Tweestrijd

15.

15.

''Ga je zo naar bed Sier?'' Riep Daniëlle rond half negen. ''Nu al?'' Sira keek naar de klok. ''Ja , morgen word weer een lange dag dus vandaag ga je lekker vroeg naar bed.'' 

''Dat slaat nergens op.'' Zuchtte Sira. ''Ik ben de baas in huis dus ik bepaal hier de regels.'' Zei Daan. ''Ja en ik ook.'' Vulde Beth aan. Sira keek haar zus boos aan en liep toen boos de trap op. 

''Zal ik zo nog even naar haar toegaan?'' Stelde Beth voor. ''Waarom?'' Verbaasd keek Daniëlle haar aan. ''Om haar nog even rustig te krijgen. Dan valt ze misschien sneller in slaap en kunnen wij ongestoord naar de club.'' Het laatste fluisterde Beth. 

''Oke , is goed. Wel lief zijn tegen haar hé.'' Zei  Daniëlle voor de zekerheid. ''Tuurlijk. Ik ben toch altijd lief.'' Grinnikend stond Beth op en liep naar boven richting de logeerkamer. 

Ze klopte op de deur. ''Binnen.'' Mompelde Sira. Beth deed zachtjes de kamer open en zag Sira al in bed liggen. ''Wat kom je doen?'' Vroeg Sira. ''Ik kwam je toch nog uitleggen waarom ik je niet verraden had vanochtend?'' Herinnerde Beth haar.  ''O ja.'' 

Beth ging op de rand van Sira haar bed zitten.

''Eerst wil ik weten van jou waarom je vanochtend ons aan het bespieden was vanuit de bosjes.'' Beth keek haar vragend aan en Sira werd rood. Het moest er ongetwijfeld stom uit hebben gezien. 

''Ik wou jullie graag zien voetballen en vond het oneerlijk van Daan dat ik niet mee mocht. Daarom ben ik op Daan haar fiets naar jullie trainingsveld gefietst en ben ik daar in de bosjes gaan zitten.'' 

''Maar Sira , begrijp je dat je niet mee mocht? Het is allemaal leuk en aardig dat je hier in Engeland bent , maar je moet wel gewoon school volgen. Je mag echt wel een keertje mee met ons. Je loopt nu al best wel wat achter met wiskunde , omdat je dat niet maakt.'' Probeerde Beth haar uit te leggen. 

Sira zuchtte. ''Ik voel me gewoon zo alleen hier. Jij en Daan hebben het druk met trainen en ik moet hier maar wat schoolwerk zitten maken.'' 

Beth kreeg medelijden en sloeg een arm om haar heen. ''Waarom zeg je dat niet tegen Daan?'' 

''Waarom zou ik dat zeggen? Jullie voelen je dan alleen maar schuldig. Ik snap ook wel dat jullie je eigen leven hier leiden en het druk hebben.'' 

''Je moet het altijd tegen ons zeggen als er wat is. Als je het niet zegt kunnen we er ook niks aandoen. Nu kan ik er rekening mee houden en kan ik vaker tijd vrij maken om wat met jou te gaan te gaan doen.'' Zei Beth. 

''Ja oke , maar ik heb niet zoveel zin om met Daan wat te gaan doen.'' Mompelde Sira. ''Wat speelt er toch tussen jou en Daan? Vertel het me.'' 

''Sorry Beth. Het ligt diep. Misschien een andere keer. Vertel jij nou maar waarom je me spaarde vanochtend.'' 

''Ik geef je een kans. Je weet dat wat je deed niet goed was en ik wou je een kans geven om het mij uit te leggen. Het komt er dus op neer dat je je thuis eenzaam voelt en ons graag wou zien trainen. Als ik jou gelijk had verraden hadden we hier nu niet zitten praten.'' 

''Je bent zo lief Beth.'' Sira ging rechtop zitten in haar bed en gaf Beth een knuffel. Even bleven ze zitten en voor het eerst had Sira weer zo'n zussen gevoel. Beth was ontzettend lief tegen haar en dat stelde haar heel erg gerust. 

''Ga je nu lekker slapen?'' Vroeg Beth. 

Sira knikte. 

''Als er iets is kom je naar mij of Daan toe hé.'' 

''Ja.'' 

''Beloof je dat?'' 

''Ja ik kom dan naar jou toe.'' Glimlachte Sira. 

''Oke , mooizo.'' 

''Slaaplekker Sira.'' 

Beth stond op en deed de lichtknop uit. Daarna deed ze zachtjes de deur dicht en liep ze weer naar beneden. 

''En?'' Daniëlle keek haar nieuwsgierig aan toen Beth de trap af kwam gelopen. ''Ze gaat lekker slapen.'' Antwoordde Beth. Over haar gesprek met Sira wou ze niks kwijt. Ze moest er eerst zelf achter komen wat er tussen Daan en Sira speelde. 

''Zullen we dan zo gaan?'' Stelde Daniëlle voor.

''O ja uhm we zouden natuurlijk naar de club gaan.'' Beth voelde zich gelijk schuldig tegenover Sira. Ze had het meisje op haar hart gedrukt om niks geks meer te doen en nu deden haar zus en schoonzusje het notabene. 

''Beth?''

''Ja?''

''Gaat alles wel goed?'' Daniëlle keek haar bezorgd aan. ''Ja hoor. Ik was er gewoon even niet bij met mijn gedachten.''

''Zullen we nu gaan dan?'' 

''Ja is goed.'' Beth haalde haar jas van de kapstok en liep achter Daan aan naar de auto om vervolgens heel de avond niet thuis te zijn.