Soğuk Tehlike!

6.BÖLÜM

1 Hafta Sonra...

Gözlerimi zorlukla açıp yatağımdan kalktım. Üzerime rahat bi şeyler giyinip salona geçtim. Bir haftadır yaptığım gibi kitap okuyup kendimi rahatlattım. Daha sonra kalkıp kahvaltı hazırladım. Tek başıma kahvaltımı yapıp okul formalarımı giyinip evden çıktım.

Sınıfa girdiğinde Mira yanıma geldi birlikte sıraya oturduk. Biraz konuştuktan sonra öğretmen sınıfa girdi. Hepimiz bakışlarımızı öğretmene çevirdik.

Öğretmen bir kaç bi şey söyledikten sonra sınıfın kapısı çaldı ve uzun boylu bi çocuk sınıfa girdi. Hoca tebessüm ederek.

"Kutay bundan sonra bizimle beraber olacak arkadaşlar" dedi. Kutay gülümseyerek

"Merhaba ben Kutay 17 yaşındayım. Babamın işleri nedeniyle buraya taşındık. Bundan sonra burada sizinle birlikte olacağım" deyip boş bi yere oturdu. Daha sonra hoca ders anlatmaya devam etti.

Teneffüs zili çaldığında Mira ayağa kalkıp

"Kantine gidiyorum. Geliyor musun?" Diye sordu. Başımı iki yana sallayıp

"Hayır" dedim. Mira tebessüm edip sınıftan çıktı. Derin bi nefes alıp kitabımı çantama koydum. Yanımda bi beden hissedince hızla başımı o tarafa çevirdim. Kutay gülümseyerek.

"Ben Kutay Demir" dedi. Tebessüm edip

"İkra Sönmez" dedim. Kutay omuz silkip

"Kantine gidelim mi?" Diye sordu. Biraz düşündükten sonra

"Sen git ben sonra gelirim" dedim. Başını olumlu anlamda sallayıp

"Seni bekleyeceğim" deyip hızla ayağa kalktı. Bende defterlerimi çantama koyup Sude'den ders programını istedim.

Daha fazla oyalanmayıp hızla sınıftan çıktım. Kolidorda ilerlerken bağırış sesleri duydum. Adımlarımı hızlandırıp kalabalığın içine daldığımda. Cihan ve Kutay'ın kavga ettiklerini gördüm.

Cihan öfkeyle

"Lan senin bu okulda ne işin var? Canına mı susadın? Ben sana gözüme gözükme demedim mi?" Diye bağırdığında Kutay sakince

"İstediğim okula giderim bu seni ilgilendirmez" dedi. Cihan sinirle Kutay'ın yakasına yapışıp

"Lan bana bak. Seni doğduğuna pişman ederim. Şimdi defol git yoksa kötü şeyler olacak" dedi. Kutay alayla sırıtıp

"Hiç değişmemişsin. Hala aynısın" dedi. Anladığım tek şey Kutay ile Cihan'ın eskiden birbirlerini tanıdığı.

Cihan ciddi bi şekilde

"Ben özümü asla kaybetmedim kaybetmemde ama sen çoktan özünü kaybetmişsin" dedi. Kutay sinirle Cihan'ı itip

"Ben özümü kaybetmedim sadece bi bataklıktan kurtulup gerçek hayata döndüm" diye bağırdı. Cihan sıktığı yumruğunu Kutay'a vuracakken hızla Kutay'ın önüne geçip

"Yeter artık kavganızı başka yerde yapın burası okul" dedim. Cihan bana acıyarak bakıp

"Hata yapıyorsun bugün bu adamı kurtarmakla çok büyük hata yapıyorsun" dedi. Bi an olsun Kutay'ın önüne geçtiğim için pişman olsamda sonradan doğru şeyi yaptığımı düşünüp

"Sana göre hata bana göre değil" dedim. Cihan sinirle soluyup hızlı yürüyerek gitti. Derin bi nefes alıp verdim.

Kutay mahçup bi şekilde

"Teşekkür ederim" dedi. Omuz silkip

"Önemli değil" dedim. Mira koşarak yanıma gelip kolumdan çekiştirerek sınıfa sürükledi. Sınıfa girince

"Kızım abim geliyor" dedi. Şaşkınca yüzüne bakıp

"Ne zaman?" Diye sordum. Mira derin bi nefes alıp

"Yarına" dedi. Gözlerim irileşirken kendimi sırama bıraktım. Cemal'in gelmesi hiç iyi olmamıştı. Umarım her şey yolunda giderdi.

Endişeyle Mira'ya bakıp

"Cemal iyileşmiştir değil mi?" Diye sordum. Mira başını öne eğip

"Sanırım" dedi. Ciddi bi şekilde

"Mira" dedim. Mira zorlukla başını kaldırıp gözlerimin içine baktı.

"İkra bilmiyorum. Ama umarım iyileşmiştir" dedi. Başımı olumlu anlamda sallayıp

"Umarım" dedim. Eğer iyileşmemişse bu benim için hiç iyi olmazdı hemde hiç.

...

Akşam bütün gece Cemal'i düşündüm. Uzun zaman sonra onu görmek...bilemiyorum ama içimde bi sıkıntı var. Korkuyorum aynı şeyleri yaşamaktan çok korkuyorum umarım aynı şeyleri yaşamak zorunda kalmam.

Okulun bahçesinde sabırsızca Mira'yı beklerken. Cemal'i gördüm. Kalbim hızlı atmaya başlayınca derin bi nefes aldım her şey güzel olacak. Yeni bir başlangıç yapacağız ve geçmişi unutacağız. Her şey çok ama çok güzel olacak.
Cemal yanıma gelip tebessüm etti.

"Uzun zaman oldu" dedi. Başımı olumlu anlamda sallayıp

"2 yıl oldu" dedim. Cemal hüzünle gözlerime bakıp

"Sana yaşattıklarım için özür dilerim. Yemin ederim o günler aklıma gelince kendimi çok kötü hissediyorum. Umarım beni affede bilirsin" dedi. Gözlerimin içine umutla bakarken zorla gülümsedim. Cemal değişmişti eskisi gibi değildi. Bu benim için iyiydi.

Tebessüm edip

"Affetmeye çalışacağım" dedim. Cemal sevinçle gülümseyip sıkıca bana sarıldı. Ben şoktan dolayı öylece dururken. Gözlerim bize bakan öfkeli gözlere kaydı. Resmen bizi öldürecekmiş gibi bakıyordu.

Ama neden?