Aklıma yazacak bi şey gelmsede. Kendimj gaza getirip yazmaya karar verdim. Umarım beğenirsiz.
Sessiz bi bekleyişin ardından Cihan geldiğinde kızı görünce şaşırmıştı. Ama kızda hiç bi şaşkınlık yoktu. Kız oturduğu koltuktan kalkıp bi anda Cihan'a sarılınca kalbim duracak gibi hissettim. Cihan tepkisizce duruyordu. Kızın sarılışına ne karşılık veriyordu nede itiyordu. Bu durum canımı sıksada sabırla itmesini bekledim. Ama beklediğim şey gerçekleşmedi. Kız kendi isteği ile geri çekildi.
Kız derin bi nefes alıp
"Özlemişim" dediğinde kendimi daha kötü hissettim. Sanki istenmeyen kişiydim şuan. Sanki üçüncü kişiydim. Gözlerim Cihan'ı bulduğunda gözlerinin içine hüzünle baktım. Konuşmasını açıklama yapmasını bekliyordum.
Kız bakışlarını bana çevirip
"Sen yardımcı felan mısın?" Diye sorduğunda sinirlendim. Burada üçüncü kişi olan oyken benim bu duruma düşmem sinirlerimi bozdu.
"Hayır sevgilisiyim" dediğimde kız şaşırmıştı. Daha fazla bu ortamda bulunmaya katlanamayacağım için hızla salondan çıkıp odaya koştum.
...
Bir süre sonra Cihan odaya geldiğinde. En sonunda açıklama yapacağını umarak yüzüne baktım. Cihan derin bi nefes alıp
"İrem bi süre burada kalacak" dediğinde. Başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi oldum. Beklediğim sözler kesinlikle bunlar değildi.
Yavaşça ayağa kalkıp
"Buna karar verirken bana sordun mu?" Diye sorduğumda. Kaşlarını çatıp
"Sana sormam gereken bi konu yok ki" diye cevap verince. Sertçe yutkundum.
"Sana inanamıyorum Cihan." Dedim sinirle. Cihan ifadesizce yüzüme bakıp
"Şuan kıskançlığın yeri değil İkra" dediğinde dolan gözlerimle kısa bi süre gözlerine baktıktan sonra.
"O kız bu evde olduğu sürece ben bu evde durmam" dedim. Bakalım hala o kız bu evde kalabiliyor mu?
Cihan saçlarını çekiştirip
"İrem burada kalacak" dediğinde o an hissettiğim duyguların tarifi yoktu. Adeta o kızı bana tercih etmişti. Benim gidecek olmama hiç aldırış etmeden. Bu kadar basit olamazdı değil mi?
Derin bi nefes alıp dolabın yanına gidip dolabı açtım. İçinden montumu ve çantamı alıp arkamı döndüm.
Cihan sinirle
"İkra çocuklaşma" dediğinde. Sinirle Cihan'ın gözlerine bakıp
"Ben sana dedim. O kız bu evde olduğu sürece ben bu evde durmam. Sende bana güzelce cevap verip haddimi bildirdin." Dedim ve yanından geçmek için adım attığım sırada Cihan kolumu tutup
"Saçmalama İkra otur şuraya konuşalım" dediğinde hızla kolumu çektim.
"O kız ne zaman gider biz o zaman konuşuruz" dedim. Cihan sessiz kaldığında son umudumda tükenmişti. Derin bi nefes alıp
"Ben yanlış anlamışım bazı şeyleri. Ben senin hayatın değil mişim çünkü insan hayatını hiç bi şeye değişmez" dedim. Adım atacakken
"Demek ki sen benim hayatım değilmişsin" dediğinde gözümden akan yaş ile zorla yutkundum. Cihan sözlerinin farkına yeni varmış olacakki pişmanlık ile gözlerime bakıp
"İkra be-" konuşmasına izin vermeyip
"Ben gidiyorum. Yeni hayatında sana mutluluklar" deyip odadan çıktığımda Cihan arkamdan
"Gitme lan" diye bağırıyordu ama durdurmuyordu.
Belkide her masalın bi u dönüşü yaptığı nokta vardır. Bizimkisi de bu an oldu.
Yorum sayısı gerçekten az olduğu için bu bölüme daha çok yorum bekliyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Soğuk Tehlike!
Romance'Ben ilk defa başıma gelen bi belayı bu kadar çok sevdim. Ben o beladan kurtulmak yerine o belada boğulmak istedim. Ben ilk defa belayı sevdim. Sen benim başıma gelen en yakışıklı belasın. Sen hep benim belam olmalısın' dedi genç kız. Genç adam gül...
