Taming Gray

Chapter 17

Shirt

"I was just joking." Aniya bago prenteng umupo sa upuan. "Mas nakakatawa pala ang mukha mo kapag hindi makapagsalita." Dugtong nito.

Huminga ako ng malalim at isinantabi ang nararamdaman ko. I mentally noted that he's the cold prince. Ang dapat kong isipin ay kung paano kami makakalabas dito ngayon.

Sumilip ako sa bintana para humingi ng tulong pero namuti na ang mata ko ay wala parin akong nakitang napapadaan.

Padarag akong naglakad bago ibinagsak ang sarili sa katawan. Sumimangot ako at tumingin sa lalaking kalmadong nakaupo sa aking tabi.

"So uupo ka na lang talaga diyan?" I crossed my arms and leaned on the table as I throw dagger stares at the seated man in front of me.

"What am I supposed to do? Shout my lungs out?" He asked sarcastically.

An obvious frown appeared on my face. My lips twitched in irritation. "Can't you think of any ways to get us both out of this room?" Inilahad ko ang dalawang palad ko bilang pagsensyas sa saradong pinto ng office.

"I don't have my phone. I cannot contact my security."

"Right!" Agad akong umayos ng tayo. Ngumiti ako ng malaki at kinuha ang cellphone ko mula sa aking bag.

I search for mom's number and contacted it.

Sorry, you do not have enough balance in your account to make this call...

"Seriously?! Wala na ba akong isi-swerte sa araw na 'to?" Palatak ko sabay bato ng cellphone sa loob ng aking bag.

"Why don't you message your friends?"

I rolled my eyes. "As if they will help us. They are the reason why we are locked up here, remember?" Nakasimangot akong naglakad palapit sa sofa at umupo roon. Napagod na akong nakatayo.

Sinubukan kong mag-isip pa ng ibang paraan para makalabas kami rito pero nang wala nang ibang ideyang pumapasok sa isip ko ay sumandal na lamang ako sa backrest ng upuan at naghintay ng himalang maglalabas sa amin dito.

Di kalaunan ay hindi sinasadyang napatingin ako kay Gray. Nakahilig ang katawan niya sa upuan at nakapikit ang mga mata. He looks so gentle, like an angel. His face was free from any imperfections. Mahihiya ang balat ng babae sa balat nito. His soft locks was gel-free and was tousled messily but in a good way.

I did not notice my lips curled up into a smile until my cheeks feels numb. Napailing na lamang ako. I never imagine myself appreciating Gray's features least his sleeping face.

Ngunit natigil ang pagkakatitig ko sa mukha niya nang bigla akong bumahing.

I heard Gray shuffled on his seat after being disrupted by my loud sneezing.

Nahawakan ko ang aking braso nang makaramdam ng kaunting ginaw. Napapikit ako ng bigla akong bumahing ulit.

Ilang sandali pa ay naramdaman ko ang isang long-sleeve shirt sa aking kandungan.

It was Gray's uniform.

Tumingin ako sa kanya. He's only wearing a white shirt now which I never expected to still look good on him. In all fairness, he's hot.