Ματωμένος Έρωτας

Part 34

ANNA'S POV

-"Λοιπον μωρό μου φεύγω, μη φύγεις, σε λίγο θα γυρίσω" με ενημερώνει γλυκά ο Στέφανος και εγώ του χαμογελάω. Με πλησιάζει και μου δίνει ένα πεταχτο φιλί στα χείλη, και αμέσως μετά βγαίνει από το δωμάτιο.

Η χθεσινή νύχτα πραγματικά ήταν υπέροχη. Ήταν η ομορφότερη νύχτα που έχουμε περάσει μαζί με τον Στέφανο και είμαι σίγουρη πως μας περιμένουν πολλές άλλες τέτοιες βραδιές στο μέλλον. Πλέον έγινα και ολοκληρωτικά δική του και η σχέση μας είναι ολοκληρωμένη. Περίμενα πάρα πολύ για να γίνει αυτό και αφού εκείνος δεν έκανε κάποια κίνηση, λόγω του ότι φοβόταν μη με πιέσει για κάτι, πήρα εγώ την πρωτοβουλία να του δείξω ότι είμαι έτοιμη για να κάνουμε αυτό το μεγάλο βήμα στη σχέση μας.

Δεν προλαβαίνω να κάνω κάποια κίνηση να σηκωθώ απο το κρεβάτι, αφού η Αρια μπαίνει στο δωμάτιο και κλειδώνει την πόρτα πίσω της.

-"Ακουω! Τι έγινε χθες; Πως προέκυψε; Πως ήταν; Σου άρεσε; Μήπως σε πίεσε να γίνει και εσύ δεν ήθελες; Σου φέρθηκε καλά; Σε-"

-"Εεε ένα ένα, πιο σιγά τις ερωτήσεις, σε χάνω" την διακόπτω πριν μου κάνει περισσότερες ερωτήσεις και δεν ξέρω σε ποια να απαντήσω. Επίσης να σημειωθεί πως τόση ώρα είμαι τυλιγμένη με μια κουβέρτα που μυρίζει το άρωμα του Στέφανου, οπότε δεν με χαλάει ιδιαίτερα.

-"Ελα μη με κρατάς άλλο δε αγωνία, πες μου. Όπου να ναι θα έρθει και η Νεφέλη να τα πεις και σε εκείνη"

-"Ε ωραία, για να μη τα λέω διπλή φορά θα περιμένουμε να έρθει και η Νεφέλη να σας τα πω"

-"Καλα" απαντάει απογοητευμένη και σηκώνεται από το κρεβάτι του Στέφανου.
-"Πάω κάτω, εσύ ντύσου και ελα στο σαλόνι" μου λέει γλυκά και εγώ της χαμογελάω, γνεφοντας θετικά.

Αφού βγει από το δωμάτιο κάνω κίνηση να σηκωθώ, όμως δυσκολεύομαι λιγάκι, αφού πονάω λιγάκι. Με λίγη πίεση τα καταφέρνω, όμως δεν μπορώ να πω πως περπατάω και με τόση άνεση. Φοράω μερικά από τα ρούχα μου που έχω φέρει στο σπίτι του Στέφανου για τις μέρες που κοιμάμαι εδώ και σιγά σιγά κατεβαίνω κάτω.

Βρίσκω τη Νεφέλη και την Αρια να κάθονται στον καναπέ του σαλονιού και μόλις με βλέπουν να κατεβαίνω με δυσκολία τις σκάλες βάζουν τα γέλια. Αδιαφορώ για τα γέλια τους και μόλις κάθομαι στον καναπέ, αφήνω μια ανάσα ανακούφισης.

-"Αν κρίνω από τον τρόπο που περπατάς, χθες το προχωρήσατε επιτέλους" μου λέει χιουμοριστικά η Νεφέλη και γελάνε μαζί με την Αρια, ενώ εγώ τις κοιτάω με μισό μάτι.