ညီလာခံခန္းမထဲမွာမို႔..စစ္ေရးစစ္ရာေတြနဲ႔
ပတ္သတ္ေနတာမို႔..အေရးၾကီးကိစၥေတြမို႔..ဒီ
ခြ်ဲဆန္ဟြမ္းက အရာရာသတိရွိျပီး ဇီဇာေၾကာင္
ဘုဂလန္႔က်တယ္လို႔ထင္ထားမိေနတ့ဲ ဂ်ီယံုးရဲ့
အေတြးေတြ တက္တက္စင္ေအာင္လြဲေလျပီ။
ျဖစ္ပံုက ဒီလိုရယ္..
ထမင္းစားပြဲ၀ိုင္းမွာ..သံုးေယာက္သား ထမင္း
အတူတူထိုင္စားၾကေတာ့..ဘာလို႔မွန္းမသိဘူး
ဆြန္းရီက စားပြဲရဲ့အလယ္မွာ ေနရာယူေတာ့..
သူနဲ႔ ခြ်ဲဆန္ဟြမ္းက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္။ ဂ်ီယံုးမွာ
တူေလးစကိုင္ကာရွိေသးတယ္..အႏွီ ခြၽဲလူၾကီး
က..မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနရာကေန ရြမ္းကနဲ
ဓားတလက္ ခါးၾကားထဲက ထုတ္လိုက္ကာ..
သူ႔ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနရင္း..
“ သတိဆိုတာပိုတယ္မရွိဘူး..ဆြန္းရီ..ငါ့တပ္
ထဲမို႔စိတ္ေအးလက္ေအးစိတ္ခ်လက္ခ်ေနမယ္
စိတ္မကူးနဲ႔..ေျမာက္ပိုင္းသူပုန္ေကာင္ေတြက
ေနရာတကာမွာရွိေနႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သတိ
ထားဦး..မေပါ့ဆနဲ႔..”
တဆိတ္ေလာက္ ဘိုးေတာ္..ခင္ဗ်ား ဆြန္းရီကို
ေျပာခ်င္ရင္ ဆြန္းရီကို ၾကည့္ျပီးေျပာေလဗ်ာ..
ေဘာက္မ့ဲေၾကာင့္ ဒီေကာင့္မ်က္ႏွာကို ခင္ဗ်ား
ရဲ့မ်က္လံုးၾကီးက ေျပးလာကပ္ေတာ့မယ့္ပံုမ်ိဳးနဲ႔
စိုက္ၾကည့္ေနတာတုန္းဗ်..
“ ဒီဓားက ေငြဓား..အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစ
မယ့္အရာနဲ႔ထိေတြ႔မိရင္အမဲေရာင္ေျပာင္းသြား
လိမ့္မယ္..”
စိတ္ထင္တာမဟုတ္ပဲ တကယ္ၾကီးလာၾကည့္
ေနတာပဲ..အင္း..ဆက္ေျပာပါဦး
“ ဒီဓားသာ အေရာင္ေျပာင္းသြားခဲ့မယ္ဆိုရင္
စားဖိုေဆာင္မွာရွိေနတ့ဲလူအကုန္လံုး သတ္ပစ္
လိုက္ရေတာ့မွာေပါ့..”
ဟုတ္ပါျပီ..အ့ဲဒါရိုးရိုးတန္းတန္းေျပာလို႔ရတယ္
ေလ..ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ကုိရီးယားဒရမ္မာကား
ေတြထဲကလို ဒရမ္မာမ်က္ခြက္ၾကီးနဲ႔ေျပာေနရ
တာတုန္းလို႔..ေဟာ..ေတြ႔လား..လာၾကည့္ေန
ျပန္ျပီ..ငါ့မ်ားၾကိဳက္ေနတာလား မသိဘူး..
အ့ဲအၾကည့္ေတြက ၾကိဳက္ေနတ့ဲအၾကည့္ေတြ
ဟုတ္မေနမွန္းေတာ့ ဂ်ီယံုးမသိစရာအေၾကာင္း
မ႐ွိပါဘူး။ ဒီအားေကာင္း ေမာင္းသန္ အၾကမ္း
ပတမ္း ခပ္ေခ်ာေခ်ာအေတာင့္အေျဖာင့္ၾကီးက
ေယာက်ာ္းခ်င္း မၾကိဳက္ေလာက္ပါဘူးေလေနာ့
ၾကိဳက္တတ္ရင္ေတာင္ သူ႔ကို မဟုတ္ေလာက္
ဘူး။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အ့ဲမ်က္လံုးၾကီးေတြက
ကိုင္ထားတ့ဲ ဓားကိုတလွည့္..သူ႔ကို တလွည့္
ၾကည့္ေနလို႔ေပါ့။
