Ματωμένος Έρωτας

Part 48

STEFANO'S POV

-"Τι σε έπιασε ξαφνικά βρε μωρό μου;" ρωτάω περίεργος την Άννα, αφού τόση ώρα δεν έχει σταματήσει να με φιλάει.

-"Απλα ήθελα να θυμηθούμε εκείνο το φιλί" μου απαντάει κάπως απογοητευμένη και σκύβει το κεφάλι της.

-"Γιατί κάνεις έτσι τωρα;" την ρωτάω τρυφερά και με το δάχτυλο μου σηκώνω το κεφάλι της στο ύψος μου.

-"Δεν θες να σε φιλάω;" ρωτάει παραπονεμένη και κάνει μια λυπημένη φάτσα. Τόσο γλυκιά.

-"Είσαι χαζή" της ψιθυρίζω χαμογελαστός στο αυτί και εκείνη κάνει πως παρεξηγείτε.

-"Α είμαι χαζη; Εντάξει τότε" λέει με πείσμα και μου γυρίζει την πλάτη της. Ξέρω πολύ καλά πως θα την κάνω να λυγίσει.

-"Ελα ρε μωρό μου, μη μου θυμώνεις" της λέω γλυκά και παραμερίζω τα μαλλιά της στον ένα της ώμο. Αφήνω ένα φιλί σε ένα τυχαίο σημείο του λαιμού της και τινάζεται ελαφρά. 
-"Θα μου κρατάς μούτρα τωρα;" ρωτάω και αφήνω άλλο ένα φιλί κοντά στο αυτί της και την βλέπω που κλείνει στιγμιαία τα μάτια της. Γελάω με την επιρροή που ασκώ πάνω της και αποφασίζω να της το κάνω λίγο χειρότερο. Φέρνω ξανά τα χείλη μου σε επαφή με τον λαιμό της, φιλώντας την πιο έντονα. Η ανάσα της γίνεται κοφτή και έχει ρίξει το κεφάλι της στον ώμο μου, δίνοντας μου καλύτερη πρόσβαση στον λαιμό της. Ευτυχώς που δεν έχει και κόσμο εδώ πάνω.

-"Νομιζεις ότι θα με ρίξεις έτσι;" με ρωτάει με δυσκολία και της κάνω ένα μικρό σημάδι στον λαιμό. Ρίχνω ναι φευγαλέα ματιά πάνω της και την βλέπω να δαγκώνει το κάτω χείλος της.

-"Το έχω κάνει ήδη" της απαντάω και ήμουνα έτοιμος να της κάνω άλλο ενα σημάδι, όμως αυτός ο διάολος που ονομάζεται τηλέφωνο χτυπάει.

Κοιτάζω την οθόνη του κινητού και πάνω της αναγράφεται το όνομα του Χάρη. Πάντα τις πιο ακατάλληλες στιγμές παίρνει αυτός.

-"Ποιος είναι;"

-"Ο Χαρης" απαντάω βαριεστημένα και σηκώνω το τηλέφωνο.

-"Ελπιζω να είναι σοβαρός ο λόγος ο οποίος με διακόπτεις για ακόμη μια φορά" λέω απότομα και τον ακούω να ξεφυσαει.

-"Στεφανε είμαστε στο νοσοκομείο" λέει με τρεμάμενη φωνή και νιώθω τα πόδια μου να κόβονται.

-"Τι έγινε;" ρωτάω έντρομος και η Αννα με κοιτάζει απορημένη.

-"Η Νεφέλη αιμορραγούσε και ήρθαμε γρήγορα στο νοσοκομείο. Πήρα τηλέφωνο τον Μάριο και την Αρια και έρχονται. Στεφανε τι θα κάνουμε αν χάσει το παιδί;" από τη φωνή του και μόνο καταλαβαίνω πως είναι έτοιμος να κλάψει.