"Do I need to be afraid of the badboy ?"

Hoofdstuk15

Pov.Easton
Zonnestralen glijden over mijn gezicht en ik kijk naar beneden. Celeste ligt volledig op mij, tot zo ver opstaan om het gordijn te gaan sluiten. Mijn gsm ligt op mijn nachtkastje aan de oplader. Ik rijk heel voorzichtig naar mij iPhone en probeer zonder veel te bewegen mijn gsm te pakken. Een stuk of vijf berichtjes van Brian, een paar meldingen op insta en een bericht van mijn vader... Met een frons kijk ik naar mijn gsm, mijn vader stuurt nooit berichten hij belt altijd zodat niemand de berichten kan onderscheppen ik zal straks wel eens bellen. Ik leg met terug comfortabel en probeer nog wat te slapen aangezien het nog maar iets na zeven in de ochtend is.

Pov.Celeste
Ik kreun en draai mijn hoofd een beetje maar doe mijn ogen niet open. Nog geen twee seconden later beweegt er onder mij iets, ik frons en kijk naar boven. Daar ligt Easton die al lang naar mij was aan het kijken. Hij geeft me een scheef grijnsje en ik begin te blozen. "Goed geslapen?" Vraagt hij. Ik knik en rol van hem af de kou omhelst mijn lichaam en ik ril, dit heeft Easton natuurlijk gezien en trekt me terug naar zich toe. " niet te snel tijger" ik bloos nogmaals maar vlei met toch terug tegen hem aan. Zo blijven we even liggen in stilte, zijn hart tikt op een zacht en rustgevend ritme " wat is er gisteren allemaal gebeurd?" Vraag ik deze keer. Zijn hele houding verstrakt " weet je dat dan niet meer?". " hmmm wel het eerste wat ik me herinner is dat ik toe kwam met Laurens op het feest en dat ik van hem iets kreeg om te drinken dan is er een groot stuk zwart en dan herinner ik me dat jij mij van onder de douche hielp, het enige wat ik nog weet is dat er gisteren paniek heerste bij mij" vertel ik.

Hij knikt en drukt me nog iets dichter tegen zich aan en vertelt dan het hele verhaal. De tranen staan in mijn ogen als hij gedaan heeft met spreken maar hij sust me snel. Weer volgt er een comfortabele stilte tot wanneer mijn buik gromt ,ik lach en al snel volgt hij me. Wanneer we uitgelachen zijn staan we op, ik loopt achter Easton aan en kan het niet laten om naar zijn gespierde naakte rug te kijken hij heeft enkel een grijze trainings broek aan en ik zeg je dat is een heel heel goed uitzicht. We lopen twee trappen af, als we op de beneden verdieping komen is alles van het feest al opgeruimd en zie ik enkel nog maar een paar kuis vrouwen die de laatste vuilniszakken weg dragen. Ik haast me achter Easton aan naar de keuken ik wil net iets zeggen als ik hard tegen hem op bots.

