Paris: Sen de kimsin?
Bilinmeyen numara: Beni tanımadın mı ?
Bilinmeyen Numara: Çok kırıldım.
Bilinmeyen Numara: Biricik baban.
Paris: Saçmalama!
Paris: Her kimsen bu komik değil.
Bilinmeyen Numara: Şimdi güzel kızım ister inan ister inanma.
Bilinmeyen Numara: Hemen şimdi Fransa uçağıyla Paris'e geliyorsun.
Bilinmeyen Numara: Havaalanında seni adamlar karşılayacak.
Paris: HAHAHA
Paris: Gerçeken komiksin sen.
Bilinmeyen Numara: Eğer gelmezsen,
Bilinmeyen Numara: Ya da birisine bu konuşmalarımızı söylersen
Bilinmeyen Numara: Bunun bedelini sen değil arkadaşların öder.
*BİLİNMEYEN NUMARA ENGELLENDİ*
Bu her kimse hiç komik değildi. Üstelik iki gün sonra son maçım vardı. Kupa maçı. Kendimi bunun ciddiyetine hazırlıyorken bir de başıma kendini komik sanan bir aptal eklenmişti. Telefonumu kapatıp filmi izlemeye koyuldum.
Filimin yarısında uyuyakalmıştım.
Sabah kalktığımda saat öğleni geçiyordu. ''Lana beni niye kaldırmadın?'' diye bağırdığımda lana hararetle telefonla konuşuyordu. Yanına gittiğmde telefonu kapattı. ''Ne oldu?'' dediğimde lana endişeyle bana baktı. ''Şimdi sana bir şey söyliyeceğim ama sakin ol ciddi bir durum yok.'' Dediğinde beni endişelendirdiğini bilmiyordu.
''Dani ufak bir trafik kazası geçirmiş.'' Oturduğum sandalyeden fırladım. Şok olmuştum. '' Ama merak etme hastahanede ve burnu bile kanamamış yani iyi.'' Dediğinde biraz olsun rahatlamıştım. Apar topar hastahaneye gittiğimizde bütün takım toplanmıştı.
Neymar beni gördüğünde gülümsedi. Dudaklarını dudaklarıma bastırdığında kendimi geri çektim. ''Dani iyi güzelim endişelenme.'' Dediğinde yine de ona inanmadım ve dani'nin odasına girdim.
Dani yatıyor ve sinirli bakışlarını seruma gönderiyordu. ''Dani?'' dediğimde bana döndü ve gülümsedi.
''Çok korktun değil mi?'' dediğinde yanına koştum ve ona sarıldım. ''Elbette korktum aptal!''
Kıkırdarken bende güldüm. Gerçekten iyiydi. Fakat şu an anladığım bir şey vardı. Bu bir uyarıydı. Bu bana yapılmış bir uyarıydı. Dani'yi taburcu ettiklerinde bende antremana gidiyordum. Telefonu elime aldım. Bir kişiye daha zarar gelirse bununla yaşayamazdım.
Gözlerim dolmaya başlarken Bilinmeyen numaranın engelini kaldırdım.
Paris: Yarın son maçıma gideceğim. Yarın gece sabaha karşı uçağa bineceğim.
Bilinmeyen Numara: Aferin.
Bilinmeyen Numara: Babana gel güzelim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Five | NEYMAR
FanfictionParis,geçmişinin sürekli peşinde olduğu bu hayata bir son vermesi gerekiyordu. Bunun kapılarını barcelona uçağı aralamıştı..