"Do I need to be afraid of the badboy ?"

Hoofdstuk5

Pov.Celeste
De dag is goed verlopen tot nu toe, ik heb Easton en zijn volgers proberen ontlopen en dat is grotendeels gelukt behalve blondie dan. Hem kom ik bijna elk uur wel tegen. Maar goed hij maakt een grapje of zegt iets waardoor ik moet lachen en dan is hij ook weer weg. Blondie is absoluut honderd procent de leukste van de drie.

Het laatste uur is net voorbij en ik ben al naar mijn kluisje geweest om mijn boeken op te halen dus daar moet ik niet meer zijn. Dan word het maar eens tijd dat ik begin met mijn wandeling naar de stad. Het schoolplein is zo goed als verlaten, op de parkeerplaats staan een paar koppeltjes te kussen maar dat is het. Ik stap vlug door en zoek het adres van de dierenarts op via googlemaps. Mijn gsm geeft aan dat ik 45 minuten mag wandelen, geweldig. In de helft begint mijn tas toch wel zwaar te worden en is het eigenlijk net iets te koud om enkel een leren jasje aan te hebben. Ik trek mijn sjaal nog net iets strakker tegen mijn lichaam en loop rustig verder. Plots zoeft er een auto voorbij, de auto stopt abrupt en rijd zacht terug naar achter. De bestuurder stopt net naast mij en doet zijn raampje naar beneden. Twee keer raden wie het is. " hé tijger, ben je verdwaald?" Vraagt hij op een spottende toon. " nee Easton ik ben niet verdwaald. Bevroren ja , dat is wat ik ben. En jouw gezeik zal daar nie bij helpen" antwoord ik kattig. Hij zucht en duwt de deur langs mijn kant open " ga zitten" zegt hij kort.

Pfff alsof ik ooit bij hem in de auto zou kruipen. "nee" zeg ik terwijl ik doorstap. Ik hoor hem een geïrriteerd geluidje maken. De auto rijd zacht naast me " stap in tijger, ik heb niet heel de dag" beveelt hij me opnieuw. "Nee" is al wat ik zeg. Easton zucht en zegt dan " oké dan moet je het zelf weten". Hij stapt uit zijn auto en loopt naar mij toe. Ik probeer nog weg te stappen maar de grond is glad en ik glij uit, wanneer ik denk dat ik de grond zal raken voel ik hoe hij nog net mijn heupen vast heeft vooraleer ik met mijn billen op de grond beland. Hij pakt me op en loopt met mij in zijn armen naar de auto. " als je wou dat ik je aanraakte had je het ook gewoon kunnen zeggen tijger" zegt hij plagend. Ik zucht gefrustreerd en wordt in de auto geplaatst. De deur word dicht gegooid en aan de ander kant stapt Easton in. " ga je me nu echt kidnappen?" Vraag ik ongelovig. Hij lacht " ik heb je net gered van een blauwe plek op dat mooie kontje en jij denkt dat ik jou ga kidnappen?". Ik antwoord snel met " een meisje moet nou eenmaal voorzichtig zijn vandaag de dag". Hij grijnst en vraagt dan " waar moet je zijn?". Ik toon hem het adres, hij zet het in zijn navigatie " Wat in godsnaam moet jij doen bij een dierenarts?". " mijn hond ophalen simpel toch". We rijden in stilte verder ,ik kan niet wachten om Duke te zien.

Na een kwartiertje stopt Easton voor een dierenartspraktijk. Ik hop uit zijn auto en sprint zowat het gebouw in, binnen zit een iets oudere man aan een bureau " wat kan ik voor u doen?" Vraagt de man. Ik vertel hem dat ik Duke kom ophalen. De man glimlacht en zegt dat hij Duke uit zijn verblijf gaat halen. Ik sta te wachten wanneer Easton binnen komt "waarom duurt het zo lang?" Zeurt hij. Op dat moment komt de dokter terug met mijn baby, Duke sprint naar ons toe en springt in de lucht, net op tijd vangt Easton Duke of ik lag op de grond. Duke likt mijn wang terwijl hij in Easton zijn armen ligt. Ik giechel en pak Duke van hem over. De dokter glimlacht naar ons "jullie vormen een mooi koppel". De schouders van Easton verstarren " wij zijn geen koppel meneer" zegt hij ongemakkelijk. De dokter verontschuldigt zich en ik zeg vriendelijk dat we door gaan. Ik doe duke zijn halsband om en stap naar buiten , ik wil weg lopen maar Easton pakt mijn arm vast "waar ga jij naartoe, ik zet je thuis wel af". Onderzoekend kijk ik hem aan " ik moet naar de winkel voor boodschappen en waarom in Godsnaam zou je dat doen?". Hij recht zijn rug en gaat groot staan " omdat zoals je zelf hebt gezegd meisjes vandaag de dag moeten opletten en ik wil niet dat er iemand aan jouw mooie kontje zit behalve ik dus breng ik je wel naar de winkel. Oh, en ik duld geen tegenspraak" zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Ik kijk hem ongelovig aan maar stap toch samen met Duke in, zelf stapt hij ook in. Na nog geen twee minuten licht Duke al te slapen in mijn sjaal op mijn schoot.

Ik kijk gebiologeerd naar de schattige pup op mijn schoot tot dat Easton zacht over zijn kopje aait " van wie heb je de pup gekregen en voor welke gelegenheid?" Vraagt hij. Ik twijfel of ik het hem zou vertellen maar zeg als nog " ik heb hem van mijn ouders gekregen als gezelschap". Easton kijk met een frons op zijn gezicht naar buiten " gezelschap ?". Ik zucht " mijn  ouders zijn veel weg voor hun werk, op een avond was ik alleen thuis en kreeg ik schrik van iets. Ik belde mijn ouders in paniek en ze zijden dat ze er iets aan zouden doen dus toen kreeg ik Duke" eindig ik mijn verhaal. De frons is van zijn gelaat verdwenen maar hij kijkt nog bedenkelijk voor zich uit. De rest van de korte rit brengen we in een fijne stilte door.

Als we aan de supermarkt zijn leg ik Duke rustig neer op mijn autostoel en stap dan samen met Easton uit. Hij pakt een winkelkar en dan gaan we door naar binnen , ik gooi hier en daar wat producten in de kar " wat ga je maken?" Vraagt hij. " oh uhm, gewoon spaghetti. Blijf je eten?" Stel ik voor. Hij kijkt vertwijfeld rond " hmmm, ik denk niet dat dat een goed idee is". " oh komaan, dat is het minste wat ik kan doen nadat jij als chauffeur hebt gespeeld voor mij!". Hij kijkt nog eens rond " ik weet het niet..." zegt hij dan vertwijfeld. " please , mijn spaghetti is de beste die je ooit hebt gegeten!" Komt er enthousiast uit mijn mond. " oké oké, zo lang dat het inderdaad maar de beste is die ik ooit heb gegeten". Ik glunder en ga verder met producten in de kar te gooien. Uiteindelijk toen we aan de kassa waren wou ik betalen maar Easton had zijn bankkaart al afgegeven voor de mijne dus nu heeft hij ook dat al gedaan. Na de korte autorit naar huis weet ik dus ook de weg naar de winkel, die zal ik nog vaak mogen afwandelen. Easton rijd met zijn SUV onze oprit op en pakt de zakken uit de auto terwijl ik Duke naar binnen draag en alle lichten aan doe. Hij komt de keuken binnen met twee zakken en zet ze op het aanrecht, zelf gaat hij zitten aan de bar van het kookeiland en zegt dan " ik ben hongerig en benieuwd". Dat als startsein nemend begin ik aan de saus.