Ματωμένος Έρωτας

Part 3

Μια εβδομάδα μετά

Πρώτη μέρα στη σχολή

ANNA'S POV

Το ξυπνητήρι μου χτυπάει, ομως το κλείνω με το χέρι μου και κλείνω ξανά τα μάτια μου.

Όμως για μισό λεπτό...

Σήμερα είναι Δευτέρα.

ΠΡΏΤΗ ΜΈΡΑ ΣΤΗ ΣΧΟΛΉ.

Σηκώνομαι γρήγορα από το κρεβάτι και πάω γρήγορα προς το μπάνιο. Κάνω γρήγορα την ρουτίνα μου, χτενίζω το ίσιο μαλλί μου και πάω γρήγορα στην ντουλάπα μου.

Βγάζω γρήγορα ένα τζιν με λίγα σκισιματα στα γόνατα και μια άσπρη κοντομάνικη μπλούζα. Φοράω και τα άσπρα fila μου, παίρνω την τσάντα μου και ξεκινάω γρήγορα για το Πανεπιστήμιο.

Έτρεχα σαν τρελή στους δρόμους και ο κόσμος με κοιτούσε περίεργα. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται.

Φτάνω στη σχολή και μπαίνω μέσα γρήγορα μέχρι που πέφτω πάνω σε κάτι σκληρό.

-"Τι στο...;" σταματάει τη φράση μου και με κοιτάζει στα μάτια.

-"Εσύ..." λέμε και οι δύο ταυτόχρονα.

Ναι δυστυχώς είδα ΞΑΝΆ τον Στέφανο. Ευχαριστώ σύμπαν, θα στο χρωστάω.

ΑΣΤΕΙΆΚΙ, ΔΕΝ ΧΑΊΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΊΔΑ.

-"Βλέπω εκτός από σνομπ είσαι και τυφλή" μου λέει κάπως επιθετικά αλλά με ένα χαμόγελο.

-"Δεν φταίω εγώ. Με βλέπεις ότι βιάζομαι και πέφτεις πάνω μου"

-"Εσύ έπεσες πάνω μου" γελάει ξανά.

-"Βιάζομαι και με καθυστερείς" του λεω επιθετικά.

-"Μην ανησυχείς δεν άργησες"

Δεν του δίνω σημασία και προχωράω προς τα μέσα, προσπαθώντας να βρω την Νεφέλη.

-"Ποιον ψάχνεις παιδί μου;" ακούω μια φωνή πίσω μου και γυρίζω τρομαγμένη.

Ευτυχώς ήταν η Νεφέλη.

-"Εσένα"

-"Τι έγινε;" ρωτάει απορημένη.

-"Δεν θα το πιστέψεις"

-"Ε άμα δεν θα τκ πιστέψω μη μου το πεις" λέει και γελάει μόνη της.

-"Νεφέλη δεν είναι ώρα για πλάκες" λέω θυμωμένα.

-"Καλά παιδί μου ηρέμησε. Τι έγινε;"

-"Είναι εδώ"

-"Ποιος είναι εδώ;"

-"Ο Στέφανος" λέω ψιθυριστά για να μην ακουστώ.