Start From A CONTRACT

Part-13

ဉာဏ် တစ်ယောက် Boss ပစ်ထည့်လိုက်တဲ့ နောက်ခန်းက နေ ကုန်းရုန်းထပြီး driver seat မှာ ကားမောင်းနေတဲ့ Boss ရဲ့ လက်မောင်းလေးကို မရဲတရဲနှင့် တို့လိုက်လေသည်။

*ဟို..ကျွန်တော့်ကို ဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲဟင်*

ဦးထွဋ်ခေါင် နောက်ကြည့်မှန်ကနေတစ်ဆင့် အနည်းငယ် လန့်နေပုံပေါ်သည့် ကောင်လေးအား   တစ်ချက်သာ ကြည့်ပြီး ဘာမျှပြန်မပြောဖြစ်ပေ။ 

*ဟို...ဉာဏ် အလုပ်သွားရအုံးမယ် Boss *

ဉာဏ် တတ်နိုင်သလောက်အသံလေးကို ငယ်ပြီး ပြောလိုက် လေသည်။ သူ့အနေနှင့် Boss ကို လန့်တာက လန့်တာပင်။ သို့သော် အလုပ်ကလဲ လုပ်ရဦးမည် မဟုတ်ပါလား။ 

*....*

သို့သော်လည်း Boss  ဆီကနေ ဘာစကားမှ ပြန်မလာခဲ့ပါ။ 
ထို့ကြောင့် ဉာဏ် သူ၏ ကောက်ကွေးနေသော ဆံပင်များကို ကုတ်ကာ အကျပ်ရိုက်ရလေတော့သည်။  ဒီနေ့ အလုပ်ပျက်လို့ မရပေ။ studio မှာကြော်ငြာ ရိုက်ကွင်းရှိတာမို့ လိုအပ်တဲ့ ကိစ္စတွေအားလုံးကို ဌာနမှူးက ဉာဏ်နဲ့ ကက်သရင်းကို အတူခိုင်းထားခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ 

*ဟိုလေ Boss၊ ဉာဏ် ဒီနေ့ တကယ်အလုပ်သွားမှ ရမှာမို့လို့ပါ။ ကြော်ငြာအတွက်လဲ ဉာဏ်နဲ့ ဉာဏ့်ရဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ကို အတူခိုင်းထားတာ။ ဉာဏ်သာ မသွားရင်လေ မိန်းကလေး တစ်ယောက်ထဲကို ပစ်ထားပြီး ကိုယ်က အချောင်ခိုတယ်ဖြစ်#@%!#$$*

ဦးထွဋ်ခေါင် ထိုကောင်လေးရဲ့ ရှည်လျား များပြား လှတဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေကို ထပ်နားမထောင်နိုင်တော့။ ဘယ်နဲ့ သူ့ဘဝမှာ အဲ့လောက် စကားများတဲ့ လူကို မတွေ့ဖူးပေ။ 
ကိုယ့်ကို သူ့ Boss မှန်းမေ့နေလားမသိ။ သူပြောချင်တာသာ ဇွတ် ကိုပြောနေတော့တာပင်။ 

*မင်း အခုနေပါးစပ်မပိတ်ရင် မင်းတစ်နေ့လုံး ပါးစပ် မဟ နိုင်အောင် ကိုယ်လုပ်ပစ်မယ်*

နောက်ဆုံးတော့ ခြိမ်းခြောက်လိုက်မှသာ အသံက တိကနဲကို တိတ်ကျသွားလေသည်။ ထိုအခါမှသာ သူ ရင်ထဲကနေ သက်ပြင်းတစ်ခုကို ချလိုက်ရတော့သည်။  အရင်က partner တွေများ တစ်ရက် 24 နာရီရှိရင်တောင်သူနဲ့ 26 နာရီလောက် အတူနေချင်နေ​ကြခြင်းဖြစ်ပြီး အခု ဒီကောင်လေး ကြမှ နှစ်နာရီတောင်မရှိသေးဘူး အသံပေါင်းစုံနှင့်၊ ပြသာနာကလဲ ရှာလိုက်သေးသည်။