Tweestrijd

Epiloog

Epiloog.

6 maanden later...

'Ze gaan Japan inmaken!' Riep Sira stoer. Het was rust en het was een erg spannende wedstrijd. Vandaag speelde Nederland de kwartfinale op het WK in Frankrijk en de spanning was om te snijden in het stadion. De teams waren erg gewaagd aan elkaar en ze speelde beide niet best.

Chris kon dan ook opgelucht adem halen toen het rust was. Hij had veel te klagen over de acties van zijn dochter en andere teamgenootjes. Heel het wereldkampioenschap was het spel nog niet best en veel mensen hadden er kritiek op. 

De speelsters kwamen weer het veld op en de tweede helft ging van start. 'Wat denk jij pap? Gaan we nog winnen?' Sira keek naar haar vader. Als er iemand verstand had van voetbal was hij het wel. 'Als ze hun tactiek aanpassen is er een grote kans.' Knikte Chris.

'Shit Daan gaat eruit.' Mompelde Chris. De tweede helft was bijna afgelopen en het stond 1-1. Sira keek naar de kant en zag dat het bord met nummer tien omhoog ging. 'Dat vind ze niet leuk.' Zei Sira. 'Ik ben ook bang van niet nee maar ja. Met Jill krijg je wel weer nieuwe energie in het team.' Probeerde Chris positief te blijven.

Daan verliet het veld en liep langs de rand van het veld terug naar de bank. Door de nieuwe UEFA regels moet dat nu. Sira had haar blik alweer op het veld gericht. Vivianne had de bal en schoot op doel, maar de bal raakte de hand van een Japanse speelster. Alle speelsters van oranje keek naar de scheidsrechter die floot en een gebaar maakte voor een penalty. 'Ja penalty!' Riep Sira blij. 'Niet te vroeg juichen. De bal moet er nog in he.' Zei Ivonne.

Sira keek toe hoe Lieke naar de bal liep en werd omringd door allemaal Japanse speelsters. Ze legde de bal op de penaltystip en iedereen ging op haar positie staan. De scheidsrechter floot. Lieke nam een aanloop en....

'Jaaa Lieke!' Blij sprong Sira op net als de rest van alle Nederlanders in het stadion. Het was 1-0 voor Nederland. Alle speelsters rende naar de bank en juichte samen. Het waren nog maar een paar minuten dus dit mochten ze onmogelijk weggeven. 

*

'Je hebt zo f*cking goed gedaan!' Ze stonden in het spelershotel en Sira gaf haar zus een knuffel. 'Dankje lieffie, maar we zijn er nog niet he.' Grijnsde Daniëlle. 'Jaja dat weet ik, maar jullie hebben echt goed gestreden.' Complimenteerde ze. 'De echte helden van de avond zijn Sari en Lieke.' Vond Daniëlle. 'True. Maar jij bent echt een strijder op het middenveld. Al die tackles en al dat geren. Ik doe het je niet na hoor.' Lachte Sira.

'O ja dat is waar ook. Kom is mee.' Daniëlle trok Sira mee. 'Waar gaan we heen?' Vroeg Sira verbaasd. 'Ik zoek iemand.' Zei Daniëlle. 'Wie?' Sira keek zoekend om haar heen. 'Daar staat ze al.' Sira keek naar Daniëlle en volgde haar blik. 

'Ha Sarina, dit is mijn zusje Sira waar ik het over had.' Stelde Daniëlle Sarina aan haar zusje voor. 'Hallo Sira, ik ben Sarina.' Begroette Sarina zich. 'Sira.' Zei Sira verlegen. 'Ik hoorde dat jij best goed kan voetballen van Daniëlle.' Begon ze. 'Dat valt wel mee hoor.' Zei Sira bescheiden. 

'Wat scouts van de KNVB hebben jou in de gaten gehouden op advies van Daan. Ik heb jou ook in de gaten houden en je hebt erg veel talent, Sira. Als je zo door blijft gaan zit je misschien over een aantal jaren ook wel in het grote oranje net als je zus.' Sprak ze het meisje toe. 

'Daar ga ik ook heel erg mijn best voor doen.' Glimlachte Sira. 'Dat hoor ik graag! Geniet nog van deze avond. We spreken elkaar snel weer.' Sarina nam afscheid van de twee meiden. 'Wow Daan. Heb jij dat geregeld?' Sira keek haar zus met grote ogen aan. 'Surprise.' Glimlachte Daniëlle.

'Dankjewel Daan. Je bent echt de allerbeste en liefste zus ooit!' Sira omhelsde Daniëlle en terwijl ze dat deed dacht ze aan alles van vroeger. Haar aankomst in Engeland, het weglopen, Liam, school de flashbacks kwamen allemaal voorbij. Ze was misschien niet de liefste tegen Daan, maar ze hebben veel geleerd van elkaar en achteraf is ze heel erg dankbaar voor alles en is ze hartstikke blij met zo'n lieve zus als Daan.