TAKLİTÇİ (TAMAMLANDI✔)

...9.BÖLÜM...

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

Saat sekiz olduğunda hazırlanmış mallarla ve Selim'le birlikte yola çıkmışlardı. Ayaz kalbini sıkan kelepçelerden kurtulamıyordu. Ne zaman böyle hissetse hiç iyi şeyler olmazdı. Yine aynı şeyi yaşıyordu. Aldığı nefesler kalbini daraltıyor, oturduğu koltuk onu bunaltıyordu. Ne yaparsa yapsın aklına sıralanan kötü düşünceleri kovamıyordu.

Karanlığın koyu siyaha boyadığı yere gelince, arka arkaya gelen iki araba da durmuştu. Gecenin zifirisini yaran far lambalarından başka ışık yoktu. Sessizlik, baykuş seslerinin acı çığlıklarıyla bölünüyordu sadece. Ne konuşan ne de yerinden hareket eden vardı.

Bu sırada karşıdan gelen ışıkların, karanlığa alışmış gözlerini yakmasıyla yüzünü buruşturdu Deniz. Selim'in arabadan inmesiyle anladı ki uyuşturucu için alıcılar gelmişti. O da onun arkasından artık alıştığı loş aydınlığa adım atarak Selim'in peşine takıldı. Geldikleri yer geniş arazilerin kaplı olduğu düzlüklerle doluydu. Şehrin dışında oldukları aşikardı.

Karşıda duran iki adam da arabadan inip Selim'e doğru yaklaşmışlardı fakat gözleri Taklitçi'deydi. İlk kez gördükleri adamı süzüyorlardı.

"Sen Selim'le çalışmaya başlayan Taklitçi olmalısın."

Deniz görmesini engelleyen ışıkların arasındaki silueti zar zor seçiyordu. Yüzünü net algılayamıyordu. Ancak dosyada ezberlediği kişilerden biri olduğunu anlayınca görüntünün Tolga Karakan'a ait olduğunu fark etti. Selim'e diş biletecek olan güçlü rakiplerden biri. Yaptığı işlerde iyiydi ve saygı görüyordu. Neden hala Selim'in emri altında çalıştığını anlamasa da düşünmeye son vererek tekrar bakışlarını karşısındaki adama dikip;

"Bu camiada haberler ne çabuk yayılıyor." dedi.

"Öyle. Herkes sabırsızlıkla seninle tanışmayı bekliyor. Baya ünlüsün."

"Olması gerekende bu zaten Tolga Karakan."

Taklitçi'nin dudaklarından ismini duyan adam, karşısındaki insanın boş olmadığını düşündü. Dersine çalışmıştı anlaşılan. Gözlerini kısarak görmesini engelleyen ışıkları yarıp ona yaklaştı. Yüzünü görmek istiyordu. Anlattıkları kadar var mıydı merak ediyordu.

"Çelimsizin tekisin. Seni bu kadar özel kılan ne anlayamadım." derken dudakları alayla kıvrıldı.

Beklediği gibi olmadığını görünce derin bir nefes aldı. Bu ona rakip olacak biri değildi. Beceremediğini anlayınca kısa süre sonra ondan kurtulurlar, o da istediği konuma gelebilirdi.

Deniz son zamanlarda bunu yapmaktan büyük keyif aldığını bilerek, adama biraz daha yaklaştı ve Tolga'yı taklit etti. Daha takliti yüzünü görmeden, karnına geçirdiği sert yumrukla onu yere yığdı. En az Selim kadar ona itaat etmesi gerekiyordu. Bu alemde borusu ötecekse bunu yapmalı, nelere gücünün yettiğini göstermeliydi.

"Çelimsizlik görüntüdedir. Asıl olan güç ise özdedir aptal. Yargılamadan önce düşün. Aksi halde sadece canın yanmaz, bedelini ölümle ödersin."

Tolga, öfke kusuyordu. Eli karnında ayağa kalktığında, kendini karşısında görünce şaşırmıştı. Şimdi ona benzer yapılı bir vücudu vardı. Fakat gücün onun bedenine mi yoksa Taklitçi'ye mi ait olduğunu anlayamamıştı. Tek bir yolu vardı, onunla dövüşecekti.

Sinirle sıktığı yumruğu, önünde duran yansımasına savurdu. Fakat Taklitçi, o nasıl yaptığını dahi anlamadan yumruğundan kurtulup, kolunu ellerinin içine alarak onu geriye savurmuştu bile. Burnundan çıkan sıcak dumanların havaya karıştığını hisseden Tolga, Selim'in ona güldüğünü görünce hızla ayağa kalktı. Sinirden titriyordu. Tekrar yumruğunu savurmak için sıktığında, gözüne gelen ikinci yumruk darbesiyle yine yerde uzanıyordu. Bu nasıl mümkün olabilirdi. Daha hamlesini yapmadan karşıdan hamle geliyordu. Taklitçi'ye karşı şansının olmadığını anlamıştı ama öfkesi dinmek bilmiyordu. Şimdi yaşa sonra öldür prensibine sığınarak, öfkesini kenara atıp ayağa kalktı. İntikamı acı olacaktı.