HIMM 40

12 0 0
                                    


Napakahirap. Hindi ko man siya nakikita pero bakit parang mas lumalalim ang pagtingin ko sa kanya?

Sa bedroom table ko ay kinuha ko ang DSLR ko at tiningnang muli ang kuha ko sa aming dalawa nang hindi niya alam.

Kahit dito man lang ay atleast nakikita ko pa rin ang mala-anghel niyang mukha.


Nakangiti ako habang nakatingin sa kanya habang siya nama'y nakaturo sa harapan habang gulat na nakangiti sa palubog na araw.


Whenever I think of her, my mind tells me that I am a totally stupid guy for being blind not to see her precious worth.


I don't have the courage to meet her right now but I have the courage to pray for her to be guided and be well at all times.

I'm also praying for myself to have the bravery to show my feelings but how?

But prayer works and things got changed after two days. One night I dialed her phone and it rang few times and my heart too.

"Hello?" Her voice!

"Hello."


"Oh, long time no hear, ah?"

Nervousness eating me up but I still managed to laugh a bit. "Sorry na. Bawi na lang ako."


"Ottoke?" [How?]

"Punta ako dyan." Nakita ko 'yung scrabble na naka-display sa wall ng room ko. "Magdadala ako ng scrabble. Laro tayo."

"Gusto ko iyan! Wala naman tayong pasok bukas."

Oo nga 'no? Sakto! "Yeah. Wait for me."

"Okay. Drive slow, ha."

"Yep."

I hung up the phone.


"Whoo! Bakit parang pinagpawisan ako?"

Hinawakan ko ang puso ko at hindi ito kalmado.

Damn it.


Agad akong tumayo at kinuha ang scrabble at nilagay sa isang bag. Pagkatapos ay nagbihis ako, tumingin sa salamin kung may dumi sa mukha at nang sa tingin ko'y maayos naman ang itsura ko'y lumabas na ako at sinarado ang pinto.


Syempre nag-kotse ako at sampung minuto mahigit ang lumipas nang nasa tapat na ako ng bahay nila.


Bumaba ako ng kotse dala ang bag na may lamang scrabble at naglakad papunta sa gate. Pinindot ko ang doorbell button.


Calm down. Compose yourself.


Lumabas si Carlos at pinagbuksan ako.


"Yow, Kuya! Kamusta?" Nag-fist bump kami.

"I'm good. Ikaw?"


"Just the same. Mauna ka na. Isasara ko lang 'to."

Huminga ako nang malalim habang papunta ako sa pinto.


Medyo nakabukas ito kung kaya't tinulak ko na lang ito and there, I saw her again.

Finally.


"Hey."

I saw her smiling while watching TV and she waved at me.

He Is My ManTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon