Tweestrijd

33.

33.

''Vandaag wou ik eigenlijk op stap met Daan.'' Deelde Tess mee.

Het was de volgende dag en Beth en Daniëlle hadden een vrije dag. Aangezien Tess graag tijd wou met iedereen apart kwam dat vandaag perfect uit. 

''Is goed. Jullie redden je wel toch?'' Daniëlle keek naar Sira en Beth. ''Ja heur.'' Antwoordde Sira. ''Mooi. Hoelaat gaan we?'' Vroeg Daniëlle aan Tess. ''Ik wou eigenlijk nu al gaan. Vinden jullie dat erg?'' Ze keek naar Beth en Sira en ze voelde zich een beetje schuldig. 

''Nee hoor. Gaan jullie maar. Sira en ik vermaken ons wel.'' Zei Beth. Sira knikte. Ze had zin om de dag door te brengen met Beth. 

Sinds ze Liam in de bioscoop had gespot en wist dat Joep met een ander had kon ze nergens anders meer aandenken. Had ze iets fout gedaan? Had ze toch door moeten gaan met het plan om terug naar Nederland te komen? Moest ze stiekem weglopen? Ze raakte in de war van al die gedachtes en hoopte dat Beth haar vandaag wat afleiding kon geven. 

''Zeker weten?'' Tess keek hun onzeker aan. ''Jaha. Maak je geen zorgen. Jij en Daan gaan er een leuke dag van maken en Sier en ik doen hier precies hetzelfde.'' Verzekerde Beth haar.

''Oke. Zullen we dan gaan?'' Tess keek naar Daniëlle en die knikte. Ze liepen naar de kapstok en pakte hun jas en schoenen. 

''Hoelaat zijn jullie terug?'' Vroeg Beth. 'Geen idee. Vanavond laat pas , want we gaan ergens in de stad eten.' Deelde Daniëlle mee. 

''Oke is goed. Veel plezier!'' Ze gaf Daniëlle en Tess allebei een knuffel en daarna stortte Daniëlle zich op haar zusje. 

Terwijl ze haar omhelsde fluisterde ze wat in haar oor. 'Wel lief doen tegen Beth he.' Fluisterde ze. ''Ja. Dat beloof ik.'' Fluisterde Sira terug. 

Ze lieten elkaar los en Tess en Daniëlle liepen naar buiten. Beth deed de deur achter haar dicht en draaide zich om. 

''Dus wat gaan wij vandaag doen?'' Sira keek naar Beth. ''Hardlopen?'' Stelde Beth voor. ''Ugh. Van alle dingen die we vandaag kunnen doen wil je gaan hardlopen? Ik had wel wat beters verwacht van jou.'' Lachte Sira. 

''We moeten ons conditie een beetje op peil houden. Jij sport helemaal niet.'' Zei Beth. ''Ja daar heb je wel gelijk in.'' Gaf Sira toe. ''Hardlopen dus?'' Beth keek haar vragend aan. ''Ja als we het wel op mijn tempo doen. Jij bent anders echt niet bij te houden.'' 

''Haha is goed! Ga je dan even je sportkleding aantrekken?'' Vroeg Beth aan der. ''Ja is goed!'' Sira liep naar boven en keek in haar kledingkast. Ze had bijna geen sportkleding. 

Sira liep naar de trap. ''Beth? heb jij iets van sportkleding?'' Schreeuwde Sira naar beneden. ''Ja wacht een momentje.'' Riep Beth terug. 

Beth kwam naar boven gelopen. ''Heb je dezelfde maat als Daan?'' Vroeg ze. ''Uhm geen idee, maar we kunnen het altijd passen.''

Beth liep haar kamer in en opende Daan haar kledingkast. Uit de kast viste ze een Arsenal trainingstenue die Daniëlle soms droeg. 

''Hier. Deze pas je denk ik wel.'' Ze gaf het trainingstenue aan Sira die hem dankbaar aannam. ''Ik ga me dan eventjes omkleden.'' 

Sira liep naar de badkamer en trok het tenue aan. Hij was wel iets te groot, maar dat maakte haar niet veel uit. Ze deed der haren in een staart, want anders zat dat vervelend tijdens het rennen. 

Ze liep weer uit de badkamer en kwam Beth tegen op de gang die zich ook had omgekleed. 

''Ready?'' Vroeg Beth.

''Ja. We kunnen gaan.'' Knikte Sira. ''Ik heb trouwens een app op mijn mobiel waarop ik bijhoud hoeveel we rennen.'' Zei Beth. ''Is goed. Hoeveel kilometer wil je vandaag gaan rennen?'' Vroeg Sira nieuwsgierig.

''Gewoon zolang jij het volhoud. Beginnen met vijf kilometer dacht ik?'' Ze keek Sira vragend aan. ''Dat moet wel lukken ja.'' 

*

''Beth. Alsjeblieft een pauze.'' Hijgend remde Sira af en ging ze stilstaan. Ze leunde met haar handen op der knieën en probeerde haar ademhaling onder controle te krijgen. 

Ze waren inmiddels bij het parkje aangekomen en Sira was echt kapot.

Beth grijnsde. 

''Je hebt het wel lang volgehouden hoor.'' Complimenteerde ze Sira. ''Haha op hoeveel kilometer zitten we nu?'' vroeg Sira. Beth opende haar mobiel. ''Zeven.'' 

''Wow ja dat is al best goed.'' Zei Sira. ''Je hebt gewoon geluk dat je het uithoudingsvermogen van je zus hebt.'' Grinnikte Beth.

''Ja inderdaad haha.'' Sira ging in het gras zitten en Beth nam plaats naast haar. 

'Heb je het al wat meer naar je zin in Engeland?' Vroeg ze voorzichtig om een gesprek te beginnen. ''Mwah jawel, maar ik mis wel het leven in Nederland.'' Zuchtte Sira. 

'Ik kan me ook best voorstellen dat dat moeilijk is ja.' Knikte Beth. 'Het is echt een hell. Daan , Tess en jij zijn echt wel aardig hoor , maar het is hier zo anders. Ik heb hier ook helemaal geen vrienden.' Vertelde Sira.

'Je hebt Liam toch?' Zei Beth verbaasd. 'Die zag ik gister in de bioscoop met een ander meisje zitten dus zo'n goeie vriend is die nou ook weer niet.'' Zei Sira. ''Oh. Het spijt me voor je.'' 

''Het maakt niks uit. Alle jongens zijn stom.'' Vond Sira. Beth schoot in de lach. ''Daar heb je wel een punt.'' Knikte ze. 

''Zullen we verdergaan?'' Sira wou opstaan, maar Beth hield haar tegen. 

''Eigenlijk wou ik je nog wat vragen.''