JB4: The Lost Doctor [BXB] [√]

10

Alaric Ian Juariz

"Anong gusto mong gawin dito, Ric? Are you going to kill him or what?" Tanong ni Axel sa akin.

Prente itong nakaupo sa isang upuan dito sa bodega at nakatingin sa nakabitay na lalaki. Naliligo na ito sa sariling pawis at dugo. Puno ang katawan nito ng mga latay.

Hindi ko muna siya sinagot at naglakad palapit sa taong nakabitay. His arms were raised and were tied above his head and his eyes were blindfolded. Malalim ang paghinga nito at halatang nasasaktan sa mga tinamong bugbog at palo.

"S-Sino ka?! Pakawalan mo ako dito! Ptngna mo! H-Hayop ka! Demonyo!" Ang malakas niyang sigaw sa mukha ko. Naramdaman siguro nito ang presensya ko. 

"Chill! Hahaha! Gusto ko lang makipagkilala. Kapitan Ernesto Baldoza? Tama po ba ako?" Sinenyasan ko ang isang tauhan ni Axel na ibigay sa akin ang maliit na balde na may lamang pinaghalong tunaw na asin at tubig.

"Uminom muna kayo ng tubig para malamigan iyang ulo niyo." I poured the pail on his head until his pained screams echoed inside the place. Damn, I don't want to sound creepy, but it'd very pleasing to hear.

It's pleasing to hear him suffer compared to Piyo's whimpers and cries every night.

"M-Maawa k-kayo sa akin! Maawa kayo! A-Ano bang ginawa k-ko sa inyo?!"

Awa?! Nakakatawang pakinggan ang panlilimos niya ng awa sa akin, ni hindi nga siya naawa kay Piyo noong muntikan na niya itong gahasain at patayin. Putangina niya.

"Sa akin wala pero sa taong importante sa akin meron. Hindi ako bayolenteng tao. Believe me, violence is the last thing on my mind. But you don't hurt people that are important to me, Baldoza. Naiintindihan mo ba? Masama kaming galitin." My voice is dead and dangerous. Gusto kong matakot siya sa akin. Gusto kong triplehin ang takot na naramdaman ni Piyo sa kanya.

He was shaking. That's it. Fear me.

"W-Wala akong sinaktan k-kahit kanino! S-sino ba 'yang kaibigan m-mo?! N-nagkakamali ka lang! Nagkakamali lang siya! Maawa ka pakawalan niyo na ako dito." He pleaded while crying. Tsk. Weak. "P-pwede natin 'to pag-usapan ng masinsinan, ha? H-hindi k-kailangan umabot ng ganito! K-kapag nalaman 'to ng k-kapatid ng asawa ko s-sisiguraduhing n'on na m-makukulong kayo! Kaya pakawalan niyo na ako dito! PAKAWALAN NIYO AKO!"

Mahina akong natawa sa pananakot niya. He's obviously facing death pero nagawa pa nitong manakot sa akin. He should be begging and pleading for his life. He did beg and plead pero may kasama naman itong pagbabanta. Mukhang tuluyan na nga itong nasiraan ng bait.

"Pakawalan? Fuck you! Piyo suffered shits because of you! Papakawalan kita sa lungga ni Satanas!" Sigaw ko dito. Mahina akong tumawa bago ito binigyan ng isang masamang tingin. "Kilala mo siya 'di ba? Muntik mo na siyang gahasain sa may sapa. Hindi lang 'yon gago ka, pinagbabaril mo pa siya sa harap ng bahay niyo. You fucking psycho! Nagpakalat ka pa ng malalaswang kasinungalingan tungkol kay Piyo para lang kamuhian siya ng mga tao sa baryo niyo. Ikaw ang dahilan kung bakit naging impyerno ang buhay niya!"

Dahil sa tindi ng galit na nararamdaman ko malakas ko itong sinapak sa mukha. Nahulog mula sa bibig niya ang dalawang ngipin. Mukhang matindi nga talaga ang pagkakasuntok ko.

"Ha...Haha...HAHAHAHAHA!" Halos maiyak na ito sa tindi ng pagtawa niya. "AKO? PUTANGINA! ANG BAKLANG 'YON ANG SUMIRA SA SARILI NIYANG BUHAY! PINATAY NIYA ANG ANAK NI BARON KAYA NAGKAGANYAN ANG BUHAY NIYA! INUTUSAN LANG AKO NI BARON NA IPAGHIGANTI ANG ANAK NIYA AT ANG MGA BATANG PINATAY NG BAKLANG 'YON. HINDI LANG ISA, LIMANG BATA ANG DINALA NIYA KAY KAMATAYAN! NAIINTINDIHAN MO BA?! DEMONYO ANG BAKLANG YAN! ANAK NI SATAN—AHH!"