Five | NEYMAR

fifty three

Bu bölümü gece 3 gibi yazdım. Kurguyu yaptım,bana yardımcı olduğunuz için çok teşekkür ediyorum. İyiki varsınız bebeklerim!

Keyifli okumalar.

————————————————————————
Gördüğüm manzara karşısında kalakalmıştım. Lana neymar'ın üstünde uyuyordu. Yaşadığım hayal kırıklılığı ile yere çöktüm. Beni fark etmemiştiler çünkü ikisininde uykuları çok ağırdı. Bunu biliyordum evet! çünkü biri kardeşim dediğim kadın,birisi de evlilik hayali kurduğum adamdı.

Ayağa kalktım ve gözyaşlarımı sildim. Titreyen ellerimle komidinde duran neymar'ın telefonunu aldım. Video kaydetme tuşuna bastım ve kamerayı yatan çıplak bedenlerine çevirdim. ''Sevgilim,arkadaşımla ne kadar yakın arkadaş olmuşsunuz,bu kadarını beklemiyordum şahsen.''

titreyen sesime aldırmadan devam ettim. ''Bana bir kez daha erkeklerin güvenilmez olduğunu kanıtladın..'' akan gözyaşımı boştaki elimle sildim.

''Bana babamdan farklı olduğunu söylediğinde inanmıştım,ne salakmışım. Peki lana? kardeşim demiştin ya bana..Keşke tanıştığımız kafede fahişe olduğunu da söyleseydin.'' telefonu kendime çevirdim.

''Beni bu oyununuza dahil ettiğiniz için teşekkür ederim,eğlendirdiniz beni. Yaşadığım şeyleri umursamadan,beni darmadu- ah hayır beni darmaduman edemediniz. Ben düşerim ama kalktığımda daha güçlü kalkarım. Bunu unutmuşsunuz sanırım.'' akan gözyaşlarıma inat gülümsedim.

''umarım hayatınızın geri kalanında hak ettiklerinizi yaşarsınız,başarılar.'' videoyu kapattım ve videoyu bilindik bir magazin sayfasına gönderdim. Bazen susmak yakışır. Telefonu komidine geri koydum ve odadan sessizce çıktım.

Gözyaşlarıma engel olamıyordum. Bu gözyaşlarım elbet dinecekti,beni güçlü kılan şeyler bunlardı. Evden çıkıp kendimi arabaya attım. Cansu korkan gözlerle bana bakıyordu. ''Cansu..'' diye mırıldandım sesim çıktığı kadar.

''Şimdi sormayacağım evde konuşacağız.'' beni tanıyordu. Beni en son tanıyan oydu ama beni herkes den daha iyi tanıyordu. ''teşekkür ederim.'' diye fısıladım ve arabayı çalıştırdım.

——

Eve vardığımızda hızlıca içeriye girdik. Ben yol boyunca ağladığım gibi bir türlü dindirememiştim göz yaşlarımı. Bavulları içeriye taşıdıktan sonra merdivenlere yöneldik. Babam çalışma odasından çıktığında endişeli gözlerle yanıma geldi.

''paris kızım..'' ilk defa böyle görüyordu beni. Normalde hep sinirden ağlardım karşısında. Bağırıp çağırırken. Ama şimdi.. O an beklenmeyen bir haraketle babama sarıldım. Yanlış okumadınız,ona sarıldım.

Babam kaskatı kesilmişti. ''Beni neden herkes düşürüyor,baba..'' hıçkırıklarım arasından zar zor konuşuyordum. Kollarının arasından çıktığımda gözlerindeki hüznü gördüm. Babam kolumdan çekerek beni salona götürdü ve koltuklardan birine oturtturdu. Yanıma oturdu. ''Anlat bana güzel kızım..''

''Lanet olsun ben bu değilim.. Ben ağlamazdım böyle..'' babam kafamı okşadığında geri çekildim. ''Neden bunları yaşıyorum?'' sesim çok az çıkıyor,çenemin titremesinden zar zor konuşuyordun.

'' konu Neymar mı? iyi gidiyorsunuz sanıyordum.'' dediği şeyle ikinci bir şoka girdim. O biliyor muydu?

''sen nerden-'' sözümü kesmişti. ''Ben her şeyi biliyorum. Neymar ile barıştığınızı,takımdakilerle görüştüğünü..'' gözlerimi kırpıştırdım. ''Neden bir şey yapmadın?''

''Sana bu zamana kadar hep acı çektirdim. Paris inan bana bende bu değilim. Ben seni her şeyden çok seviyorum. Anneni isteyerek öldürmedim,kriz geçiriyordum paris. Hastaydım. Sürekli kriz geçiriyordum. Bu yüzden eve gelmiyordum.''

bu gün doğruluk günüydü ha?

''İlk itiraf benden geldiğine göre,sıra sende. Nedir seni ağlatan kızım?''

''Beni-'' söylemeye dilim varmıyordu. ''Beni en yakın arkadaşım ile aldatıyormuş,bu gün-'' hıçkırıklarım sözümü kesmişti. Babam kafamı göğüsüne çekti.

''Anladım güzelim anladım. Ama sen annenin kızısın. bunu da atlatırsın. Sen benim güçlü kızımsın.'' ilk kez babamı tanıyordum bu gün. ilk kez.

Ayağa kalktım ''Haklısın,baba.''diye fısıldayıp salondan çıktım.

----

''Ben dedim paris, o kızda bir şey var dedim.'' cansu odada volta atıyordu. Çocukları aramış görüntülü konuşuyorduk.

benim ağlamam dinmiş haberleri okuyordum.

Basın neymar ile alakalı öyle ağır şeyler yazıyordu ki.. Mesaj kutum destek mesajlarıyla dolup taşmıştı.

''Kaltak.. Onu elime bir geçirsem-'' cansu'nun sözünü kestim. ''Biz onun kadar ucuz değiliz,bırak.'' cansu derin bir nefes alarak yanıma oturdu. Arda araya girdi.

''Şimdi ne yapacağız?''  bu sefer derin bir nefes alan bendim. ''Normal bir şekilde hayatımıza devam edeceğiz. Ben yarın çekime gideceğim. Siz antremana. Beni düşünmeyin,ben bunu da hallederim. Si-''

lafımı kesen herkese aynı anda gelen mesajdı. Tabi herkese aynı mesaj gelmemişti fakat konu aynıydı.

———————————————————————

Değerli FBCA üyemiz paris calisto,

Bu sezon gerek voleybol ile gerek barcelona kulübüne olan katkılarınızla sesinizi gerçekten çok yüksek duyurdunuz! Sizi tebrik eder ve başarılarınızın devamını dileriz.

Uefa'nın düzenlemiş olduğu avrupaya başlangıç kutlamamızda sizi de görmek isteriz. Bu etkinliğe avrupada ki her kulüp katılacağı gibi,sizi de orada görmek isteriz.

Etkinlik 1 hafta sonra olacak olup detayları e-posta yoluyla gönderilmiştir.

İyi günler dileriz