Five | NEYMAR

Fourty one

''Neymar seni hala çok seviyor paris,bunu hepimiz görebiliyoruz. Beş aydır nedensizce seni terk eden sevgilin karşına çıksaydı ne tepki verirdin?'' Arda'nın dedikleri ile başımı eğdim. ''Nedenlerim var arda,Bunu yapmak zorundaydım.''

''Anlat bana paris.'' Gözyaşlarım arasından zar zor konuştum. ''Bunu yapamam arda,inan bana sizi bıraktığımdan beri her gün öldüğümü hissediyorum.'' Arda beni yanına çekti,kafamı göğüsüne yasladım.

''Konu ne paris,lütfen bana bunu söyle bari.'' Onun hayatını tehlikeye atacak bir şey yapmak istemiyordum. ''Konu babam arda'' arda kaskatı kesilmişti. Bu ağlamamı şiddetlendirmişti. ''Ağlama paris,ben yanındayım. Bunu atlatacağız.''

''Kim bilir takım benim hakkımda ne düşünüyordur.'' Dedim gözyaşlarımı dindirmeyi başara bildiğimde. ''Biliyor musun hepsi sana kızgındı,herkes. Ta ki neymar seni gördüğünü söyleyene kadar. Marc heyecandan bayıldı.'' Güldük. Marc her zaman ki gibiydi.

''Kimseye bir şey söylemek yok arda.'' Dediğimde arda ''Saçmalama paris,ne durumda olduğuna bak.''

''Arda hayır! Bak bir ailemi kaybettim,sizi kaybedemem.'' Kırdığım potla ağızımı kapattım. Hay çeneme tüküreyim. ''Paris hemen her şeyi anlatıyorsun,yoksa-'' sözünü kestim. ''Arda bak bunu çözeceğim tamam mı? Çözdüğüm zaman size her şeyi anlatacağım,ama bana biraz zaman ver.'' Dediğimde arda isteksiz bir şekilde kabul etti.

Bir süre sarıldık ve özlem giderdik. Gerçi beş ayın telafisi ne sarılmayla ne de öpüşmeyle yapılırdı.  Daha sonra arda ile ayrıldık.

Hayatım boyunca insanlara kibar davranmaya çalışmıştım,her zaman bir yere kadar sabır ederdim. Karşımdakine zaman tanırdım,fırsat verirdim. Kendime düşünmek için zaman tanırdım. Ama bu beş ayın bana kattığı şeylerden biriside hak edene hak ettiği gibi davranmak olmuştu. Hayatımda bir boka yaramayan insanlar için çok şey yapmıştım. Bunun başlı örneği Babam olmuştu. O şerefsizin değişeceğini bile düşünecek kadar saf davranmıştım.

Eve vardığımda büyük bir hırsla kapıyı çaldım. Daha doğrusu tekmeledim. Bize yaşattıklarının yüz katını yaşatacaktım onlara,hayatımın içine sıçmışlardı.

Kapıyı Cansu açmıştı,beni görünce derin bir nefes aldı ve bana sarıldı. ''Cansu hemen odana çıkıp kapıyı kitliyorsun.''