Five | NEYMAR

twenty two

''Eve geri dönüyorsun değil mi ?'' diyen neymar'a baktım. Parti henüz bitmemişti ve biz sıkıldığımız için bahçede oturuyorduk.

''Sanmıyorum.'' diye mırıldandım.

''Ne demek sanmıyorum. Barıştığımızı söylememişmiydin?''

Gülümsedim. ''Lana ile kalıyorum ney. Gayet iyiyim.'' 

''Ama geri dönmelisin ev seni özledi.''

''Ev mi beni özledi? Hiç sanmam."

"Tamam biraz ben de özlemiş olabilirim." Diyen neymar'a gülümsedim. Ayağa kalktım. "Tamam düşünürüz kanka." Dedikten sonra arkamda şaşkın bakışlarla neymar'ı bıraktım.

Evet neymar bey bu kadar kolay olacağını düşünmüyordun herahalde.

Aslında bu kadar şaşırmasını anlamamıştım. Sonuçta aramızda birşey yoktu.

Yoksa varmıydı? Saçmalama paris!

Hızlıca içeriye girdiğimde arda'nın kafası bir milyondu. Çoğu kişi gitmiş sadece futbolcular kalmıştı.

Arda'nın durumu hiç iyi gözükmüyordu. Bu yüzden gerard'a "Ger,sen arda'yı odasına götürürmüsün?" Dedim çantamı alırken.

Gerard başını salladı.

Lana'ya döndüğümde içiyordu fakat yarı ayıklık yarı sarhoşluk içindeydi. "Hadi lana gidiyoruz." Dediğimde ayaklandı.

"Biz gidiyoruz çocuklar." Dediğimde messi "biz bırakalım sizi." Dedi.

"Gerek yok ben taksi çağırdım." Messi kafasıyla onayladı.

Lana ile evden çıktık ve gelen taksiye bindik.

Normalde sarhoş olan ben beni toplayan başkaları olurdu ama bu sefer çok içmemiştim. Sanırım bu günü unutmak istemiyordum.