငိုလိုက္​ရလို႔ ​အခု​ေတာ့ ​ေခါင္​းပါကိုက္​ၿပီး
ဖ်ားပါဖ်ားကုန္​ၿပီး...​ေဆး...​ေဆး႐ွာရမယ္​..."
Jiyangသည္​ မ​ေန႔ညက Haoxuanတို႔အိမ္​​ေတာ္​မွ
သူ႔အိမ္​သို႔လမ္​း​ေလ်ွာက္​ျပန္​ရင္​း ငို​ေႂကြးသြားရာ လမ္​း
၌ အ​ေအးမိသြားျခင္​းျဖစ္​သည္​။ Jiyangသည္​ သူ႔အိပ္​
ယာ​ေဘးတြင္​ ႐ွိ​ေသာစားပြဲမွ အံ့ဆြဲကိုဆြဲထုတ္​ၿပီး ​ေဆး
ကိုစမ္​း​ေနသည္​။ ​ေဆး​ေသာက္​ၿပီး​ေနာက္​ ​ေဆးအ႐ွိန္​နဲ႔
​ေက​ြး​ေကြး​ေလးနဲ႔ ျပန္​အိပ္​​ေပ်ာ္​သြားခဲ့သည္​။ ​မအိပ္​​
​ေပ်ာ္​မီ သူ႔ငယ္​ခ်င္​း bowenအားဖုန္​းလွမ္​းဆက္​ၿပီး ခြင္​့
တိုင္​​ေပးရန္​ messageပို႔ထားခဲ့သည္​။ ​ေက်ာင္း၌ Haoxuanသည္​ Jiyangအား႐ွင္​းျပရန္​ ​ေက်ာင္​းဝ၌
​ေစာင္​့​ေနသည္​။ ​ေက်ာင္​းတတ္​သြားတဲ့ခ်ိန္​ထိ Jiyang
​ေရာက္​မလာ​ေခ်။ ​ေက်ာင္​းခန္​းထဲသို႔ ဝင္​သြားၿပီး Jiyangအား ​ေစာင္​့​ေနျပန္​သည္​။ ပထမအခ်ိန္​ Jiyangဝင္​ရမဲ့အခ်ိန္​တြင္​ Jiyangမ​ေရာက္​လာဘဲ
Math သင္​တဲ့ဆရာ​​ေရာက္​လာရာ Haoxuanက
"ဆရာ...ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔အတန္​းပိုင္​​ေရာ.."
"ဆရာ jiyangက ဒီ​ေန႔ခြင္​့ယူထားတယ္​..."
"ဘာလို႔လဲ..."
"​ေနမ​ေကာင္​းလို႔တဲ့...​ေဆး​ေပးခန္​းက ဆရာ bowen
က ခြင္​့တိုင္​​ေပးတာ..."
"​ဗ်ာ...အာ့ဆို ဆရာ..ကြၽန္​​ေတာ့ကိုခြင္​့ျပဳပါအံုး.."
"ဘာ...​ေန..​ေနအံုး​ေလ...စာသင္​ခ်ိန္​ႀကီး ဘယ္​သြားတာလဲ....ဟူး...သူ​ေဌးသား​ေတြမ်ား​ေကာင္​းလိုက္​တာ
​ေနာ္​....ကဲက​ဲ...စာသင္​ရ​ေအာင္​..."
Haoxuanသည္​ လြယ္​အိတ္​ကိုအလ်င္​ျမန္​​ေကာက္​
ယူကာ ​ေက်ာင္​းျပင္​သိူ႔ထြက္​​ေျပးလာၿပီး Jiyangဆီ
သို႔သြား​ေဘသည္​။
"ဒုန္​း...ဒုန္​း...က္​ိုကို...ကိုကို..."
Haoxuan အသံၾကားသြား​ေသာ Jiyangသည္​ ထိန္႔
လန္​႔လ်က္​
"ငါ​ေနမ​ေကာင္​းလို႔ထင္​​​ေယာင္​ထင္​မွား​ေတြ ၾကား​ေန
တာျဖစ္​လိမ္​့မယ္​..."
"ဒုန္း...ဒုန္​း...ဒုန္​း...."
