ESARET

2.BÖLÜM "YEMEK"

"Memnun oldum Cihangir Korkmaz" dedi gülümseyerek. Onun adını duyduğum anda gözlerim irileşti ve kalbim çok hızlı atmaya başladı. Babam şuan da bugün onu öldürmek üzere olan adamla konuşuyordu. Zorla evlenecek olduğum adamla yani. Ben bunları düşünürken babam telefonu kapatmıştı. Ve şu sözler döküldü ağzından...

****

"Hanımlar az önce Selim Bey'in oğlu Cihangir ile görüştüm. Ve yarın akşam Selim Bey adına bizi akşam yemeğine davet etti."

Şaka mıydı bu? Selim Bey anladığım kadarıyla Cihangir'in babasıydı. Ama babam onu nereden tanıyordu ki? Dayanamadım sordum babama.

"Baba Selim Bey kim?"

"Bizimle aynı sektörde olan bir firması var. Beraber çalışıyoruz. Hani 3 hafta önce bir ortaklık yaptım demiştim ya, o adam Selim Bey işte. Bugün bahsetmişti aslında bir aile yemeği yemek istediğini. Öyle aradı işte oğlu da davet etti."

"Sen oğlunu tanıyor musun?"

"Hayır kızım bende az önce tanıştım işte. Yarın akşam yüz yüze tanışmış olacağız ve sizde öyle."

Resmen bugün yaşadıklarım yetmiyormuş gibi yarın akşam bide yemek yiyecektik. Babam yarın, bugün onu öldürmek üzere olan adamla tanışacaktı. Müstakbel damadı ile yani. Ne diyorum ben ya ne damadı ben onunla evlensem bile bu gerçek bir evlilik olmayacaktı ki. Tabi herkes gerçek olarak bilecekti. Keşke aileme bu durumu açıklayabilsem, babam beni asla vermezdi o adama. Ama eğer böyle bir şey yaparsam ve Cihangir öğrenirse çok büyük zarar verirdi aileme.

Biraz daha oturup muhabbet ettikten sonra kendime kahve yapmaya karar verdim. Kahve içmeyi seven bir kızdım. Mutfağa gidip kahve makinesini çalıştırıp bahçe kapısının önüne geçtim ve kahvem olana kadar dışarıyı izlemeye başladım. Akşamları gökyüzü çok güzel gözüküyordu. Yani en azından benim için öyle gündüz değil akşam daha çok severdim gökyüzünü seyretmeyi. Kahve makinesinden hazır olduğunu belli eden ses gelince kahvemi alıp odama çıktım.

Yarın akşam cidden benim için kötü bir akşam olacaktı. Bir kere Cihangir ile aynı ortamda olacaktım. Bu bile yeterdi mutsuz olmama. Acaba ailesi annesi, babası nasıl insanlardı. Cihangir bugün ailesinin muhafazakar olduğunu söylemişti. Ama yine de onlarla tanışacağım için tedirgindim. Telefonuma gelen bildirim sesi ile bu düşünceleri bir kenara atıp telefonuma baktım. Sınıf grubundan ve Melis'ten gelen mesajlar vardı ama gözüm şimdi gelen bildirime kaydığında kayıtlı olmayan numaradan mesaj geldiğini gördüm. Tahmin ettiğim gibi kayıtlı olmayan numara Cihangirdi. Mesaja tıkladım ve okumaya başladım.

"Yarın akşam için heyecanlı mısın?"

Ciddi ciddi bide soruyordu ya Allah'ım sen bana sabır ver. Mesaja karşılık cevap yazdım.

"He he sorma hemde ne heyecan içim içime sığmıyor."

Hemen tekrar cevap geldi.

"Bende öyle tahmin etmiştim zaten yarın akşam sana bir sürprizim olacak."

"Ne sürprizi ne alaka şimdi durduk yerde?"

"Yeni hayatımıza ilk adım gibi düşün güzelim."

"Anlaşıldı sen yine saçmalayacaksın ayrıca bana güzelim demeyi kes."

"Tamam güzelim."

Konuşmayı uzatmak istemiyordum. Beni delirtmeye devam edeceğinden emindim. Sadece bir şey kafama takılmıştı. Yarın birbirimizi gördüğümüzde tanıdığımızı belli edecek miydik yoksa yeni tanışmış gibi mi yapacaktık. Sorsam mı acaba diye düşündüm ama onunla daha fazla konuşmak istemiyordum.