"Do I need to be afraid of the badboy ?"

Hoofdstuk12

Pov.Celeste
Alle mensen op het veld kijken naar het meisje en haar enkel dat niet volledig juist staat. Lilly en ik springen recht en lopen naar haar toe aangezien dat het shear- team enkel geschokt naar haar staat te kijken. Het meisje is zacht aan het huilen als we bij haar komen. Ik zie hoe dat het football team ook naar hier komt. " het komt goed, echt waar" zeg ik wanneer ik naast haar op de grond ga zitten. " heb je veel pijn aan je enkel of is dat een domme vraag?" Ze kijkt me met betraande ogen aan en lacht dan "dat is inderdaad een domme vraag" zegt ze nog half huilend. Ondertussen is Easton bij ons komen staan " wat kan ik doen om te helpen tijger?" Vraagt hij. " zorg dat iemand een leerkracht gaat halen, dit is erger dan we denken" fluister ik in zijn oren zodat het meisje het niet hoort. Hij knikt en zegt iets aan Brian, niet veel later loopt hij het veld af op weg naar de coach die binnen in de turn zaal zit. Ik kijk terug naar het meisje " wil je misschien wat drinken of iets eten?". Ze knikt " wat water zou wel mogen". Lilly staat direct op en loopt naar ik veronderstel het meisje haar tas.

Wanneer ze terug is geeft Lilly de fles aan het meisje, ze  knikt als een bedankje en neemt dan een paar grote slokken van de fles "kijk we hebben een leerkracht gaan halen dus die zal hier wel snel zijn, ik wil je niet overweldigen maar ik denk dat het toch echt het beste is dat je naar het ziekenhuis gaat en daar alles eens laat bekijken" zeg ik dan. Ze knikt maar ik zie de tranen toch over haar wangen rollen. Ik wrijf over haar rug als troost en dan zie ik uiteindelijk de coach en Brian naar hier komen. Ik sta op en ga wat achteruit zodat de coach erbij kan. De coach bekijkt haar enkel voorzichtig en bevestigd mijn vermoeden, het meisje moet naar het ziekenhuis. De coach belt nog een leerkracht en Easton werd opgedragen om een ambulance te bellen. De ambulance komt nog geen vijf minuten later aan en drie ambulanciers stappen uit. De mannen helpen het meisje de ambulance in en een leerkracht rijd mee, en dan zijn ze weg.

Ik draai me met grote ogen om naar Lilly " omg dat kind moet zo veel pijn gehad hebben, haar enkel stond volledig scheef!" Riep ik. Ik krijg het gevoel dat ik moet kosten en Lilly komt naar me toegesneld " adem in, adem uit, adem in, adem uit" zegt ze terwijl ze mijn schouders vast heeft, na een minuutje gaat het beter en kan ik terug tot adem komen. " oké het komt wel goed, hoe gaat het nu verder met jullie routine?" Vraag ik aan iemand van het cheer-team. " dat weten we eigenlijk niet, maar de wedstrijd is binnenkort en dan hebben we echt nog iemand nodig die de sprong maakt anders lukt onze routine niet" zegt het roste meisje in een lichte paniek. Ik loop samen met de twee teams het grote veld terug op. Easton komt naar me toe en trekt me schuin tegen zich aan. Ik glimlachte half naar hem en luisteren terug naar het meisje. Plots zegt Lilly " Celeste kan het doen, ze was vroeger shear-captain op haar oude school". Mijn ogen werden groot en van alle kanten kwam er "omg!" Of "echt!?". Ik knikte " ik was vroeger inderdaad een shearleader, maar om nu nog een routine te leren dat is bijna onmogelijk" zeg ik nog vlug.

Easton kijkt me aan en zegt "komaan  tijger je vindt het toch geen probleem om voor mij en mijn team te juichen en ik ben er zeker van dat je kontje goed uitkomt in dat rokje". Ik bloos en geef hem een klap op zijn borst " ik doe het maar op één voorwaarde Lilly mag ook meedoen, het is 1+1". Het team draait zich naar elkaar toe en fluistert van alles. Na een minuut of twee draaien ze zich terug naar ons " dat is goed maar ze mag enkel meedoen als ze de routine kan" zegt één van de meisjes. Lilly straalt helemaal als ik in stem. Daarna is het football team terug naar hun deel van het veld gegaan en zijn Lilly en ik andere kleren gaan aandoen en zijn we begonnen met het leren van de routine, op zich is hij niet zo heel moeilijk maar ik moet er toch even terug inkomen. Na nog een uur de routine te doen kunnen we het grootste deel ervan,morgen moet ik de sprong leren en de details bij Lilly nog afwerken. vrijdag is de wedstrijd al dus we zullen mogen door werken. Het shear-team is samen met Lilly al naar de kleedkamers terwijl dat ik mijn tas ga halen die nog op de tribunes ligt.

Net als ik me wil bukken schraapt er iemand zijn keel. Ik draai me om en zie Laurens doordrenkt met zweet voor me staan. Hij heeft ijzig blauwe ogen, hij is duidelijk nerveus en dat maakt hem ...best wel schattig, ik had hem eigenlijk nog nooit van dichtbij gezien.

" Uhm hoi, zou ik toevallig iets mogen vragen?" Ik glimlach naar hem " tuurlijk vraag maar". "oké ik weet dat ik er nu niet heel aantrekkelijk uit zie maar als je vrijdag na de wedstrijd met mij mee gaat naar het feest bij Easton thuis dan zou dat echt gaaf zijn en dan beloof ik dat ik er beter uitzie" zegt hij dan. Ik bloos. Wil ik wel met deze jongen mee naar het feest? Ik heb het gevoel dat het tussen mij en Easton wel goed gaat. Ik kijk langs de jongen naar het veld, daar staat Easton met twee meisje aan zijn zij. Hij fluistert iets in het oor van het ene meisje en ze giechelt.

Easton zal nooit van mij zijn en dat wist ik eigenlijk al. Ik kijk de blonde jongen aan en zeg met een zachte stem " tuurlijk, spreken we anders na de wedstrijd af op de parkeerplaats van school?Hij knikt en kust me op mijn wang "bedankt om mee te komen" fluistert hij in mijn oor maar de rilling die ik altijd bij Easton krijg komen niet. Ik glimlach nog eens en pak dan mijn tas van de grond daarna stap ik de tribunes af en ga naar de kleedkamers. Als dit maar goed komt...