SADECE/texting

4.1

Hoşgeldin:)

Bölüm*

Esneyerek gözlerimi araladım ve bir bacağımı yataktan sarkıttım. Tüm vücudumun halsizlikten kırılmasına ve ateşimin epey yüksek olmasına aldırmadan gülümsüyordum.

Böyle hastalığa can kurban.

Dün Kaanla yarım saat boyunca kumsalda sarılarak oturmuştuk ve tüm yağmuru yemiştik. Eve geldiğimde üstümü değiştirip direk yatmıştım ve sonuç hasta olmuştum yine.

Ama diğeri bitmeden öbürü başlayan bu hastalıklar çok güzel bir nedenden olduğu için çokta taktığım söylenemezdi.

Yatağımdan kalktım ve aynanın karşısına geçtim. Bayağı bir tipim kaymıştı. Bugün haftanın ilk günü pazartesiydi.

Aman ne güzel.

Lavobaya girip işlerimi hallettikten sonra odama geldim ve okul üstümü giyindim. Kendimi çok bitkin hissediyordum ama okula gidecektim tabiki de.

Kaanın, bilinmeyenin ben olduğumu biliyor oluşu okula gitme isteğimi hem arttırıyor hemde hafif bir tedirginlik hissi veriyordu.

Beynimi daha fazla yormamak adına düşünmeyi kestim ve saçlarımla uğraşmaya üşendiğim için salık bırakıp çantamı alıp odamdan çıktım.

"Günaydın güzel kızım." Benim ruhsuzluğumun aksine annem büyük bir neşeyle karşılamıştı beni.

"Günaydın." Kendi sesimi ben bile duymakta zorlanmıştım resmen.

"Mayıs, hasta mı oldun sen yine?" Bayık gözlerimi anneme çevirdim ve kafa salladım.

"Çok kötü görünüyorsun. Sesin falan gitmiş, yüzün çökmüş." Elini anlıma koydu ve ateşime baktı." Of, ateşinde var senin, okula gitme istersen." Telaşla annemin elini anlımdan çektim.

"Yok anneciğim gideyim ben okula, konulardan geri kalmayayım." Annemin 'okula gitme' başlıklı ısrarlarına rağmen biraz bir şeyler atıştırdım ve çantamı alıp evden çıktım.

O ara telefonuma bildirim gelmişti.

Kaan:Günaydın Mayıscığım.

Bilinmeyen Numara:Günaydın Kaancığım.

Kaan:Sen olduğunu bilerek konuşmak çok tuhaf lan ğsöxğsöxğeöcğwöcğeöcğeö.

Bilinmeyen Numara:Benim numarama yaz istersen.

Kaan:Yok, seni ilk bu numarada tanıdım, burdan devam etsin.

Bilinmeyen Numara:Öyle olsun bakalım.

Bilinmeyen Numara:Dünden beri unutuyorum, aklıma gelmişken sorayım,

Bilinmeyen Numara:Sen dün benimle neden buluşmak istemiştin?

Kaan:Anlamadın mı sen onu ya? Şey yani,

Kaan:Bunun cevabını dün verdim sanıyordum.

Bilinmeyen Numara:İyice çorba ettin şuan aklımı, anlamadım:(

Kaan:Kafanı kaldır o zaman sen.

Kaşlarımı çatarak kafamı kaldırdım ve yolun karşısındaki Kaanı görmemle yüzümde ki kocaman gülümsemeye engel olamadım.

"Selam." Diyerek konuştuğumda Kaan yüzünü buruşturdu.

"Sesin berbat çıkıyor ve sende berbat görünüyorsun." Gözlerimi Kaana diktim ve sinirli bir bakış attım.

"Sağol ya, sabah sabah göm sıkıntı yok." Önden yürümeye başladığımda Kaan yaptığının farkına varmış olacak ki kolumdan tutup durdurdu.