Ματωμένος Έρωτας

Part 9

STEFANO'S POV

Ξυπνάω το πρωί με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Είναι η πρώτη φορά που ανυπομονώ να πάω στη σχολή, να την δω. Χθες μόλις ακούμπησαν τα χέρια μας ήθελα τόσο πολύ να σταματήσω το αυτοκίνητο και να την αγκαλιάσω. Ήρθαμε αρκετά κοντά πριν βγει από το αμάξι και το μόνο που σκεφτόμουνα ήταν το ποσό πολύ ήθελα να τη φιλήσω. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό, δεν ξέρω τι νιώθω. Το γεγονός είναι τόσο δύσκολη και μου αντιστέκεται συνεχώς, με κάνει να την θέλω, όμως είναι τόσο ξινή και εκνευριστική. Αλλά παραμένει γλυκιά και όμορφη.

Αφού ετοιμαστώ ξεκιναω να πηγαίνω γρήγορα προς τη σχολή. Ομως... Μήπως να περάσω να την πάρω να πάμε μαζί; Αλλά από την άλλη από που κι ως πού; Γαμησε το, θα πάω.

Βαζω μπροστά τη μηχανή του αυτοκινήτου και οδηγώ γρήγορα μέχρι το σπίτι της για να την προλάβω πριν φύγει. Ευτυχώς φτάνω την ώρα που έβγαινε από το σπίτι της. Βγαίνω γρήγορα από το αυτοκίνητο και στηρίζομαι πάνω σε αυτό. Μόλις γυρίσει την πλάτη της και με βλέπει μένει στη θέση της με ένα χαμόγελο στα χείλη. Της χαμογελάω και εγώ και πλησιάζει σε εμένα, χωρίς να σβηστεί το χαμόγελο από τα πανέμορφα χείλη της.

-"Σκέφτηκα πως επειδή γύρισες αργά χθες στο σπίτι θα νυσταζεις και δεν θα έχεις τόση όρεξη για περπάτημα" της λέω χαμογελώντας όταν έχει πλησιάσει κοντά μου.

-"Τότε καλά σκέφτηκες" μου ανταποδίδει το χαμόγελο.

-"Λοιπόν; Πάμε;" της προτείνω και εκείνη γνέφει θετικά. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και βάζουμε και οι δύο τις ζώνες μας. Την έβλεπα που χάζευε έξω από το παράθυρο, τα δέντρα, τα διάφορα αυτοκίνητα, τον καθαρό μπλε ουρανό.
-"Τι σκέφτεσαι;" τη ρώτησα χωρίς να πάρω τα μάτια μου από τον δρόμο και ένιωσα το βλέμμα της πάνω μου.

ANNA'S POV

-"Τι σκέφτεσαι;" άκου τη φωνή του να με ξυπνάει από τον λήθαργο μου και αμέσως στρέφω το βλέμμα μου πάνω του. ΕΣΈΝΑ ΣΚΈΦΤΟΜΑΙ.

Ναι καλά ακούσατε, από χθες το βράδυ δεν τον έχω βγάλει στιγμή από το μυαλό μου. Το άγγιγμά του, η τόσο κοντινή μας επαφή, δεν ξέρω τι με έκανε να τον σκέφτομαι τόσο.

-"Μου λείπει η Κέρκυρα" του απαντάω και κοιτάζω ξανά έξω από το παράθυρο.

-"Παραδέξου εδώ είναι πιο ωραία"

-"Δεν έχεις πάει στην Κέρκυρα, γι' αυτό τα λες αυτά" του απαντάω δήθεν θυμωμένη.

-"Εδώ έχει πιο ωραία αγόρια όμως"