တံခါးက်ိဳးမတတ္​ထု​ေန​​ေသာအသံ​ေၾကာင္​့ Jiyang
သည္​ စိတ္​အ​ေႏွာင္​့ယွက္​ျဖစ္​ကာ ယိုင္​ထိယိုင္​တိုင္​နဲ႔
အားတင္​းၿပီး နံရံကိုမွီလ်က္​ ျဖည္​းျဖည္​းခ်င္​းသြားကာ
တံခါးသြားဖြင္​့​ေလသည္​။ တံခါးလက္​ကိုင္​ဘုက္​ို လွည္​့
ဖြင္​့ၿပီးသည္​ႏွင္​့ အားျပတ္​ကာ Haoxuanရင္​ခြင္​ထဲသို႔
လွဲက်သြား​ေလသည္​။ Haoxuanသည္​ ထိန္​႔လန္​႔ကာ
Jiyangကို အိပ္​ယာထဲသို႔အလ်င္​အျမန္​ခ်ီသြင္​းရ
သည္​။ ထို႔​ေနာက္​ Haoxuanသည္​ ​ေရ​ေႏြးစပ္​ကာ
Jiyangအား ​ေရပတ္​တိုက္​​ေပး​ေနသည္​။ ဝယ္​လာ​ေသာ​ေဆး​ေတြထုတ္​ကာ ပါးစပ္​ထဲထည္​့​ေပး​ေပမဲ့
လည္​း မဝင္​သည္​့အဆံုး သူ႔ပါးစပ္​ထဲထည္​့ကာ ​ေရႏွင္​့
​ေရာလ်က္​ Jiyangရဲ႕ပါးစပ္​ထဲသို႔ထၫ္​့ၿပီး တိုက္​ရ
​သည္​။ ​ေရတစ္​င​ံု​ေမာ့​ေသာက္​ၿပီး Jiyangအားတ္​ိုက္​
ျပန္​သည္​။ Jiyangႏိုးလာရင္​ စားဖို႔အတြက္​ ဆန္​ျပဳတ္​
ျပဳတ္​​ေပး​ေနျပန္​သည္​။ Haoxuanရဲ႕မ်က္​ႏွာထပ္​၌
စိုးရိမ္​ပူပန္​မႈ​ေတြနဲ႔ ျပည္​့ႏွပ္​​ေနသည္​။ ည​ေန​ေလာက္​
​ေရာက္​​ေသာအခါ Jiyangသည္​ မ်က္​လံုး​ေရး​ေရး​
​ေလးပြင္​့လာၿပီး ထထိုင္​လိုက္​ရာ ​ႏွဖူး​ေပၚတြင္​တင္ထား​ေသာ​ေရစိုဝတ္​ျပဳတ္​က်လာသျဖင္​့
"အယ္​...​ေရစိုဝတ္​ပါလား....ဘယ္​သူက..."
​ေျပာ​ေနရင္​းနဲ႔ ​သူ႔လက္​ကိုတင္​းတင္​းၾကပ္​ၾကပ္​ကိုင္​
ထားသည္​ကိုသတိထညးမိ၍ ​ေဘးကိုၾကည္​့လိုက္​မိ
သည္​။ ​ေဘး​ေတြအိပ္​​ေမာက်​ေန​ေသာ Haoxuanကို
​ေတြ႔ရာ
"အိမ္​မက္​လား...အ...မဟုတ္​​ေသးပါဘူး...သူဘယ္​
လိုဒီကို​ေရာက္​​ေနတာလဲ..."
"ဝွါး...ကိုကို ႏိုးလာၿပီးလား..."
Haoxuan သည္​ မ်က္​လံုးကိုလက္​ျဖင္​့ပြတ္​သပ္​ရင္​း
ႏိုးလာသည္​။ Jiyangက
"မင္​း ဒီမွာဘာလုပ္​​ေနတာလဲ.. "
"ကိုကိာ အဖ်ားက်ၿပီးလား..."
"ထြက္​သြား.."
"ကိုကို ႏိုးလာရင္​စားဖို႔ဆန္​ျပဳတ္​လုပ္​ထား​ေပးတယ္​
...ကြၽန္​​ေတာ္​သြားျပန္​​ေႏြး​ေပးမယ္​​ေနာ္​..."
"Haoxuan!"
"ခဏ​ေစာင္​့...မ​ေန႔ကလည္​း ဘာမွမစားထားဘူးမ
ဟုတ္​လား..."
"မင္​း...ငါ့စကားကိုနား​ေထာင္​​ေနရဲ႕လား...ငါ​ေျပာ
တာနားမလည္​ဘူးလား..."
"ကိုကို​ေျပာတိုင္​းသာ ထြက္​သြားရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ဘယ္​
လို ကိုကို႔ကို႐ွင္​းျပလို႔ရ​ေတာ့မွာလဲ...ခဏ​ေန​ေနာ္​...
ကြၽန္​​ေတာ္​ ခ်က္​ခ်င္​းယူခဲ့​ေပးမယ္​..."
Haoxuanသည္​ Jiyang​ေမာင္​းထုတ္​​ေနသည္​ကိုဂ႐ုမ
စိုက္​ဘဲ သူလုပ္​ခ်င္​တာဘဲ သူစြတ္​လုပ္​​ေနသည္​။ ထိူ္​
​ေနာက္​ Haoxuanသည္​ Jiyangအား ျဖစ္​စဥ္​​ေတြ
​ေျပာျပၿပီး​ေနာက္​ ​ေျပလည္​သြားၾကၿပီး ​Jiyangလည္​း
ခ်က္​ခ်င္​းဆိုသလို ​ေနျပန္​​ေကာင္​းလာ​ေလသည္​။
Haoxuanက
"ကိုကို...ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ ​ေတာင္​တန္​း​ေတြဆီသြားတဲ့ခရီးကိုလိုက္​မွာလား..."
"လိုက္​ရမွာ​ေပါ့...မင္​းတို႔အတန္​းပိုင္​ဘဲဟာ..."
"ဟုတ္​...​ေမ်ွာ္​​ေနမယ္​​ေနာ္​...အဲ့​ေန႔ကို..."
