Tweestrijd

34.

34.

Sira keek haar nieuwsgierig aan. 'Wat wou je vragen?'

'Nou uhm ik hoor je soms praten met Daan over voetbal.' Begon Beth. Sira beet op haar lip. Ze had een vermoeden waar Beth naar toe wilde en ze was er niet blij mee dat Beth er naar vraag. 'Ik vroeg me dus af waarom je niet meer wilt voetballen?' Beth keek haar voorzichtig aan. 

Sira was even stil. Ze wist dat ze het Beth ooit moest vertellen. Ze heeft het altijd lang verzwegen voor vrienden en kennissen, omdat ze zich er stom over voelde en het ze niks aan ging. 

'Nou. Ik wil het je best vertellen, maar het is een lang verhaal.' Twijfelde Sira. 'Dat maakt niks uit. Ik heb alle tijd.' Stelde Beth haar gerust. ''Oke. Het verhaal is wel al drie jaar oud hoor.'' Zei Sira. 'Dus je was elf?' Rekende Beth terug. ''Ja klopt.'' Sira knikte en begon te vertellen.

'Pap, denk je dat Daan op tijd komt?' Sira kwam zenuwachtig naar haar vader toegelopen. 'Ze zou na de training zo snel mogelijk komen dus ik denk dat ze al wel onderweg is.' Antwoordde Chris. 

Vandaag was het een belangrijke dag voor Sira en haar voetbalteam. Ze speelde thuis tegen de koploper van de competitie en die moest en zouden ze winnen. Haar zus Daniëlle was deze week in Nederland bij oranje en zou speciaal voor Sira naar de wedstrijd komen. 

Sira had haar smekend gebeld dat ze het de support van haar oudere zus wel kon gebruiken. Daan had beloofd dat ze het aan de trainer zou vragen en uiteindelijk belde ze gisterenavond dat ze zou komen.

Sira was door de de dolle heen en sprong door het hele huis. Ze wou Daniëlle dolgraag laten zien hoe goed ze kon voetballen tussen de jongens. Sira speelde al heel haar leven tussen de jongens. Volgens haar vader werd je daar alleen maar beter en sterker van. 

Daan kon maar zelden komen kijken. Door haar carrière in het buitenland kon ze helaas niet elk weekend komen en moest ze vaak de wedstrijden van haar zusje missen, daarom was Sira super enthousiast dat ze vandaag kwam kijken. Ook Chris , Ivonne en Evi waren van de partij om haar te supporteren. 

'Zijn jullie al klaar met de warming-up?' Vroeg Chris aan zijn dochter. 'Ja. We gaan nog even een teambespreking houden en daarna begint de wedstrijd.' Zei Sira tegen haar vader. 'Oke. Veel succes. Goed concentreren he.' 

'Ja pap.' Zuchtte Sira. Ivonne en Evi die naast Chris stonden schoten in de lach. 'Ik ga naar de kleedkamer. Ik zie jullie zo!' Sira gaf iedereen een kus en vertrok naar de kleedkamer voor een laatste korte teambespreking. 

Na de teambespreking vertrok het team naar het veld. Sira begon in de basis links op het middenveld. Geconcentreerd liep ze het veld op en zocht ze haar positie op. Ze bestudeerde de tegenstanders. Het waren allemaal jongens die minstens een kop groter dan haar waren.

'Sira!' Klonk er vanaf de zijlijn. Sira keek op en zag Daniëlle, Lieke en Kika aan de rand van het veld staan naast haar ouders. Enthousiast zwaaide ze naar de meiden die allemaal terug zwaaide. 

'Pff er zit een meisje bij. Die verlaat sowieso na vijf minuten al jankend het veld.' Hoorde Sira een van de jongens van de tegenstander roepen. 'Niks van aantrekken.' Zei Mark,een teamgenootje tegen Sira. Sira knikte. Ze wist dat de jongens het altijd grappig vonden als er een meisje op het veld stond, maar meestal na Sira haar eerste balcontacten keken ze wel anders.

De scheidsrechter floot af en de wedstrijd begon. De tegenstander trapte af. Direct veroverde Mark de bal en schoot hem naar een teamgenoot. 

Zo had het team uit Valkenswaard de eerste tien minuten de bal en tikte hem rustig over. Uiteindelijk creëerde ze een mooie aanval en schoot Sira de bal feilloos in het doel. Juichend rende alle jongens naar Sira toe  en juichte met Sira mee.

Sira keek naar de zijlijn en zag Daniëlle en de rest van het gezin trots klappen. Snel schonk ze hun een glimlach en rende ze terug naar haar eigen helft.

Vrij snel na die eerste goal werd de tweede gescoord door Sira en de jongens van de tegenstander werden steeds geïrriteerder en agressiever. Sira grijnsde. Zo ging het altijd. Voordat de wedstrijd begon liepen ze stoer te doen en nu konden ze wel janken.

'Ja hier!' Schreeuwde Sira. De bal werd naar Sira gespeeld en ze dribbelde met de bal aan de voet naar voren. Er kwam een jongen van de tegenstander op haar af en snel trapte Sira de bal weg, maar de jongen liep door en haalde haar neer.

'Au.' Schreeuwde Sira over het veld. Ze kon niet stil blijven liggen door de pijn en rolde heen en weer. Chris en Daniëlle waren het over het hek heen gesprongen en kwamen het veld opgerend. Ook de trainer kwam erbij staan en de scheidsrechter.

''Sira. Blijf is stil liggen.'' Zei Daniëlle. Ze pakte haar zusje vast. 'Dit is niet goed. We moeten naar het ziekenhuis.' Zei Chris. 'We kunnen beter een ambulance bellen.' Besloot Sira haar trainer. Hij haalde zijn mobiel uit zijn zak en tikte het nummer 112 in. 

'Rustig maar Sier. Het komt allemaal goed.' Daniëlle wreef met haar hand over Sira der haren om haar te kalmeren, maar Sira had het allemaal niet door. Ze had zoveel pijn.