I Am Me (Completed)

Chapter LVI

Soo's POV

Nakakairita tong Tuan na to. Tanong ng tanong tungkol sa kasal, hindi naman nag popropose. Psh, dapat ba unahan ko na?

Charot. Alam ko namang hindi basta basta ang kasal. Kailangang pag usapan ng maigi. Lalo na't idol tong pakakasalan ko.

Nung matapos kaming kumain, nagstay kami sa living room at nanood para 'magpaantok' kahit na antok na antok na talaga ako. Itong impaktong to lang ang ayaw pa dahil 'magbobonding' pa daw kami kaya eto siya, nakapulupot na parang koala sa katawan ko.

Pero okay lang.

Okay na okay lang talaga. Hehehe

Pinagmamasdan ko si Mark na nakasandal sa dibdib ko habang tutok na tutok sa pinapanood. Kala mo kung anong palabas e Disney's Bolt lang naman ang pinapanod. Hahaha, napaka cute.

Pinanood ko lang siya habang unti unti nang bumabagsak ang mga mata niya nang biglang tumunog ang phone niya.

"Enngghh!!" Ingit niya. Wala talaga siyang balak sagutin ang phone niya dahil hindi man lang siya gumalaw sa pagkakayakap niya kaya nagprisinta akong sagutin ang tawag.

"I'll take it babe." Inabot naman niya sakin yung phone niya.

"It's JB. Hello?" Sagot ko.

"Beomie, what's up?" 

"Soo? Si hyung?" 

"Andito. Bakit? Anong nangyari?"

"Sinugod daw sa ospital si Jinyoung eh. Nagcollapse daw sa shooting. Papunta na kami dun. Sunod nalang kayo."

"Sige. Sunod kami. See you." Binaba ko ang tawag saka nag angat ng tingin sakin si Mark.

"Nasa ospital si Jinyoung." Kusa siyang napabangon.

"Bakit daw?"

"Nagcollapse during shoot. Jb's on the way with the others. Bihis ka na"

"Eo. Tsk. Ayaw kasing magpahinga eh."

While we're on our way, pinag usapan namin kung anong posibleng nangyari kay Jinyoung. Pero hula talaga namin, over fatigue ang loko.

Nung makarating kami, naalala ko nanaman yung mga panahong ako ang nandito. 

Time flies fast, indeed. 

Pagkapasok namin sa kwarto ni Jinyoung, Andun na silang lahat. Gising na din ang pasyente.

"Woi, ang ingay niyo. Nasa ospital kayo ha. Wala sa bar. Napakaingay" Saway ko sa kanila.

"Thank God, Soo." Natawa naman ako. Yun nga lang na wala siyang sakit eh, hirap na siyang sawayin tong mga to. Pano pa kaya yung nakaratay lang siya dito diba? Hahahaha

"Woi! Hyung! Bakit si Soo ang sumagot ng phone mo? Anong pinagkakaabalahan mo haa?!" Tanong ni JB na tinataas baba pa ang kilay niya. Pucha, usapang  bastusan nanaman to. 

Natawa naman si Mark. "Bakit  gusto mong malaman? May narinig ka ba?" At ginaya niya ang pagtaas baba ng kilay ni JB.

"OO HYUNG! Ooh, Ang sarap. Sige pa ah! YON! YON ANG NARINIG KO!!!" Nanlaki naman ang mga mata ko. Gagong Im Jaebeom.