Ματωμένος Έρωτας

Part 21

ANNA'S POV

-"Και τώρα οι δύο μας, μικρή πριγκίπισσα" μου λέει ο Στέφανος παιχνιδιάρικα όσο με πλησιάζει και μου κλείνει το μάτι.

-"Να φοβάμαι;" του απαντάω γλυκά και παίρνω ένα αθώο ύφος.

-"Μμμ, ίσως" μου λέει σκεπτικός και πλέον έχει πλησιάσει αρκετά κοντά μου.

-"Μπορώ να πω ότι φοβήθηκα τώρα κύριε Αλεξανδρίδη" σηκώνομαι όρθια, για να είμαστε στο ίδιο ύψος, όμως και πάλι είναι πιο ψηλός από εμένα. Τα σώματά μας είναι αρκετά κοντά, όπως και τα πρόσωπά μας.

-"Πως με είπες;" με ρωτάει με ένα στραβό χαμόγελο, το οποίο λατρεύω.

-"Αυτό δεν είναι το όνομά σου;" συνεχίζω να έχω το αθώο βλέμμα στα μάτια μου και ένα χαμόγελο παίρνει θέση στο πρόσωπό μου. Πλησιάζει το πρόσωπό του στο δικό μου, και εκεί που πίστευα ότι θα με φιλήσει... ΜΠΟΥΜ. Με έριξε στο κρεβάτι.

Έπεσε κυριολεκτικά πάνω μου και άρχισε να με γαργαλάει στην κοιλιά. Γαμωτο, ξέρει ότι εκεί γαργαλιεμαι πολύ. Τα δυνατά γέλια μου είχαν γεμίσει το δωμάτιό του και με έκαναν να ξεχάσω λίγο την κατάσταση με τον μπαμπά μου. Πραγματικά ξέρει πως να μου φτιάχνει τη διάθεση στο δευτερόλεπτο. Μακάρι όμως να ήμασταν μαζί. Θα ήταν διαφορετική η κατάσταση μεταξύ μας.

-"Σταμάτα επιτέλους, θα με σκάσεις" του λέω μέσα από τα γέλια μου, αφού δεν με έχει αφήσει να πάρω ανάσα.

-"Να μη με ειρωνεύεσαι κούκλα" μου λέει με σηκωμένο φρύδι. Μαζεύω όση δύναμη μου έχει απομείνει, αφού εξαντληθεί από το γέλιο και του ρίχνω μια κλοτσιά στα πλευρ- Ουπς, τελικά δεν πέτυχα πλευρά, πέτυχα κάτι άλλο. Νομίζω ο Στέφανος δεν θα κάνει παιδιά.

-"Αουτς" βγάζει ένα επιφώνημα πόνου και φεύγει από πάνω μου. Ξαπλώνει δίπλα μου κουλουριασμένος και πιάνει το ευαίσθητο σημείο του. Αυτό πρέπει να πόνεσε αρκετά.

-"Σε πόνεσα;" παίρνω ένα λυπημένο βλέμμα, αφού δεν ήθελα να τον χτυπήσω, και εκείνος έχει κλειστά τα μάτια του από τον πόνο. Περνάνε ελάχιστα δευτερόλεπτα χωρίς να λέμε τίποτα και ο Στέφανος φαίνεται ότι ακόμα πονάει.
-"Συγνώμη, δεν ήθελα να σε χτυπήσω" απολογούμαι και σκύβω το κεφάλι μου, παίζοντας νευρικά με τα νύχια μου. Ξαφνικά σηκώνεται και έρχεται από πάνω μου, αρχίζοντας κάνα με με γαργαλάει.

-"Τι κρίμα που δεν πόνεσα. Βασικά δεν με πέτυχες καν εκεί" μου λέει με ένα ειρωνικό χαμόγελο και εγώ αρχίζω ξανά να γελάω. Α το γουρούνι, τόση ώρα έκανε ότι πονούσε και εγώ ένιωθα άσχημα.