"Padré?" Komt er ongelovig uit Easton zijn mond. Ik kijk vanachter Easton de keuken in, daar staat een oudere man die als twee druppels water op Easton lijkt het enige verschil is dat Easton net iets groter is en nog geen grijs haar heeft. Ik bloos en verstop me snel terug achter Easton, oh my fucking shit wat moet ik nu doen ik sta hier enkel in een shirt en boxer van Easton. De man schraapt zijn keel "zoon goed je nog eens te zien" zegt hij stijfjes. Easton pakt mijn hand vast en loopt dan verder de keuken in. De mannen geven elkaar een hand en kijken dan allebei wat naar benden. Oh wat fijn dit, zonder hakken ben ik natuurlijk een stuk kleiner. 1,65 m is niets in vergelijk met die twee reuzen boven een meter negentig. De vader van Easton bekijkt me aandachtig en zegt dan " sinds wanneer blijven ze slapen en sinds wanneer zijn ze zo naturel?, waar heb je zo'n schoonheid nu weer vandaan gehaald". Ik bloos en kijk vlug naar beneden, Easton schraapt zij keel en stelt me dan voor aan zijn vader, die blijft me maar aandachtig bekijken. Onbewust begin ik te friemelen aan de lintjes van Easton zijn joggings broek, de vader ziet dit en geeft me voor de eerste keer een soort vertederde glimlach zal ik maar zeggen. Dit is raar die uitdrukking is niet iets wat ik van hem had verwacht. Easton pakt mijn handen vast en bukt zich een beetje " stop maar met prutsen je hoeft geen stress te hebben". Ik knik niet overtuigd en wacht maar gewoon tot hun bizarre Italiaanse gesprek is afgelopen ( ze waren bezig over maffiazaken maar in hun moeder taal zodat Celeste het niet zou verstaan). Na het aparte gesprek draait de vader zich wat meer naar mij en zegt " als je wilt zoon mag je haar wel meenemen naar het jaarlijkse feest als je haar goed inlicht tenminste" en met dat gezegd te hebben beent hij weg. Ik kijk hem verward na en draai me dan om naar Easton. "een feest! Welk feest? Waarover  moet je me inlichten?!" Ratel ik.

Hij sust me en schuift een stoel voor me uit aan tafel, ik ga zitten en hij pakt van alles uit de enorme koelkast. Hij zet alles op tafel en komt dan zelf ook zitten, we beginnen te eten en ik kijk hem verwachtingsvol aan. Na een veeeeel te lange tijd zucht hij en kijkt me recht in mijn ogen aan, ik slik en hij zegt dan "iedereen jaar geven we een groot feest voor de familie en omstaande families maar er zitten een paar voorwaarden aan verbonden. Die ga ik je nu nog niet uitleggen. Eerst neem ik je mee op een paar avonturen en kijk of je te vertrouwen bent oké" ik knik en probeer alles te verwerken dat er  zo juist gezegd is geweest. Ik laat het onderwerp vallen aangezien hij er duidelijk niet meer over wilt praten en begin dus maar over dat hij blijkbaar Italiaans is, hij vertelt dat hij is geboren in Italië en dan op drie jarige leeftijd naar hier is verhuist door het werk van zij vader maar dat ze nog elk jaar minstens drie keer naar Italië gaan dus vandaar dat hij vloeiend Italiaans spreekt. Daarna begin ik over onze avonturen Easton wil nog niets verklappen en lacht met mijn kinderlijke gedrag.

We praten nog wat over de best- wel -akward situatie met zijn vader maar hij verzekert me dat zijn vader me wel mag. Midden in ons gesprek over hoe het huis nu al is opgeruimd gaat Easton zij gsm. Hij kijkt naar het nummer en zegt dat hij moet opnemen ik knik dat hij mag gaan en begin met alles op te ruimen en de afwas te doen. Ik ben net bezig met het bestek af te drogen als ik in mij vinger snij, het is niet zo diep maar er komt wel veel bloed uit dus ik heb een pleister nodig. Ik loop de hoek om naar Easton toe maar stop als ik hoor wat hij zegt     " ik kom vandaag nog racen zorg dat mijn auto klaar staat want ik moet daar ook nog wat andere zaken regelen". Hij draait zich om en schrikt als hij mij daar ziet staan met een open mond en bloedende vinger. Hij zucht gefrustreerd en wrijft met zijn hand over zijn gezicht.

" mag Ik mee?".

Beste lezers ik weet dat het lang geleden is maar door deze Corona toestand zal ik proberen om wat meer te schrijven. Eerst en vooral hoop ik dat iedereen veilig is en niets te maken heeft met het virus. Daarna wil ik ook nog even zeggen dat ik Thomas heb vervagen door Laurens omdat dat beter past in het verhaal. Als jullie het verhaal al leuk vinden tot nu toe aarzel dan niet om een comment te plaatsen, het is altijd leuk om te weten wat jullie van het verhaal vinden. Groetjes.
Emmelyn