Ματωμένος Έρωτας

Part 23

ANNA'S POV

-"Στέφανε;" αναφωνώ και τα μάτια μου λάμπουν μόλις τον βλέπω στο τέλος του διαδρόμου, και αρχίζω να τρέχω προς το μέρος του. Μόλις φτάσω κοντά του τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και εκείνος τα δικά του γύρω από τη μέση μου. Βάζω το κεφάλι μου στον λαιμό του και μυρίζω το μεθυστικό άρωμά του.
-"Τι κάνεις εδώ;" τον ρωτάω ενθουσιασμένη, όταν βγαίνω από την αγκαλιά του.

-"Δεν σου είπε η μαμά σου;"

-"Οχι, δεν μου είπε τίποτ-" σταματάω τη φράση μου, μόλις μου έρχεται μια ιδέα δύο μυαλό. Όχι, δεν μπορεί...
-"Εσυ πλήρωσες για το χειρουργείο;" τον ρωτάω με έκπληξη και εκείνος γελάει, κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του.
-"Γιατί; Δεν ήθελα να μπεις σε έξοδα ρε Στέφανε. Ξέρεις πόσο άσχημα αισθάνομαι τώρα απέναντί σου; Ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους και σε ευχαριστώ πάρα πολύ, αλλά δεν-"

-"Θα στα εξηγήσω όλα αργότερα, μόνο πες μου, είναι καλά ο μπαμπάς σου;"

-"Ναι, όλα καλά. Τον έβαλαν στο δωμάτιό του και περιμένουν να ξυπνήσει" τον ενημερώνω και εκείνος χαμογελάει ικανοποιημένα.

-"Άννα μου;" ακούγεται η φωνή της μαμάς μου από πίσω και γυρίζω να την κοιτάξω"

-"Μαμά, να σου γνωρίσω τον Στέφανο"

-"Ξέρω αγάπη μου, έχουμε μιλήσει με το παιδί. Πηγαίνετε σπίτι να ξεκουραστείτε. Είσαι κουρασμένη από το ταξίδι"

-"Όχι μαμά, άμα δεν ξυπνήσει ο μπαμπάς δεν φεύγω" λέω με πείσμα και ο Στέφανος μου χαϊδεύει τη μέση.

-"Άννα μου, είσαι κουρασμένη. Μόλις ξυπνήσει θα σε πάρω εγώ να έρθεις" μου λέει η μαμά μου και εγώ κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου.

-"Αννα, έχει δίκιο η μαμά σου" συμφωνεί ο Στέφανος και εγώ ξεφυσαω.

-"Καλά, μόλις ξυπνήσει αμέσως τηλέφωνο" λέω στη μαμά μου και στη συνέχεια ο Στέφανος πιάνει το χέρι μου και προχωράμε προς την έξοδο του νοσοκομείου. Η διαδρομή από το νοσοκομείο προς το σπίτι μου διήρκησε περίπου ένα τέταρτο. Ο Στέφανος ήθελε να πάει να μείνει σε ξενοδοχείο, αλλά φυσικά και δεν τον άφησα.

-"Παω να κάνω ένα γρήγορο μπάνιο και έρχομαι εντάξει;" τον ρωτάω και εκείνος γνέφει θετικά χαμογελώντας.

Αφού τελειώσω το μπάνιο μου και βάλω μια φόρμα και ένα λεπτό μακρυμάνικο μπλουζάκι, πάω στο σαλόνι και βρίσκω τον Στέφανο να κάθεται στον καναπέ.