Ματωμένος Έρωτας

Part 2

Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου και τα τρίβω ελάχιστα. Παίρνω το κινητό στο χέρι μου και κοιτάζω την ώρα, 2:00. Μεσημέριασε κιόλας;

Σηκώνομαι με ευκολία από το αναπαυτικό κρεβατάκι μου και πηγαίνω στην κουζινα να φτιάξω 'πρωινό', ενώ πληκτρολογώ τον αριθμό της Νεφέλης.

Στην κλήση:

-"Τώρα ξύπνησες;"

-"Ναι, θες να έρθεις από δω να κάτσουμε;"

-"Ερχομαι"

-"Θα κοιμηθείς σε εμένα σήμερα" της λέω, εφόσον έχω να κοιμηθώ μαζί της πολύ καιρό.

-"Νταξει, νταξει"

Τέλος κλήσης

Αφού φάω το πρωινό μου και μιλήσω και με τη μαμά μου στο τηλέφωνο κάθομαι στον καναπέ και περιμένω την Νεφέλη.

Ασυναίσθητα στο μυαλό μου έρχεται το αγόρι από χθες, ο Στέφανος. Τα καστανοξανθα περιποιημένα μαλλιά του, τα γαλανά του μάτια που κάθε φορά που τα κοίταζα βυθιζόμουν σε αυτά και το αρκετά καλά γυμνασμένο σώμα του που διαγραφοταν μέσα από το πουκάμισο του.

Δεν ξέρω, ίσως είναι ο τρόπος που με πλησίασε, ο τρόπος που με κοιτούσε που με κάνει να τον σκέφτομαι πάλι και να θέλω να τον ξαναδώ.

Οχι, Άννα ξεκόλλα επιτέλους. Ένα βράδυ τον είδες, δεν θα τον ξαναδείς. Ήταν, είναι και θα είναι ένας άγνωστος.

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε το κουδούνι. Τρέχω γρήγορα να ανοίξω και βλέπω την Νεφέλη. Μου δίνει μια αγκαλιά, μπαίνει μέσα και κάθεται στον καναπέ.

-"Θα πάμε σινεμά σήμερα" μου ανακοινώνει.

-"Γιατί;"

-"Παίζει μια ωραία ταινία. Εκτός αν θες να πάμε πάλι στο κλαμπ μήπως και πετύχεις πάλι εκείνον από χθες" λέει και γελάει σιγά.

Πω τι μου τον θύμισε πάλι;

-"Α τον Στέφανο λες;"

-"Σου είπε και το όνομά του; Υπέροχαα" λέει και χτυπάει παλαμάκια μόνη της, σαν ένα παιδί 5 χορών που του πήραν παγωτό.

-"Ηρέμησε Νεφέλη, είναι ένας άγνωστος, δεν θα τον ξαναδώ πουθενά. Που ακόμα και να τον ξαναδώ δεν πρόκειται να δώσω σημασία"

-"Γιατί ρε Άννα;"

-"Μόλις βγήκα από μια σχέση 3 χρονών που δεν κατέληξε καλά. Δεν είμαι έτοιμη ουτε να προχωρήσω σε κάποιον άλλον, ούτε να εμπιστευτώ αγόρι"