"Do I need to be afraid of the badboy ?"

Hoofdstuk36

Pov.Celeste
Zijn ogen.
Alles is in zijn ogen te lezen. Spijt. Hij kan me niet opvangen en ergens wist ik dat al. Zijn handen glijden van mijn knieën, gekweld kijkt hij me aan "Celeste, ik kan dit niet". Hij draait zich om, legt zijn handen op het aanrecht en met zijn rug naar mij toe zegt hij "Dit is niet hoe ik mijn leven met jou had gewild, dit is niet wat ik jou wil geven. Wij hadden naar de universiteit moeten gaan en op krankzinnig veel dates moeten gaan " zijn stem kraakt "Zodat als ik een idioot grote ring zou kopen voor jou dat je even gemakkelijk ja kan zeggen als dat je ademt omdat jij dat verdient en als je dan in een witte jurk naar mij zou komen wandelen en mijn engel zou zijn dan had ik jou alles van mezelf gegeven, dan had ik jou mijn hart, mijn ziel, mijn grillen, mijn alles beloofd en als we een ons droomhuis dan uiteindelijk hadden gebouwd zou ik een mini ons in jouw buik gewild hebben". Gefrustreerd haalt hij zijn hand door zijn haar, nog steeds met zijn rug naar mij gekeerd spreekt hij verder "maar dat gaat niet. Dat leven kan ik jou niet geven. Want mijn leven is niet van mij. Ik heb een fucking deal, een verdomde deal waardoor ik de duivel wordt. Ik moet een crimineel leven lijden, een leven vol pijn, moord en chaos. In zoiets sleur ik jou niet mee, want dat mooie leven wil ik nog steeds voor jou ook al is het zonder mij". Glinsterende ogen kijken me aan "Dus schatje , alsjeblieft, vraag niet van mij dat ik je meeneem in mijn wereld want dat kan ik niet"

De brok in mijn keel is te groot en het verdriet drukt te veel op mijn borst. Beverig haal ik adem en kijk ik hem aan, hij staat dicht genoeg om hem aan te kunnen raken maar toch lijkt hij te ver weg. De tranen staan in zijn ogen net zoals diezelfde tranen over mijn wangen dwarrelen . Mijn tranen zijn van pure onmacht terwijl die van hem diep verdriet en woede uitstralen. Zwijgend pak ik zijn hand vast, die diep bruine ogen boren door mijn ziel. Hand in hand en stil zwijgend kijken we naar elkaar, deze onwaarschijnlijk mooie jongen heeft niet door hoever ik voor hem zou gaan. Ik pak zijn gezicht teder tussen mijn handen en plaats een kus op zijn ene wang en dan op de andere ook plaats ik er één op het topje van zijn neus en zijn voorhoofd, als laatste eindig ik bij zijn lippen. Hij reageert door zijn armen om me heen te slaan en ons te doen versmelten met elkaar. Mijn handen glijden naar zijn schouders en we omhelzen elkaar, zoute natte tranen glijden over onze lippen.

Met zijn voorhoofd tegen het mijne kijkt hij me aan en fluistert "ik moet gaan". Mijn handen verstrakken zich om die van hem "East"zeg ik verstikt. Hij drukt een kus op mijn betraande wangen en haalt zijn vingers van tussen de mijne. Met grote stappen loopt hij naar de deur "East!". Vlak voor de deur stopt hij en denk ik dat hij zich zal omdraaien maar hij trekt de deur hard achter zich dicht. Hysterische snikken galmen door de kamer en ik grabbel naar mijn telefoon. Nog geen twee seconden nadat ik het nummer bel wordt er opgenomen "Hey kleine" galmt Brians stem uit het kleine toestel. "Vertel me dat hij niet voorgoed weg is!" kraakt mijn stem. "Oh kleine, ik kom" zegt Brian geruststellend.

Pov.Brian

Twintig minuten nadat Celeste me belde loop ik door de deur van haar huis en zoek ik naar het meisje dat zich in onze groep heeft weten te verweven. Ze zit op de grond in de keuken met haar hond naasts haar en kijkt me met betraande ogen aan "komt hij echt nooit meer terug?" vraagt ze met een klein stemmetje. Ik laat me met een zucht naast haar op de grond zakken en trek haar tegen me aan "hij is nog niet weg kleine maar ik vrees dat je toch zachtjes aan afscheid zal moeten nemen". Ze knikt , haar lip trilt "hoelang nog?". Geruststellend wrijf ik over haar kruin "Ik weet niet precies wanneer hij weg zal gaan maar ergens na Italië vermoed ik". Ze fronst "ik denk niet dat ik nog naar Italië ga". Nu is het mijn beurt om te fronsen "je moet wel. Ik wil je geen angst aanjagen maar mensen kennen je nu, de goede en de slechte dus je zal je wel moeten leren verdedigen". Ze wrijft vermoeid over haar gezicht "dit is zo'n puinhoop". Ik knik "het is inderdaad een grote puinhoop". "ga ik jou dan ook nooit meer zien?" Vraagt ze. Ik slik "Jack en ik blijven nog wat langer om alles hier af te sluiten maar een week of twee later vertrekken wij ook". Ze jammert wat onverstaanbaars maar zegt daarna " wat erg voor Lilly, jij vertrekt en ze weet niet eens waarom. Dit is allemaal mijn schuld". Ik zeg niets en trek haar naar me toe, dit meisje verbaast me elke keer weer. Ze is bezorgd om haar vriendin ondanks dat ze een wrak is, stil gesnik vult de kamer en ik houd haar gewoon vast wetende dat dat het enige is dat ik nu voor haar kan doen.

Nog geen vijf minuten later ligt ze uitgeteld tegen me aan. Ik hef haar op en breng haar naar de zetel, ik zoek een dekentje en drapeer het over haar slapende gestalte. Als ik weet dat ze echt slaapt loop ik terug naar de keuken en schrijf een briefje

Goedemorgen kleine
Bel Lilly en vraag of ze blijft slapen, jullie hebben veel te bespreken. Ze weet het niet van de maffia maar wel dat we gaan verhuizen, hopelijk maakt dit het net iets gemakkelijker voor jou. vraag of dag Lilly je maandag ochtend naar school wilt brengen, verwacht niet dat Easton naar jou toekomt tenzij dat het echt noodzakelijk is, misschien geloof je het niet maar hij heeft het ook moeilijk. Rust wat uit en stuur maar als je iets nodig hebt.
-B

Ik laat het briefje achter op het kookeiland en loop naar de deur. Als ik in mijn auto zit bel ik naar mijn beste vriend. "Wat" is zijn korte begroeting. "Ik kom net van bij Celeste". "Fuck!" he geluid van een brekend glas volgt niet veel later "hoe zag ze eruit?". "Niet goed zoals je wel had verwacht" weer het geluid van iets dat breekt. "Wordt kalm, dit helpt haar niet en jou al zeker niet. Ze ligt nu eindelijk te slapen en ik heb een briefje achtergelaten waarop staat dat ze Lilly mag bellen. Het was trouwens een goed idee van je om haar te vertellen van onze verhuis. Dan heeft Celeste toch nog iemand" . Weer breken er een paar dingen aan de andere kant van de lijn en dan hoor ik in de verte

" fuck ,I broke the girl I love"