The Chairman's Secret

22 - Version 2.0

  
  
   
TIME flies so fast for Mirielle. Few weeks ago, she was a ran away daughter that became a mistress and now she's a billionaire all of a sudden. All thanks to her real father.

Hindi naging mahirap para sa kanya ang pag-aadjust sa bagong buhay dahil sanay naman siya sa buhay mayaman. The only difference from before is that she's free to do whatever she wants now. Hindi din nagkukulang sa oras ang ama para maka-bonding siya. Nariyan din si Westley para makasama niya sa lahat ng bagay. Kahit may edad na ito ay parang batang bata pa rin ito sa pakikipagsabayan sa kanya. She treats him as her elder brother.

Her life with her father is such a comfortable life. Not because of the billions of money she owns in her name but because of the love that sher father is constantly giving her. Nakakausap niya din once in a while ang kanyang ina at maayos naman ito sa Pilipinas dahil na rin sa mga tao ng ama niya na kasama nito sa loob ng mansiyon nila. They are protecting her and she's okay with that. Pero gusto sana niya makasama na ang ina. Marami na itong sinakripisyo para sa kanya.

"Pupunta ka ba sa dinner date niyo ni Theo?"

Napatingin siya kay Francin na pumasok sa kanyang silid na hindi kumakatok. She's used to her.

Ibinalik na lamang niya ang tingin canvass kung saan siya nagpipinta. This has been her dream ever since she's a child. She loves art but her so-called father forced her to indulged herself to business. Thanks to her Lolo she was able to study arts here in Switzerland.

"Alam mo na ang sagot ko d'yan," tugon niya na hindi tumitingin kay Francin.

It's been a year since she lived with her father. Isang taon na din niyang nararanasan ang buhay ng isang tunay na malaya.

"Ilan pa bang Theo ang tatangihan mo, Miel? Sa lahat ng nanliligaw sa iyo si Theo na ang pinaka sa pinaka. Mabait, maunawain, matalino , mayaman, gwapo at masayahin."

"You forgot to describe him as an easy-go-lucky single father of 3 kids with different mothers. Kay Franciel pa nga lang sumasakit na ang ulo ko, sa tatlong bata pa kaya na hindi ko kadugo. Besides, you know that Theo is not my type," wika niya habang patuloy sa pagpipinta.

"Oh yeah, I forgot. Your type is tall, handsome as hell and married. In short, Mr. Von Allmen is your type."

Huminto siya, tumingin sa ipinipinta at unti-unting bumalik sa alaala ang lalaking minahal niya. She stared at it for a minute as if it was him. Unti-unti din bumalik ang galit niya rito.

It's been a year pero hindi pa rin niya nakakalimutan ang lalaking nanloko sa kanya. The man who made her his mistress but made her feel like a queen at the same time. Mahirap kalimutan ang isang taong malaki ang naging parte sa iyong buhay. She tried to entertain suitors but every time she looks at them, ang mukha ni Ryker ang nakikita niya. Hinahanap niya sa mga ito ang katangian ni Ryker.

Bumalik sa kasalukyan ang pag-iisip niya nang tumikhim si Francin.

"Iniisip mo siya 'no?" tukso nito sa kanya.

Pinanlisikan naman niya ito. "Oo, iniisip ko siya at ang panloloko niya. I am thinking of getting even."

Napatayo si Francin at hinarap siya.

"You mean, gaganti ka? That's so evil, Miel. You're not evil."

Npapangisi siya rito. "I am, Francin. I am evil."

May sasabihin pa sana si Francin pero hindi na nito nasabi dahil inilagay na niya sa tenga ang airpods at nakinig ng musika habang tinatapos ang kanyang ipinipinta.
   
Tuloy ang kamay niya sa pagkilos ngunit ang kanyang isipan ay okupado ng sinabi ni Francin.

Siya? Gaganti kay Ryker? She wanted to do that but she's not that evil. Masaya na ang buhay niya para sirain pa niya sa paghihiganti.

She's happy now. That's more important than a revenge. She took a deep breath and focused her mind to her painting.
   
   
   
    
    
     
NANG sumapit ang hapunan ay salu-salo sila sa hapag-kainan. Si Francin ay katabi niya habang nasa kabisera naman ng mesa ang kanyang Dad at sa kaliwa nito ay si Westley. Westley is a family to them kaya kahit ayaw nito ay isinasabay nila ito sa pagkain. Sa dalawang high chair naman ay pinapakain ng dalawang nanny sina Franciel at Mielcin, Francin's twins.

Maraming nangyari sa isang taon na lumipas. Si Francin ay kumuha ng ilang units  sa Business course habang nagbubuntis. Home schooling ito kaya hindi naging mahirap para dito ang pag-aaral. Hindi na din ito binigyan ng sustento ng ama ng kambal kaya ang Dad na din niya ang tumulong kay Francin nang ito ay manganak. Her Dad is so kind to others, no wonder her mom loves him so much.

Limang buwan na ang kambal kaya nakakain na ang mga ito ng soft food at well guided ng pedia ang kalusugan ng twins ayon na rin sa request niya.

"We are leaving for the Philippines tomorrow."

Natigilan siya sa anunsiyo ng ama.

"Philippines? Why all of a sudden, Dad?"

He wiped his mouth before he answered her question.

"I was invited to this yearly auction ball where business men and wealthy people gather for a specific purpose. To help the poor people in the Philippines. Each of us are required to auction two important things to us. I can't say no because it was my dear friend who sent me an invitation. So we are leaving tomorrow." Binalingan nito si Westley na kakatapos lamang kumain." Is everything ready for tomorrow, Westley?"

"Yes, sir. Everything is ready except for Miss Mirielle's things."

Tinapunan siya ng tingin ng ama. "Get your things ready, Miel. We are leaving early tomorrow."

"But Dad, I have an art show in my gallery few days from now."

"That can wait and besides, your mom wants to see you too. She'll be attending the auction. Don't you want to see her?"

There it goes. Her weakness. Her mother. She'd been dying to see her and hug her.

"You really know how to make me say yes." Natatawa niyang wika sa ama. "Fine, I'll cancel my show."

Napangiti ang ama sa kanya bago ito umahon sa kinauupuan at nagtungo na sa silid nito. Sumunod naman sa ama si Westley kaya naiwan na lamang sila ni Francin sa hapag kasama ang dalawang nanny at ang kambal.

"I wonder if your paths will cross again this time."

She glanced at Francin, who's busy munching her food. Patay-malisya ang bruha.

"I'm hoping not to see even his shadow."

"Oh, really? We'll see once we get there." Francin chuckled before leaving the table and went to her kids.

Naiwan siyang napapatanong din sa sarili. Ano nga kaya ang magiging reaksyon niya kapag nakita ulit niya ang lalaking minahal at pinag-alayan ng sarili.

Hindi siya sigurado sa magiging reaksiyon niya pero isa lang ang tiyak at siguradong hindi nagbago, ang galit niya sa ginawa nitong panloloko.

Until now she can't process the truth that once in her life she became a mistress.
   
   
   
   
    
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
To be continued...