Işıkları kapattı.
Bir ayin gecesinin kırmızı kapaklı davetiyesine uzun uzun baktı.
O an da gökyüzü parladı ve bir şimşek çaktı.
Bir çocuk feryat figân ağlıyorken,
Dünya Kan'ın istilasına uğramıştı.
Gür kahverengi saçları buluşurken;
Gökyüzünün kızılını ödünç alan saçlara...
Bir öpücük bıraktı kadın,
Kan ile ıslanmış ve kurumaya yüz tutan dudaklara.
Sırtına değen eller vardı, o parmaklar...
İzlerini yüzbinlerce yıl taşıdığı iddia edilen o parmaklar...
Kızıl bir gölge gibi sokulmuştu gece, aralarına.
Kırık bir kadehten sızan gece, ihanetin bekçisiydi adeta.
Gözlerini karanlığa çevirdi kadın,
Boynunda kan damlası kolyesi.
Ve onu izliyordu adam, elinde şarap kadehi, gözleri turkuaz mavisi.
Aralarına giren en büyük düşman kimdi?
Şehvet mi ihanet mi?
Acı mı yoksa bilinmezlik mi?
Tanrı mı yoksa onun yaveri mi?
Ölüm kokuyordu kadın, bilmiyordu;
Bir çift Turkuaz mavisi gözlerin onu izlediğini.
Ve ölümünün bile pek şanlı olacağını düşünüyordu,
Won soyunun son varisi.
Baş melekler bir çığlık edasıyla bağrışıyorken,
Kızıl saçlı adam doğruldu yerinden, karanlığa koştu.
Öfkeli bir gölgenin, onu yutmasına adım kala...
Önünde bir kadın belirdi usulca.
"Dur!" diyordu kadın. "Lütfen dur Alexi.
"Ben annen Fredora...
Ne çabuk unuttun, elbisemdeki kan lekesini...
Ve ne çabuk unuttun, peşinden gittiğin kadının kimlerden olduğu bilgisini."
Buzdan bir duvara çarpmış gibi durmuştu kızıl adam.
Saçlarını salık bırakmıştı, bir nehrin karanlığına.
Uzaktan parlayan buz mavisi gözler,
Götürüyorken kahverengi saçlı kadını...
Alexi, acının o çirkin tadını dilinde bir kez daha tattı.
Ayça Kübra Çakar & Deniz Nur Berk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vampirliğin Birinci Kuralı: WON.
FantasyGüneşin lanetlediği Gecenin ise affettiği bir Irk... Vampirler. Tüm vampirlerin ortak noktasının Loxias Won olduğu ve bu adamın her vampirin hayatında kanlı izler bıraktığı bir serüven. Won soyunun son varisi olan biricik kızı Craly, tüm gerçeklerde...
