Stałam praktycznie przy nim. Co on zamierzał zrobić?! Jeszcze nigdy w życiu nie czułam takiej paniki! Powiedziałam za dużo! Dużo za dużo! Powinnam siedzieć cicho jak wtedy na statku niewolników! Zabije mnie! Nim się jednak zorientowałam puścił mnie, po czym wstał z biurka i ruszył w kierunku drzwi.
-Masz tu zostać! - wydał polecenie wychodząc. Nawet się nie odwrócił i nie spojrzał na mnie.
Zostałam sama.
Czułam się bardziej niż bezsilna.
Do stolicy Imperium dotarliśmy po kilku dniach. Cesarz był jeszcze gorszy niż mogłam to sobie w obrazić. Dlaczego udawał takiego milutkiego?!
Codziennie mogłam przez niego płakać.
Pragnęłam tylko wrócić do swoich rodziców, ale nawet to mi się nie udało.
************KONIEC ***************
**************
Rozdział nie sprawdzony. Dziękuję za gwiazdki i komentarze, które dostałam do tej pory:* Nie za bardzo wiem co dalej pisać. Wena mi się skończyła, więc kończę z tym opowiadaniem:(
(Środa, 01.04.2020r.)
CZYTASZ
Nałożnica
Science FictionSiedmioletnia Nadia wychowywała się na Ziemi po ciężkiej wojnie z obcą cywilizacją. Życie jednak jej i jej rodziców przebiegało spokojnie jak na czasy, gdzie codziennością było mordowanie i nielegalny handel przez osoby innej rasy. Po przegranej woj...
