Silent Return (SEASON I) |Completed|

CHAPTER 53

KATH TOLENTINO POV

Pumasok na ko sa loob, nandito si danny, si lea nauna na daw, inantay lang kasi akong bumalik ni danny, kaya umalis na din sya since nandito na din naman ako.

"What's with that face?" liam asked.

"Nothing." i replied.

"Wew, ano nga?" pag pupumilit nya.

"Ahhh! I saw kesha," sagot ko.

"Kesha? Who is she?" he asked. I knew it, hindi nya din naaalala si kesha.

"Forget it." tipid na sabi ko.

"Okay, if you say so." suko na sabi nya naman. Ngumiti na lang ako.

Napapaisip talaga ako kung bakit sya nandito eh, ano namang ginagawa nya dito? Nag assume lang ata ko na baka si lucas ang nandito.

Masyadong malabo, kasi kung oo sasabihan naman ako ni kuya matt, yun kasi ang huling sabi nya sakin nun eh.

Sa subrang lutang ko, hindi ko alam.na na dial ko na pala number ni kuya matt, nag riring pa ito.

"Hello, kath?" he asked, sinagot nya, sa wakas.

"A-ah kamusta na kayo? Did you find lucas na?" i asked.

Natagalan sya bago sumagot.

"I'll talk to you later– mr.delos reyes, mr lu–" naputol na yun, dahil ibinaba na nya yung call.

Mr.lu? Aissssh!

Natapos ang gabi 'yon na punong-puno ako ng pag iisip, pakiramdam ko nandito na si lucas.

"Ilang araw ka na atang may iniisip kath." liam asked.

Masyado bang halata? Aissssh!

"Wala naman, iniisip ko lang kung nandito na ba sya." i said.

Kahit naman ikwento ko pa sayo, hindi mo din naman sya maaalala, kailan naman kaya babalik ang ala-ala mo. Ilang linggo na din, mag iisang buwan na nga ata eh.

Nag-usap na din kami ni kuya matt, nag pa sced kasi ako ng appointment, di naman kasi pwede na basta-basta na lang ako pupunta dun, noon kasi pinapatawag lang nya ako. Hindi ko alam, pakiramdam ko may tinatago sila sakin.

Ilang araw na din ang lumilipas, buwan, buwan na ang lumilipas, wala pa din akong balita kay kuya matt. Hindi ko din nababalitaan na hinahanap pa din nila si lucas. Parang huminto na kasi sila, hindi ko alam ang gulo.

"Kalahati sa mga memories ko, bumabalik na." liam said. Nandito kami ngayon sa resto.

"Really, well good to know!" masayang sabi ko, habang hinihiwa yung steak.

"Alam mo ba kung ano yung naaalala ko?" he's happy asking me.

"What it is?" i asked, sinubo na yung steak na hiniwa ko kanina.

"Our memories– when we're college, subrang saya natin before." he shared.

Naalala ko din tuloy, subrang saya namin noon, hindi naman bumabalik yung feelings ko kay liam, si lucas pa din naman. I missed lucas, pero wala na din akong communication kila kuya matt, also kay kesha, nakikita ko siya sa mall pero iwas sya sakin.

"Masaya ako na may mga naaalala kana, but we broke up last last month, mag wa one year na nga eh," nakatawa sandali na sabi ko, parang nalungkot naman sya.

"Bakit ba kasi tayo naghiwalay? Nakakainis!" parang bata nyang sabi, napangiti naman ako.

"Wag mo ng alamin, at kapag naalala mo 'yon, wag na natin pag usapan, kasi tapos na yun. Mahalaga ngayon, unti-unti ka ng nagiging okay." masayang sabi ko.

Natigil ako sa pagsasalita ng mahagip ng mata ko ang lalaking pamilyar sakin, sandali si lucas ba 'yon? Kasama ni kesha. Seryoso ba? Hindi ba ako namamalikmata? Bumeso sya sa babae na medyo may edad na, kamukha ni lucas 'yon, baka mama nya yun.

Pinanood ko sila hanggang sa makaupo doon sa upuan nila, nandun si kuya matt! Seryoso ba talaga?

Napahawak ako sa dibdib ko, parang kumikirot, hindi ko maintindihan, nasasaktan ako.

"Why? Kath, are you okay?" liam asked, lumingon pa sya sa tinitignan ko, naluluha na talaga ako.

Nagulat ako ng lumapit sakin si liam, para punasan ng panyo nya yung mata ko, nakakainis kunti, kasi napatingin yung iba samin, hindi ko sya masisisi, nasa college palang yung memories na nabubuild nya.

Tinignan ko kung napatingin din sila kuya matt dito, mabuti naman at hindi.

"Let's go!" sabi ko at tumayo na.

"Mauna kana sa kotse, babayaran ko muna to, ah waiter." dinig kong tawag ni liam sa waiter, nauna na kong lumabas, at sa kotse umiyak ng umiyak, hindi ko mapigilang sumigaw!

Pumasok si liam, lumapit sya sakin, ay hinahawi ang likod ko para pakalmahin, pero naiiyak pa din ako sa nakita ko, nandito na sya, kailan pa sya nandito? Bakit hindi man lang nya sinabi? Bakit si kuya matt. Hindi man lang sya sakin nagsabi, hinintay ko yung tao, hindi ako nagkakamali, si lucas yun, nakahawak pa sya sa bewang ni kesha!

"Why? Gusto mo bang ihatid na kita sa bahay niyo?" nag aalalang tanong nya, i nodded my head, hindi na ako makapag salita, masyado ng masakit.

"Goodnight, kapag okay kana sabihan mo ko, if you need me, sabihan mo ko, okay!" he said, he kissed my forehead, kaya nagulat ako.

"Salamat, papasok na ako." yun lang ang sinabi ko, bago pumasok.

Wala na naman si mama, nasa hospital sya, busy din sya, mahirap maging nurse, mas lalo na't maging doctor, wala kang oras kundi para sa pasyente mo lang, para maka ligtas ng buhay ng tao.

Kailangan ko din munang mapag-isa kasi masyado akong nasasaktan ngayon.

Umiyak lang ako ng umiyak buong gabi, sumigaw ng sumigaw dahil wala namang makakarinig sakin.

Mag tatanghali na ng magising ako, nagulat ako pagbaba ko ng hadgan nasa sala si liam, natutulog.

Agad akong lumapit sa kanya, para pag masdan sya, napaka inosente ng mukha nya. Pero paano sya nakapasok dito? Sure naman ako na pinadlock ko ang pintuan kagabi.

Ilang minuto lang, gumalaw na sya, kaya napaayos ako ng upo sa sahig, dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata nya, ano tong nararamdaman ko? Parang bumilis bigla yung tibok ng puso ko ng matagal siyang tumitig sakin, ganun din ako.

"Ay sapatos ka!" halos mapatayo sya sa gulat ng magising ang diwa nya, napa upo naman ako sa sahig dahil sa gulat sa sigaw nya.

"Oo sapatos ako!" sabi ko naman, at tumayo na.

"How did you–" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko.

"Here." pinakita pa ang susi namin, mukhang duplicate yun. "Tita lexa gave me this," he said, at tumayo para umunat.

"Hm, tara sa kusina, luto tayo almusal, kahit magtatanghali na." i said, sumunod naman sya, tumawa pa sa sinabi ko.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

To be continued....