Ματωμένος Έρωτας

Part 67

ANNA'S POV

Δύο εβδομάδες αργότερα

Δύο βδομάδες πέρασαν από τότε που εγώ και ο Στέφανος ξεκινήσαμε ξανά την σχέση μας και δώσαμε ακόμα μια ευκαιρία στον έρωτα μας. Μπορώ να πω πως είμαστε καλύτερα από κάθε άλλη φορά και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.

Μετακόμισα ξανά στο παλιό μας σπίτι. Αυτό που είχε στεγάσει τον έρωτα μας πέντε χρόνια πριν.

Ανακοινώσαμε και στους γονείς μας, αλλά και στους φίλους μας την αρχή της νέας μας σχέσης και χάρηκα αρκετά για αυτό. Βγαίνουμε ξανά όλοι μαζί με τα παιδιά, βλέπουμε ταινίες, συζητάμε, παίζουμε παιχνίδια, κάνουμε αστεία και άλλα πολλά. Όλα πλέον είναι όπως πριν, σαν να μην άλλαξε τίποτα, σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα ανάμεσα μας.

Τελικά κατάλαβα πως είναι αδύνατο να ξεφύγω από τον Στέφανο. Αυτόν αγαπάω, με αυτόν ήμουν, είμαι και θα είμαι ερωτευμένη για το υπόλοιπο της ζωής μου. Άλλωστε ποιος κατάφερε να ξεφύγει από την μεγάλη του αγάπη; Όσο και να το θέλει κανείς δεν γίνεται.

Μετανιώνω καθημερινά για τις φορές που πλήγωσα τον Στέφανο και τις φορές που προσπάθησα να ξεφύγω από τα συναισθήματά μου. Ίσως αυτό να ήταν το μεγαλύτερο μου λάθος. Ότι προσπάθησα να ξεφύγω από κάτι που έχω παγιδευτεί και δεν πρόκειται ποτέ να απελευθερωθώ.

-"Αγάπη μου;" αναφωνεί ο Στέφανος μόλις κατέβει από τα σκαλιά και σηκώνομαι από τον καναπέ.

-"Μωρο μου" του απαντάω με γλυκό τόνο και τον αγκαλιάσω σφιχτά.

-"Παω στη δουλειά. Θα περάσω να σε πάρω στις 10:00, θα βγούμε έξω σήμερα"

-"Που θα παμε;"

-"Εκπληξη μωρό μου, μην είσαι περίεργη. Ντύσου όσο πιο απλά μπορείς" είναι το μόνο που μου λέει και μου δίνει ένα πεταχτο φιλί στα χείλη.

Δεν προλαβαίνω να του απαντήσω, αφού μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έχει γίνει καπνός. Μου έλειψαν αυτές οι απρόσμενες εκπλήξεις του Στέφανου, μου έλειψαν οι στιγμές που με έκανε να αισθάνομαι μοναδική και ομολογώ πως το έκανε κάθε μέρα. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που μετά από όλα όσα του έκανα εκείνος με δέχτηκε ξανά πίσω. Κάθε άλλος στη θέση του θα μπορούσε να με αφήσει, επειδή θα έβαζε πάνω απ' όλα τον εγωισμό του.

Το σ' αγαπώ για αυτόν τον άντρα είναι λίγο. Τόσα χρόνια πέρασαν και ακόμα δεν μπορώ να περιγράψω αυτά που νιώθω για το συγκεκριμένο άτομο. Ο Στέφανος έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και πάντα θα έχει. Πέντε χρόνια μακριά του ήταν σαν να είχα χάσει τον εαυτό μου, τη ζωή μου. Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως με τον Θάνο ήμουν ευτυχισμένη, όμως το μόνο που κατάφερα ήταν να αγαπήσω περισσότερο τον Στέφανο. Είναι όλη μου η ζωή, χωρίς καμία υπερβολή.