Silent Return (SEASON I) |Completed|

CHAPTER 39 - Curious

"you know guys, he's so weird that night, i swear." kwento ko kila danny at lea.

"Weird like what?" lea asked.

"Hindi nya ako naalala, but noong natulog sya nagpahinga na sya, maya-maya bumalik sya sa'min at parang walang nangyari, paulit-ulit pa sya ng tanong. What happened? Panay sya ganun, kaya nagdahilan nalang ako." kwento ko pa.

"So you mean, hindi mo sinabi na nawalan sya ng alaala pansamantala,ganun?" lea asked.

"Oo," sagot ko.

"Hm, weird nga, hindi ka naman nya pinagtritripan lang?" danny asked.

"Hindi, nakikita ko sa mga mata nya noon na hindi, like yung mga ngiti nya, yun yung ngiti noong una kaming magkakilala." kwento ko ulit, ngumiti naman si lea.

"So, namimiss mo?" pang aasar sakin ni lea,

"No," sagot ko.

"Eh, miss mo lang eh." pang aasar nya ulit.

"Shh, lea stop." ito na naman yung nanaway ni danny, hahaha.

Tumigil naman si lea, aba't masunurin na pala ang lea na to ngayon ah.

"Try to ask liam, baka kasi may sakit sya like you know, amnesia." sabi ni danny,

Amnesia? Paano naman sya mag kaka amnesia? Imposible naman yun.

"Hindi na muna siguro, ako na lang ang didiskubre kung bakit ganun sya that night" sabi ko sa kanila.

LIAM MENDEZ POV

Nandito ako ngayon sa hospital, nandito ako sa office ni dr.yap.

"Good to know na bumalik kana dito ulit," dr.yap said, diba kakagaling ko lang sa kanya kahapon?

"What do you mean doc?" nagtatakang tanong ko.

Tumingin naman sya sa'kin, tingin na nagtatanong.

"Hm, i knew it, when was the last time you came here liam?" he asked.

"Of course i remember that, yesterday." masayang sagot ko, nawala ang ngiti sa mga labi ko ng hindi man lang siya kakikitaan ng reaksyon,

"Liam, are you take your medicine?" he asked.

Ito na naman yung hilo na nararamdaman ko.

"Yes, i think it wa—" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko.

"I told you, you need someone who reminds you to take your medicine liam, why you're not tell this to your mom?" nag aalalang tanong nya sakin.

"I don't want her to get worried, about me doc." sagot ko.

"When you already forget to get your medicine liam, maaring mas lumala yang sakit mo, at mapipilitan tayong ichemo therapy ka liam" he said. Hindi ko na alam kung bakit ba sakin pa to nangyayari.

"Can i get your phone?" he asked, nilahad nya ang kamay nya.

Tinignan ko naman iyon at bumalik ng tingin sa kanya. "Why?" i asked.

"Don't worry, I'm not tell this to your mom,"he said, inabot ko naman ang phone ko sa kanya. At nagsimula na syang mag dutdot doon.

"Here," abot nya sakin ulit ng phone ko.

Cheneck ko naman iyon, Alarm.

"Alarm?" i asked.

"Yes, 12:00pm, you'll take your medicine, at 3:00pm you'll take two tablets, and 6:00pm take one tablets, and 8:00am in the morning take 1 tablets, nakalagay na sa alarm kung bakit sila mag aalarm just to remind you that you need to take your medicine. Since, you don't want your mom to know about this, that was the idea that i think will help you this time" mahabang paliwanag nya. Yea, i think this idea, will help me.

"Thanks doc." i said.

"Your welcome, but when was the last time you came here is not yesterday, it was 1 week ago, matagal bago ka bumalik, and i think you forget about it." doc said. Halo-halo ang kaba na bumabalot sa buong katawan ko.

"1 week ago..." ulit ko.

"Yes, one week ago, liam." doc yap said.

"Fuck," nasapo ko ang sentido ko.

"But it's okay now liam, makakapag take ka na ng gamot on time, kasi may alarm kana, tatawagan kita kapag may schedule tayo, para hindi kana mahirapang alalahanin. Kapag nagtuloy-tuloy kang nakapag take mg medicine, you'll get better." doc yap said, ngiti na lamang ang iginawad ko. Pakiramdam ko laking abala ko sa kanya. Kaya nakakahiya, pero ayoko din na mag alala si mom.

"Thanks doc, mauna na po 'ko." pag papaalam ko at tumayo na.

"Hm, i'll call you na lang," he said.

"Thankyou po ulit," i said at lumabas na sa office nya.

Paglabas ko nakita ko naman si tita lexa, thanks god, i remember her.

Napahinto naman sya ng makita akong galing sa loob ng office ni dr.yap.

"Liam?" she said, nilapitan ko naman sya, nakasuot sya ng pang nurse na uniporme.

"Hello po tita," mano ko sa kanya,"Dito po pala kayo nagtratrabaho," sabi ko naman.

"Oo, ikaw ano palang ginagawa mo dito?" she asked.

"Binisita ko lang po si doc yap, pinapabisita po kasi ni mommy eh," pagsisinungaling ko, mukha namang naniwala sya kasi tumango-tango siya.

"Hm, sige na liam, mauna na muna ako sayo ah, ihahatid ko pa to." she said, ipinakita nya naman sa'kin ang iilang damit na bitbit nya.

"Tulungan ko na po kayo?" i asked.

"Nako nak, hindi na, kaya ko na to." she said.

"Sige po tita, mauna na po ako." i said, nginitian nya naman ako.

"Sige, mang iingat ka." she said.

"Thankyou po, kayo din po." sagot ko, at naglakad na palabas ng hospital.

Hindi naman siguro nya sasabihin kay kath na nakita nya ako dito diba?

Wag naman sana, sana wag nyang sabihin, kilala ko si kath, kagaya ko din sya, kapag may gusto syang malaman, aalamin nya talaga hanggang sa may makuha na siyang sagot. 

Nandito na 'ko sa parking lot, papasok na sana ako sa loob ng kotse ng maagaw ng paningin ko ang isang pamilyar na kotse, teka, kay kath na kotse yun ah, bakit sya nandito? Baka bibisitahin nya si tita, hindi na 'ko pwedeng magpakita sa kanya, kasi baka magtanong pa siya sa'kin kung bakit ako nandito, di naman sa nag assume, pero parang ganun na din.

Nagtago ako ng bahagya, lumabas na sya sa kotse, may bitbit syang pagkain, lagi talagang gutom ang babaeng to, siguro ay para sa kanila ni tita ang dala nya, naglakad na sya papunta sa elevator, pumasok naman na ako sa loob ng kotse, hindi din nya ako napansin, kaya safe.

Nagmaneho na ako pabalik sa bahay.