"Do I need to be afraid of the badboy ?"

Hoofdstuk19

Pov.Easton
Met een luide gil werd er nog een schot gelost en zakte de kale man die mij onder schot had naar de grond. Ik keek Laurens strak aan, elk een wapen naar elkaar gericht. Ik wachtte tot hij zijn volgende zet zou zetten, wat ik echter niet had verwacht is dat hij enkel eens zou grijnzen en in zijn auto stappen om weg te scheuren. Ik draai me om naar mijn mannen om te kijken wie me heeft gered maar het enige wat ik zie is Celeste die hopeloos kijkt naar het geweer dat in haar trillende handen ligt. Mijn mannen staan in een halve cirkel zeker twee meter van haar verwijderd. Dan kijkt ze met betraande ogen en mascara dat over haar wangen loopt naar me op, haar ogen dwalen af naar de kale man en een gekweld geluid komt over haar mooie lippen gerold.

Ze zakt door haar knieën maar ik heb haar net op tijd vast, ik druk haar tegen mijn borst en voel hoe haar kleine handjes mijn shirt vast pakken en tot kleine vuistjes bald " h-hij is dood, ik, ik, ik heb hem vermoord" fluistert ze eerder tegen zichzelf dan tegen mij. " shhhhh" zeg ik terwijl ik haar oppak, haar benen wikkelen zich om mijn middel en haar armen vinden een weg rond mijn nek. Ik grijp haar stevig vast en sus haar, ondertussen dat ik dat doe zie ik dat de meeste van mijn mannen al bezig zijn met de lichamen op te ruimen, gelukkig zijn het er maar een paar. Brian komt naar ons toe en vertelt op een fluister toon dat Jack al terug wakker is maar dat hij wel een blauw oog heeft, ik knik en samen lopen we verder naar mijn auto. Brian zet zich achter het stuur terwijl ik met Celeste op mijn schoot op de bijrijders stoel ga zitten. Haar hoofd ligt nog steeds op mijn borst, ik wrijf een paar donker blonde lokken uit haar gezicht. Haar ogen zijn stevig dicht geknepen terwijl haar volle lippen een heel klein beetje van elkaar verwijderd zijn. Haar vuistjes hebben nog steeds mij shirt vast en ze trilt over heel haar lichaam " tijger praat met me" zeg ik. Ze schuift nog dichter tegen me aan als dat dan al mogelijk is " East, hij is dood...I-Ik deed het enkel om jou te beschermen, alsjeblieft wees niet boos" ratelde ze in lichte paniek. "shhhhhh, ik ben niet boos tijger. Je hebt mijn leven gered schatje ,tuurlijk ben ik niet boos" verzeker ik haar. Celeste knikt aarzelend en fluistert dan " wat gebeurt er nu?".

Shit wat gebeurt er nu " niets waar jij je zorgen over moet maken, oké tijger?" ze knikt en laat haar hoofd terug tegen mijn borst zakken dan pakt ze de hand van Brian vast die op de versnellingspook ligt " sorry dat ik niet luisterde, ik weet dat ik niet mocht doen wat ik heb gedaan ma-" ze word afgekapt door hem "Celeste je hebt net mijn beste vriend gered, het is goed" zegt hij en knijpt even in haar hand. Ze zucht opgelucht en pakt dan eindelijk mijn shirt ietsje minder hard vast waardoor haar knokkels eindelijk terug hun normale kleur krijgen. Hoe kan iemand nu toch zo schattig zijn, alsof ze door heeft wat ik denk kijkt ze me vanonder haar wimpers aan en tuit haar lippen ,ik druk de mijne er kort tegen aan. Mijn armen wikkelen zicht rond haar " ga maar slapen tijger, we halen Duke bij jou thuis op en gaan dan door naar mijn huis". Haar wenkbrauwen vormen een frons maar ze  spreekt me dan uiteindelijk toch niet tegen. Na een paar minuten in stilte te zitten horen we hoe Celeste iets zwaarder ademt en dan begint Brian te spreken.

B: Deze sh*t van vanavond was gevaarlijk man, dat meisje heeft lef.
E: Ik weet het, vandaar dat ik haar ook meeneem naar mijn huis.
B: Waarom neem je d'er mee? Ze gebruikte niet eens haar echte naam, voor nu kunnen ze haar nog niet vinden en ik denk niet dat Laurens haar iets wil aandoen anders had hij dat al gedaan
E: ik weet ook wel dat ze veilig is voor nu maar ze zal flippen als ze wakker word in de ochtend. Dude ze heeft iemand vermoord voor mij, ik had niet verwacht dat ze ook echt zou schieten met het geweer.
B: waarom gaf je het dan?
E: weet ik veel zodat ik me wat meer op mijn gemak zou voelen.

Brian knikt begrijpend en rijd dan Celeste haar oprit op. Ze schiet wakker en kijkt even rond, wanneer ze door heeft waar we zijn laat ze zich terug tegen me aan zakken en wrijft in haar ogen. Ik doe de deur van de auto open en laat haar uitstappen, zelf volg ik haar en dan stappen we haar huis binnen. Ik doe de lichten aan en loop haar achterna naar de keuken. Op het aanrecht ligt een briefje, Celeste leest het en geeft het dan aan mij.

Lieverd
Papa en ik moeten op zakenreis, we zullen een tijdje weg zijn. Het spijt me dat we dit via een briefje moesten doen maar er waren problemen in een bedrijf in Zweden. We blijven daar voor iets meer dan een week. Papa heeft geld overgemaakt op je rekening zodat je eten kunt kopen. Verdere details komen nog. We zien je snel.
Dag lieverd
Dikke kus mama en papa

Ik wil net iets zeggen als ik zie dat ze al niet meer in de keuken is, de lichten in de living zijn aan dus loop ik daar maar naartoe. Ze zit in de zetel met de zwarte pup op haar schoot, ik plof naast haar neer en sla nonchalant een arm om haar schouder " dit doen ze nou altijd" zegt ze pruilend. Ik knijp eens in haar schouder " kop op tijger, dit betekent dat je een week bij mij blijft en we alleen maar meer op avontuur kunnen gaan". Celeste kijkt me aan en langzaam aan verschijnt er een lach op haar prachtige gezicht " je hebt gelijk East. Ik heb ze niet nodig". Ik knik en zeg dat ze haar tas moet gaan inpakken wat ze ook direct doet maar na twee minuten is ze al terug " voor hoe lang?" vraagt ze vertwijfeld. Ik grinnik " je blijft bij mij tot je ouders terug zijn" ze knikt en loopt dan terug de trap op met de pup die haar volgt op de hielen. Na een tien tal minuten komt ze terug met een grote tas " Uhm, verhuis je gewoon met je mooie kontje permanent naar mijn huis?" vraag ik licht spottend.  Ze stapt op me af en zegt " schatje, je denkt toch niet dat dit kontje als een hol bewonder naar school gaat volgende week". We kijken elkaar even aan en dan begint ze te giechelen, ik schud mijn hoofd en pak dan de tas van haar over. Ze doet Duke een halsband om en pakt dan als laatste nog zijn mand mee. Op naar huis denk ik en met dat in gedachte doe ik de deur dicht.

Gisteren avond had ik hoofdstuk 19 gepubliceerd maar er bleek een stuk weg te zijn gelukkig heb ik het terug gevonden en nu hoop ik dat jullie wel heel het hoofdstuk kunnen lezen. Laten jullie alsjeblieft weten in de comments of dit is gelukt?