Ματωμένος Έρωτας

Part 64

Πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το κεφ, θέλω να σας πω απλά να ρίξετε μια ματιά στο τέλος του κεφ στα μαύρα γράμματα που γράφω πάνταα, είναι κάτι σημαντικό.

Καλή Ανάγνωση ❤

STEFANO'S POV

Έφυγε...
Για μια ακόμη φορά έφυγε με τη δικαιολογία ότι δεν είναι σωστό όλο αυτό που πάει να γίνει.

Δεν την καταλαβαίνω αυτή τη γυναίκα, αλήθεια... Χθες το βράδυ ενωθηκαμε ξανά και σήμερα ήταν τελείως διαφορετική, σαν να είχα μπροστά μου άλλη γυναίκα.

Από την ώρα που έφυγε κοντεύω να τρελαθώ. Είναι περασμένα μεσάνυχτα και κάθομαι μόνος μου στο σαλόνι, πίνοντας ουίσκι και καπνίζοντας που και που κάνα τσιγάρο. Η μορφή της, όπως και τα λόγια της είναι στο χαραγμένα στο μυαλό μου.

"Όλο αυτό που έγινε ήταν λάθος" Η συγκεκριμένη πρόταση ηχεί συνεχώς στο μυαλό μου. Από πότε δύο άνθρωποι που αγαπιούνται μωρό μου είναι λάθος; Ποιος ορίζει τι είναι σωστό και τι λάθος; Το μόνο που ξέρω εγώ ειναι ότι την αγαπάω, ότι την θέλω ξανά πίσω στη ζωή μου. Να δίνει φως στο σκοτάδι μου.

-"Θα με τρελάνει γαμώτο" ψελλιζω και αμέσως τοποθετώ το τσιγάρο ανάμεσα στα χείλια μου.

Το τσιγάρο μου φτάνει στο τέλος του και το σβήνω στο τασάκι που είναι ακουμπισμένο στο τραπεζάκι. Πιάνω το ποτήρι με το ουίσκι στα χέρια μου και πίνω μονορούφι το περιεχόμενο του. Κλείνω στιγμιαία τα μάτια μου, αφού με έτσουξε αρκετά στον λαιμό. Από την απελπισία και τα νεύρα μου πετάω το ποτήρι στο πάτωμα, σπάζοντας το σε πολλά μικρά κομματάκια.

Το κουδούνι χτυπάει και πετάγομαι αμέσως από τον καναπέ. Τρέχω προς την πόρτα ελπίζοντας πως θα είναι η Άννα, όμως απογοητεύομαι όταν βλέπω τον Χάρη.

-"Εσυ είσαι;" λέω φανερά απογοητευμένος.

-"Και εγώ χαίρομαι που σε βλέπω φίλε" μου λέει ειρωνικά και μπαίνει στο σπίτι.

Κάθομαι απογοητευμένος στον καναπέ και βουλιάζω ξανά στη μιζέρια μου. Κάθεται και ο Χάρης απέναντι μου και παρατηρεί τα σπασμένα γυαλιά στο πάτωμα.

-"Τι είναι όλα αυτά τα γυαλιά;" ρωτάει περίεργος και εγώ ξεφυσαω.

-"Τίποτα το σημαντικό, έσπασα ένα ποτήρι" απαντάω και σηκώνω αδιάφορα τους ώμους μου.