Five | NEYMAR

Thirty five

Neymar'dan;

O gittiğinden beri ne yapacağımı şaşırmıştım. Bunca zaman onunla geçmişken,bir anda kaybolmuştu.

Aylar geçmesine rağmen amcası hâlâ aramaktan vazgeçmemişti. Hoş,kimse vazgeçmemişti paris'den.

Onun o ışık saçan gülüşünü o kadar özlemiştim ki.. Şimdi yanımda olsa,o hasret kaldığım kokusunu içime çeksem..

Takımdakiler çok kızgındı ona. Özellikle leo. Böyle habersiz gitmesi hepimizi çok üzmüştü,fakat geri dönse tekrar eskisi olabilir miydik bilmiyorduk.

Geri dönse tekrar eskisi gibi olamazdık. Belki de hiç olamazdık.

Fakat onun iyi olup olmadığını o kadar çok bilmek istiyordum ki. Ne kadar kızgın olsam da,içimdeki bir parça onun için savaşıyordu.

Bu beş ay bana çok şey katmıştı. Gerçekten kaybetmeyi öğrenmiştim. Bu sefer futbolda değil,hayatta kaybetmiştim.

Şimdi ise başka bir şehire gidiyordum. Açıkcası buradan onu unutmak için gidiyordum fakat,gittiğim yer bana onu yine hatırlatacaktı.

Bir kere adı üstünde,paris..

Adı bile çok güzeldi,insana enerji veriyordu. Ya da sadece bana.

En iyi teklif paris'den gelmişti,bu yüzden menajerlerim ve ailemin zoruyla kabul etmiştim. Ama en azından arkadaşlarım vardı. Tanıdık bir yere gidiyordum..

Paris'e olan aşkımın,nefret'e dönüşmesinden korkuyordum. Vücudum yarıya bölünmüştü sanki. Bir yanım onu istiyor,bir yanım ise ona kızgın.

Gözlerimi ne zaman kapatsam onu görüyor,bunun için kendime küfür ediyordum.

Acınası durumdaydım.

Beni umursamadan terk eden,paramparça eden bir kadın için hâlâ gözyaşı döküyordum. Fakat,kalp kime ne hissedeceğine kendisi karar veriyordu ve sizi de buna mecbur bırakıyordu.

Zaman her şeye iyi gelir diyorlar. Umarım öyle olur. Yoksa içimdeki bu duygu,beni farklı bir adama dönüştürecekti.

Ve bundan gerçekten korkuyordum.