SADECE/texting

1.9

Hoşgeldin:)

Bölüm*

Bilinmeyen Numara:Günaydın.

Kaan:Gm

Bilinmeyen Numara:Sabah sabah tam formundasın dğcçdğcöğeöcğeöfğefçğeçfğel.

Kaan:Sabahları dünyanın en sinirli insanı oluyorum bulaşma istersen.

Bilinmeyen Numara:Sakin ol champ... okula gidiyoruz.

Kaan:Gülmemeliyim

Kaan:Gülmemeliyim

Kaan:Gülmemeliyim

Kaan:Gülmemeliyim...

Bilinmeyen Numara:AĞAÇWĞSÇWĞFÇĞEÖFĞEÖGĞEÖGĞEÖGĞRÖGRÇGĞRGÇĞRÇGĞDÇGĞDÇGĞEÇFĞDÇGĞFÇĞG

Kaan:Sabah sabah mutlu olamam, gidiyorum.

Kaan:Öğrencilik kitabına ayıp olur sabahın köründe mutlu olmak

Bilinmeyen Numara:Ne kadar da sadık birisii..

Bilinmeyen Numara:Aşık olma sebebi ğeçcğeçcğeçcieçfdüixğdşc

Kaan:Sonra olursun hadi gidiyorum ben.

Bilinmeyen Numara:Peki peki sustum, git hadi.

Kaan:Güle güle.

Bilinmeyen Numara:Görüşürüz.
(Görüldü)

*Kaan, çevrimdışı*

Telefonumu çantamın önüne koyduktan sonra kafamı sıraya koydum. Karnım felaket bir şekilde ağrıyordu.

"Mayıs, suratın bembeyaz olmuş." Sude telaşla elini anlıma koydu ve devam etti."Neyin var, hasta mısın?"

"Karnım çok ağrıyor." Dedim sesimi zar zor çıkartarak. Sude üstündeki hırkasını çıkardı ve karnıma sardı.

"Revire gitmek ister misin güzelim?" Kafamı hayır anlamında salladım ve başımı kaldırdım.

"Regl oldum galiba, bir lavaboya gideyim en iyisi." Zar zor ayağa kalkarak sıraya tutundum.

"Geleyim mi seninle? İyi gözükmüyorsun." Sudeye gülümsedim.

"Yok kanka, ben giderim telaş yapma bu kadar." Gülerek el salladım ve arkamı döndüğüm gibi yüzümü ekşittim.

Sude çok telaşlı bir insandı. Onu telaşlandırmamak için gülümsemiştim ama karnım gerçekten feci ağrıyordu. Hızlı ve dikkatli adımlarla lavaboya girdim ve kabinlerden birine girdim.

Dediğim gibi regl olmuştum. Yanımda getirdiğim pedimi hemen taktım ve lavabodan çıktım.

Günlük ped kullandığım için iç çamaşırımda sorun yoktu allahtan. Ellerimi yıkadım ve lavabodan çıktım.

Karnıma giren sancılar yürümemi zorlaştırırken duvardan destek aldım ve bir elim karnımda yürümeye devam ettim. İlk ders zili çaldığı için koridor boştu.

Birkaç adım daha attıktan sonra karnıma giren sancıyla daha fazla ayakta duramadım ve kendimi yere bıraktım. İstemsizce gözlerimden süzülen yaşlar görüş açımı bulanıklaştırıyordu.

Hemen ellerimi kaldırıp gözlerimi sildim ve ayağa kalkmaya çalıştım ama karnıma giren sancılar hiçte yardımcı olmuyordu.

Kendimi daha fazla zorlayamadım ve iyice yere bıraktım. Ellerim karnımda kıvranıyordum. Gözlerimden istemsiz süzülen yaşlara engel olamıyordum.