Ματωμένος Έρωτας

Part 30

STEFANO'S POV

-"Αγόρι μου, γύρισες;" με ρωτάει η μαμα μου μόλις μπαίνω στο σπίτι.

-"Όχι ακόμα στην Άννα είμαι. Γύρισα ρε μάνα, δεν με βλέπεις;" ρωτάω ειρωνικά και αφήνω τα κλειδιά μου στο έπιπλο του σαλονιού.

-"Ελα κάτσε εδώ μαζί μας" μου λέει πρόθυμα η μαμα μου και εγώ πάω δίπλα της.

-"Πως σας φάνηκε η Άννα;" ρωτάω και κοιτάζω μια εκείνη, και μια τη γιαγιά μου. Αμέσως και οι δύο παίρνουν ένα ζεστό χαμόγελο.

-"Πολυ γλυκιά κοπέλα αγόρι μου. Και σαν χαρακτήρας είναι εξαιρετική. Κανόνισε μόνο μην την πληγώσεις" μου λέει αυστηρά η μαμα μου.

-"Δεν έχω τέτοιο σκοπό μαμα" αναφωνώ σίγουρος.

-"Σου ταιριάζει πολύ αγόρι μου" αναφωνεί η γιαγιά μου.
-"Και φαίνεται πόσο σε νοιάζεται, αλλά και το πώς νιώθει για σενα" συμπληρώνει.

-"Και εκείνη σας συμπάθησε πάρα πολυ"

-"Ποτε θα ξαναέρθει;" ρωτάει με αγωνία και ανυπομονησία η μαμα μου και εγώ γελάω.

-"Θα δούμε μαμά, ήρεμα" λέω χιουμοριστικά και γελάμε όλοι μαζί.

Περνάνε λίγες ώρες με εμάς να συζητάμε για την Άννα. Η μαμά μου και η γιαγιά μου φαίνονται πολύ ικανοποιημένες και περήφανες για την επιλογή μου. Ανυπομονούν πολύ και οι δύο να την ξαναδούν, το ίδιο και εγώ. Λίγες ώρες πέρασαν από τη στιγμή  που την άφησα σπίτι της και μου λείπει.

Βλέπω το κινητό μου να αναβοσβήνει και ο χαρακτηριστικός ήχος ακούγεται. Το όνομα της Άννας αναγράφεται στην οθόνη και πιάνω χαμογελαστός το κινητό μου.

Στην κλήση:

-"Ελα μωρό μου" αναφωνώ όταν σηκώνω το τηλέφωνο και περιμένω να ακούσω τη γλυκιά φωνούλα της που τόσο πολύ λατρεύω.

-"Που είσαι ρε Στέφανε γαμώτο μου; Τόσα μηνύματα σου έχω στείλει, είσαι καλά;" η φωνή της ακούγεται ανήσυχη, όμως συνάμα και αδύναμη.

-"Καλα είμαι μωρό μου, απλά το είχα αφήσει στην άκρη. Εσύ είσαι καλά;" ρωτάω αγχωμένος και περιμένω με προσμονή την απάντησή της.

-"Ζαλιζομαι πάρα πολύ, δεν νιώθω καλά. Σε πειράζει να μη βγούμε το βράδυ;"

-"Τι έπαθες, είσαι καλα;" ρωτάω αγχωμένος. Τι έπαθε στα ξαφνικά.

-"Ζαλιζομαι πολύ"