Tweestrijd

29.

29.

''En , wat vond je van de training? Ging best lekker he.'' Daniëlle kwam naar de zijkant van het veld toe gerend waar Sira en Tess stonden toe te kijken. ''Zag er goed uit ja.'' Prees Tess haar. ''Dank u dank u.'' Daniëlle maakte een buiging. 

Ondertussen kwam Beth aangelopen en kwam bij het groepje staan. ''Ik ga me even omkleden en douchen en dan kunnen we zo gaan.'' Zei ze tegen Tess. Tess knikte en Beth rende snel weg naar de kleedkamer. 

Ze hadden vanochtend afgesproken dat ze een zusjes dag zouden houden. Zo ging Beth op stap met Tess en Daniëlle met Sira. Beth was er wel blij mee dat ze even alleen met haar zusje kon zijn om bij te kletsen en ook Daniëlle had er stiekem best veel zin in. Misschien dat ze door zo'n dagje weer wat naar elkaar toe zouden groeien. 

Het was pas elf uur dus ze hadden nog een hele dag de tijd om leuke dingen te gaan doen. Vandaag hadden ze een vroege training gehad en ze hadden geen interviews dus daar waren de meiden erg blij mee. 

Beth had zich best wel schuldig gevoeld tegenover Tess dat ze gewoon training en wedstrijden had , maar gelukkig vond Tess dat niet erg en begreep ze het. Bovendien moest Tess elke dag ook even een rondje hardlopen om haar conditie op peil te houden.

''Ik ga me ook even douchen en omkleden. Ik zie je zo bij de auto.'' Daniëlle gaf haar zusje een schouderklopje en sprintte tegen naar de kleedkamer.

*

''Wat gaan we nou eigenlijk doen?'' Vroeg Sira nieuwsgierig. Ze zaten in de auto en ongeduldig zat Sira heen en weer te wippen op haar stoel. ''Verassing.'' Riep Daniëlle veelte blij. ''Nou Daan , ik haat verassingen. Dat weet je.'' 

''Daarom vind ik het zo leuk om verassingen voor je te hebben. Ik weet dat je het haat.'' Daniëlle grijnsde en Sira stak haar tong uit. ''Flauw zeg.'' 

''Ben ik toch ook.'' Grinnikte Daniëlle. ''Altijd , maar stiekem hou ik wel een beetje van je.'' Slijmde Sira. ''Ah lieffie. Ik hou ook van jou. Je weet niet hoe blij ik was dat je een meisje was toen je geboren werd. Ik wou altijd nog een zusje.'' Vertelde Daniëlle.

''Jaja dat verhaal heb je al honderd keer verteld hoe blij je was.'' Grinnikte Sira. ''En dat verhaal dat ik op jou moest oppassen , maar ik vergat jou toen?'' 

''Huh nee dat verhaal ken ik niet? Wanneer ben je mij vergeten?'' Sira keek naar Daniëlle die begon te grijnzen. 

''Jij was net drie jaar en ik was zestien. Ik had mama gesmeekt of ik een keer op jou mocht passen. Dat leek me zo leuk om een keer te doen. Nou mama weg. Die ging naar een vriendin en ik bleef achter met jou. De eerste uurtjes gingen goed en waren leuk. We zaten lekker te spelen en tv te kijken en daarna had ik je pyjama aangetrokken en legde ik je op bed.'' 

''Na een tijdje kwam Sander aan de deur om te vragen of ik kwam voetballen op het pleintje achter. Jij was aan het slapen dus ik dacht dat kan wel even. Achterdeur opengelaten zodat ik je kon horen als je huilde en ik ging voetballen.'' 

''Opeens na drie uurtjes kwam jij huilend het pleintje opgerend en riep je Daantje , Daantje. Was je dus uit je bed geklommen en van de trap afgelopen naar beneden en naar buiten gerend en op je bek gegaan.'' Vertelde Daniëlle lachend.

''Het ergste was nog dat mama precies op dat moment thuis kwam en ze was boos. Je wil niet weten hoe boos ze was. Ik had gelijk een week huisarrest.'' 

''Omg Daan. Jij bent echt de slechtste babysitter ooit.'' Grijnsde Sira die zich daar niks meer van herinnerde. ''Nou zeg. Dat jij zolang sliep kon ik ook niks aandoen. Ik ga niet vier uur wachten tot jij je middagslaapje hebt gedaan. Ik wou lekker voetballen.'' 

''Gelukkig ben je nu wel wat verantwoordelijker. Is voor Amé ook wel fijn dat ze nu een verantwoordelijke tante heeft.'' Grinnikte Sira. ''Haha toen Amé geboren werd herinnerde ons mam me ook gelijk aan die dag dat ik jou achterliet.'' 

''Me is niks. Dat is geen goed Nederlands.'' Zei Sira bijdehand. ''Maakt me niet uit.'' Riep Daniëlle eigenwijs. ''Maakt me niet uit.'' Herhaalde Sira haar zin. ''Nee. Maakt me niet uit.''