"ငါဘာလို႔ မ​ေကာင္​းတဲ့ခံစားခ်က္​ႀကီး ခံစား​ေနရ​တာ
လဲ...."
ည​ေန​ေစာင္​း၌ ​ေက်ာင္​းဆင္​းလာ​ၾက​ေသာ ဆရာမ်ား
က Jiyangအိမ္​သို႔​ေရာက္​လာၾကရာ Jiyangနဲ႔ Haoxuanတို႔ တစ္​​ေယာက္​မ်က္​ႏွာ​တစ္​​ေယာက္​ၾကည္​့
ၿပီး Jiyangက
"ျမန္​ျမန္​ပုန္​း​ေလ..."
"ဘာလို႔ ပုန္​းရမွာလဲ..."
"ဒီ​ေကာင္​စုတ္​​ေလး​ေတာ့...ဆရာ​ေတြတစ္​မ်ိဳးထင္​
သြားမယ္​​ေလကြာ..."
"ဒါဆို ကြၽန္​​ေတာ္​ဘယ္​နားမွာ ပုန္​းရမွာလဲ..."
"ဟိုကို...."
Jiyangရဲ႕လက္​ညိ္​ုးတည္​​ေနရာကိုၾကည္​့လိုက္​ရာ အ
ဝတ္​ဗီ႐ိုျဖစ္​သည္​။ Haoxuan က
"အဲ...အဲ့​ေနရာႀကီးလား..."
"ျမန္​ျမန္​ဝင္​​ေတာ့..သြား.."
Jiyangသည္​ Haoxuanကို အဝတ္​ဗီ႐ိုထဲသို႔ တြန္​း
ထၫ္​့ၿပီး တံခါးသြားဖြင္​့​ေလသည္​။ ဆရာမ်ားက
"​ေန​ေကာင္​းသြားၿပီးလား...​ဆရာ jiyang..."
"ဟုတ္​..သက္​သာလာပါၿပီး..."
"အဲ...ဆရာ့အိမ္​မွာ ဘယ္​သူ​ေရာက္​​ေနတာလဲ..."
"​ဗ်ာ..."
"ဒီမွာ ဖိနပ္​တစ္​ရံပို​ေနတယ္​​ေလ..."
"အဲ...ဟို..အဲ့ဒါလည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ဖိနပ္​ပါဘဲ...ဟဲဟဲ..
..လာ​ေလ..အထဲဝင္​ၾက​ေလ​ဗ်ာ..."
Jiyangသည္​ အထဲသို႔ကမန္​းကတန္​းဖိတ္​​ေခၚလိုက္​ရ
သည္​။ ဆရာမ်ားက ထိုင္​ၾကၿပီး​ေနာက္​
"ဆရာjiyangသိလား...ဒီ​ေန႔​ေလ ...Haoxuan
တစ္​​ေယာက္​ ဆရာ့သတင္​းကိုၾကားၿပီး ခ်က္​ခ်င္​း​ေျပး
ထြက္​သြားတယ္​...ဘယ္​ကိုသြားလဲ​ေတာ့မသိဘူး..ဆ
ရာ့ဆီ​​ေရာက္​မလာဘူးလား..."
"ဟဟ...မ​ေရာက္​...လာပါဘူး​ဗ်..."
"အင္​း...သူ​ေဌးသား​​​ေတြမ်ား ​ေကာင္​းလိုက္​ၾက​တာ
...​ေက်ာင္​းပ်က္​ခ်င္​သလို ပ်က္​လို္႔ရတယ္​...​ေတာ္​
​​ေတာ္​စည္​းကမ္​းမ႐ွိတာဘဲ..."
"ဟဟဟ..."
"သူက စာ​ေတာ္​တယ္​ဆို​ေပမဲ့ အခုက ဆရာ​ေတြကိာ
လံုးဝမ​ေလးစားတာ...ဆရာjiyangဆိုရင္​​ေတာ့ ၿငိမ္​
သြားတာဘဲ....."
"မဟုတ္​ရပါဘူး​ဗ်ာ..."
​ဆရာမ်ားက Haoxuanအတင္​း​ေျပာ​ေနၾကရာ ဗီ႐ို
ထဲတြင္​ ထိုင္​နား​ေထာင္​​ေန​ေသာ Haoxuan သည္​ ​ေဒါ
သ​ေငြ႔​ေတြ ထြက္​​ေန​ေလသည္​။ အတင္​း​ေျပာ​ေနၾက
​ေသာဆရာမ်ားက Haoxuanရဲ႕​ေဒါသကိုခံစား​ေနရသ
ျဖင္​့
"ဆ..ဆရာ..jiyang.. ကြၽန္​​ေတာ္​႐ုတ္​တရက္​​ေက်ာ
​ေတြခ်မ္​းလာသလိုဘဲ​ဗ်..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​​ေရာဘဲ ဆရာJiyang ...."
.......
​ေဝဖန္​ခ်က္​​ေလး​ေရး​ေပးသြားၾက​ေနာ္​...ခ်စ္​တယ္​...readerတို႔
#Kyelsin
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
Unicode