“ အကိုဆန္ဟြမ္း..ဒီဘက္က ကြ်န္ေတာ္ေျပာ
ျပထားတ့ဲ အကိုဂ်ီယံုးေလ..အကိုဂ်ီယံုး..ဒါက
ခြ်ဲစစ္သူၾကီး..”
“ ဟုတ္က့ဲ ေတြ႔ရတာ၀မ္းသာပါတယ္..”
ဂ်ီယံုးက ေလးစားသမႈနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ရို႕ရို႕
က်ိဳးက်ိဳးႏႈတ္ဆက္လိုက္ေပမယ့္ ထိုလူကေတာ့
အသိအမွတ္ျပဳရံုေလာက္သာ ေခါင္းညိမ့္ျပျပီး
ဆြန္းရီဘက္ကုိ လွည့္သြားကာ..
“ ေယာင္ေဘးအတြက္ ငါစိတ္မေကာင္းဘူး ”
ညီအကိုႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ့ရင္ထဲမွာေတာ့..
၀မ္းနည္းစိတ္ေတြေတာ့ ရွိေနၾကမယ္ထင္ပါရဲ့။
မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဘာအမူအရာမွ က်န္ရွိမေနဘူး
တမင္တကာထိန္းခ်ဳပ္ထားၾကရတာေနမွာေပါ့။
ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ လက္ေအာင္ငယ္သား
ေတြနဲ႔မို႔လား။ေခါင္းေဆာင္ေတြကအစ ပူေဆြး
ျပေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။
“ ကြ်န္ေတာ္ အေနာက္ဘက္ျပည္နယ္ကို
ခ်က္ခ်င္းသြားခ်င္တယ္..အကိုက ဒီဘက္ကေန
ျပင္ဆင္ထားေပးမယ္ မလား..”
“ ဆြန္းရီ..ငါတို႔ဒီအစီအစဥ္ကို အရင္ကတည္း
ေရးဆြဲခ့ဲတယ္ဆိုေပမယ့္..အ့ဲအခ်ိန္တုန္းက
အေနာက္ဘက္ျပည္နယ္ေတာ့ မပါခ့ဲဘူးေလ..
မင္း အ့ဲကိုသြားလို႔ျဖစ္ပါ့မလား ငါ စိတ္မခ်ဘူး ”
“ အကိုဂ်ီယံုး ပါတာပဲ..အဆင္ေျပမွာပါ..”
ငင္..အေကာင္ေလးေရ..ငါေတာင္ မင္းအရိပ္
ေအာက္မွာ ခိုလႈံေနရတာေလကြာ..ဘယ္လို
ျဖစ္လို႔..ငါ့ကိုစူပါဟီးရိုးၾကီးလိုမ်ိဳး သေဘာထား
ေနရတာတုန္း။
ဂ်ီယံုးမွာ မအီမလည္ၾကီး။ ပိုဆိုးတာက..အ့ဲ ခြ်ဲ
စစ္သူၾကီးဆိုတ့ဲလူက သူ႔ကိုအထင္ေသးသလို
ငံု႔ၾကည့္ေနတာပဲ။
“ ျဖစ္ပါ့မလား..ငါမင္းကိုမယံုတာေတာ့မဟုတ္
ေပမယ့္..”
“ အခ်ိန္ထပ္ဆြဲေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး..အကို
ဆန္ဟြမ္း..ဟိုမိန္းမရဲ့စနက္က ဘယ္ေလာက္
ျပင္းတယ္ဆိုတာ ခုလက္ေတြ႔သက္ေသပဲေလ
မၾကာခင္ ေျမာက္ပိုင္းစစ္တပ္က ကြ်န္ေတာ္တို႔
ျပည္နယ္ကိုစစ္ခ်ီလာၾကလိမ့္မယ္..အကို လုပ္
ရမွာက..ဒီဘက္က သိမ္းလို႔ရတ့ဲျပည္နယ္ေတြ
ကို အကုန္သိမ္းထားေပးဖို႔နဲ႔..မဟာမိတ္အျဖစ္
သ၀ဏ္လႊာပါးေပးဖို႔ပဲ..ပုလင္ေပၚမွာငုတ္တုတ္
ထိုင္ေနတ့ဲဘုရင္ထက္စာရင္ ခြ်ဲအိမ္ေတာ္ကို ပို
အယံုၾကည္ရွိၾကမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ထင္တယ္
အခုကြ်န္ေတာ္တို႔စိတ္ပူရဖို႔က အေနာက္ဘက္
ျပည္နယ္က စစ္ကူ ေပး မေပးပဲ..”
