Ματωμένος Έρωτας

Part 55

ANNA'S POV

Δυο χρόνια αργότερα

-"Σιγουρα τα πήρες όλα τα πράγματα; Πολύ λίγα μου φαίνονται" λέω στον Θάνο μόλις βάλει και την τελευταία βαλίτσα στο αυτοκίνητο.

-"Ναι Άννα όλα τα πήρα. Μπες τώρα να φύγουμε, γιατί θα χάσουμε την πτήση μας" μου απαντάει εκείνος και βγαίνουμε απο το αμάξι.

Δύο χρόνια πέρασαν από την αναχώρηση μου από την Ελλάδα. Πολλά είναι διαφορετικά πλέον. Η σχέση μου με τον Θάνο κράτησε δύο χρόνια, ο Στέφανος έχει πλέον μείνει στο μυαλό, αλλά και στην καρδιά μου και η Νεφέλη  εδώ και μήνες έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι.

Αυτή τη βδομάδα βαφτίζει το κοριτσάκι της η Νεφέλη και αποφασίσαμε να πάμε με τον Θάνο στη βάφτιση. Όσο σκέφτομαι ότι θα δω τον Στέφανο, τον έρωτα μου μετά από δύο χρόνια η καρδιά μου χτυπάει σε ξέφρενους ρυθμούς. Έχω ένα άγχος, αλλά και μια προσμονή να τον δω. Από την άλλη δεν θέλω. Δεν θέλω να τον δω, γιατί ξέρω πως θα πονέσω και μάλιστα αρκετά.

Τα συναισθήματά μου για τον Στέφανο παραμένουν τα ίδια. Δεν έχω σταματήσει λεπτό να τον αγαπάω, να τον νοιάζομαι, να τον σκέφτομαι. Όμως ο Θάνος ήταν μαζί μου στα δύσκολα και όταν δεν είχα κάποιον να μιλήσω. Για τον Στέφανο δεν ξέρει τίποτα και φυσικά δεν θα μάθει ποτέ την ιστορία που είχαμε και τελείωσε τόσο άδικα.

-"Αννα; Άννα με ακούς;" ακούω τη φωνή του Θάνου και ξυπνάω από το λήθαργό μου.

-"Οριστε; Ε όχι συγγνώμη, δεν σε άκουγα"

-"Εισαι καλά αγάπη μου;" ρωτάει και μου ακουμπάει το πόδι με το χέρι του.
Αγάπη μου... έτσι με έλεγε ο Στέφανος. Ακόμα όλα μου τον θυμίζουν.

Δεν είναι ότι δεν αγαπάω τον Θάνο. Φυσικά και τον Θάνο τον αγαπάω, όμως όχι με τον τρόπο που αγάπησα και αγαπάω τον Στέφανο. Ο Θάνος με βοήθησε να ξεχαστώ όταν ήρθα στην Αμερική και να μη νιώθω μόνη. Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να αγαπήσω τον Θάνο, είναι φιλικός.

-"Ναι, μια χαρά" απαντάω και χαμογελάω αδύναμα.

-"Φτασαμε, πάμε να περάσουμε τον έλεγχο" μου λέει γλυκά και βγαίνω αμέσως από το αυτοκίνητο.

Λίγες ώρες αργότερα

Φτάσαμε στην Ελλάδα μετά από ένα πολύωρο ταξίδι. Μόλις πάτησα το πόδι μου ένιωσα πιο οικεία, στην Αμερική ένιωθα ξένη. Βγήκαμε το αμάξι που είχαμε νοικιάσει με τον Θάνο και ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε προς το σπίτι των γονιών μου.