Ματωμένος Έρωτας

Part 62

STEFANO'S POV

Το βλέμμα της καρφώνεται πάνω μου, όπως και το δικό μου καρφώνεται πάνω της. Την κοιτάζω από πάνω μέχρι κάτω, σαν να τη σκανάρω και το βλέμμα μου στο τέλος επικεντρώνεται στα μάτια της. Είναι πανέμορφη σήμερα, πραγματικά πανέμορφη. Είναι απλά ντυμένη, όμως παραμένει όμορφη. Φοράει ένα μαύρο τζιν με ένα απλό άσπρο μπλουζάκι. Η κατάσταση μεταξύ μας είναι αρκετά άβολη. Συνεχίζουμε να κοιταζόμαστε χωρίς να λέμε κάτι. Καμία λέξη δεν μπορεί να αντικαταστήσει αυτά που νιώθουμε. Αν νιώθει βασικά εκείνη κάτι...

-"Ελατε στο τραπέζι" μας λέει η Αρια, βγάζοντας με από τον λήθαργό μου.

Η Άννα την ακολουθεί στο τραπέζι και εγώ σηκώνομαι από τον καναπέ μαζί με τον Μάριο.

-"Εισαι ντάξει;" μου ψιθυρίζει ο Χάρης και εγώ καρφώνω με το βλέμμα μου την Άννα.

-"Δεν ξερω" απαντάω ειλικρινά και λάθος στα στο τραπέζι.

Δυστυχώς για μένα η μόνη ελεύθερη θέση που υπήρχε στο τραπέζι ήταν αυτή απέναντι από την Άννα. Κάθομαι στο τραπέζι χωρίς να την κοιτάξω ή να πω κάτι και αρχίζω να γεμίζω το πιάτο μου με τα διάφορα φαγητά που έχει φτιάξει η Αρια.

-"Και για πες μας Αννούλα, προσαρμόστηκες στο καινούριο νοσοκομείο και στην καινούρια σου δουλειά;" την ρωτάει ο Χάρης και το βλέμμα μου συναντάει το δικό της.

-"Εε ναι, δυσκολεύτηκα λίγο στην αρχή, διότι δεν ήξερα κανέναν, όμως τώρα όλα καλά" λέει εκείνη χαμογελαστή και κοιτάζω ξανά το πιάτο μου.

-"Ηξερες τον Στέφανο" της λέει η Αρια και μια αμήχανη σιωπή επικρατεί, καθώς όλοι κοιτάζουν εμένα, περιμένοντας μια απάντηση μου.

-"Ναι, αλλά εκείνος έκανε σαν να μην ήθελε να με ξέρει" λέει χαμηλόφωνα, όμως όλοι την ακούσαμε.

Η σιωπή συνέχισε να επικρατεί για αρκετή ώρα και ο καθένας έτρωγε το φαγητό του. Έριχνα κλέφτες ματιές στην Άννα, η οποία μου φάνηκε πως είχε βουρκωσει ελάχιστα. Αυτό το δείπνο τελικά δεν εξελίσσεται ωραία.

-"Ο Θάνος θα έρθει;" ρωτάει ο Μάριος την Άννα και τα χαρακτηριστικά μου αγριεύουν.

-"Ναι σε λίγο καιρό θα έρθει και εκείνος. Σε δύο βδομάδες υποθέτω" απαντάει κάπως αμήχανα και τρώει μια μπουκιά από το φαγητό της.

Την παρατηρώ χωρίς να με καταλαβαίνει. Τα μαλλιά της πλέον είναι μακριά, όπως ήταν και τότε, πριν πέντε χρόνια. Το απλό σκουλαρίκι που είχε στη μύτη το αντικατέστησε με ένα μαύρο κρικακι, το οποίο κολακεύει αρκετά το πρόσωπό της.