GEÇMİŞİN GÖLGESİNDE

Tutsak

Arkadaşlar yeni bir bölümle daha sizlerleyim.Umarım bu bölümü beğenirsiniz.Arkadaşlar bölüm hakkında yorumlarınızı söylerseniz gerçekten çok iyi olur.Çünkü ne düşündüğünüzü bilmediğim gibi sizinde hikaye hakkında biraz yardımcı olmanızı istiyorum.Yeni karakterimizide umarım sevmişsinizdir.Bu karakter için sınıf arkadaşım Ebrar'a burdan tekrar tekrar teşekkür ediyorum.

Bu arada multimedyada Aras'ın dağ evi var.

DURU'NUN AGZINDAN:

Sonunda bir cuma gününü daha atlatmanın verdiği mutlulukla ,kızlarla beraber okul bahçesine doğru ilerlemeye başladık.Kapının orada kızları öpüp,onlara sarıldıktan sonra okul bahçesinden dışarıya çıktım.Çıktığımda şoförümüz Mehmet Amca gelmiş ve arabanın kapısını açmış bir şekilde beni bekliyordu.Onu gördüğüm gibi yanına gittim fakat arabaya binmek için değil bu gün onunla eve gitmeyeceğimi söylemek için gitmiştim.Mehmet Amca 'ya onunla gelemeyeceğimi biraz yürümek istediğimi söyledim.Tabi beni tanıdığı için zorluk çıkarmamıştı ama yinede bana biraz mırın kırın etmesi kaçınılmaz olmuştu.Mehmet Amca'yı eve gönderdikten sonra bende sahil kenarına doğru yürümeye başlamıştım.Bu gün yaşadıklarımı düşüne düşüne gidiyordum sahile.Bu günü düşünmemek elde değildi ki zaten...O kadar garip bir gün geçirmiştim ki hala daha aklımdan çıkmıyordu.Aslına bakarsanız şu son bir kaç günde böyle garip olaylarla geçmişti.En garibi de bu gün olmuştu.Dün sahilde gördüğüm adam bu gün bizim okula gelmişti.Gerçekten çok garip geliyordu.O gıcıkla tekrar karşılaşmak aklımın ucundan dahi geçmezdi.Ben düşüne düşüne bu şekilde ilerlerken bir el ağzımı kapattı ve vücudumu kendininkine bastırdı.Refleks olarak ilk başta kim olduğunu öğrenmek için yüzüne bakmaya çalıştım.Ama beni tutan kollar o kadar güçlüydü ki hareket edemiyordum.Direniyordum, ama kurtulamıyordum.Güçlü,sert kollar sabırla bir şeyi bekliyordu.Bir anda içim uykuyla dolup taştı.Göz kapaklarım çok ağırdı ve kapanmak için çabalıyordu.Etraf kararıyordu, artık direnemiyordum.Bütün vücudum bir anda hafifleşmişti,her şey çok hafifti.Uykum çok gelm...

**************************************************

Yavaş yavaş gözlerimi açmaya başladım.Gözlerimi tam olarak açtığımda camdan gelen ışıkla uyanmıştım.Kendime yeni yeni geliyordum ve ne olduğunu hatırlamıyordum.Ne olmuştu bana...Ardından yattığım yerden doğruldum ve etrafıma bakınmaya başladım.Ben burayı daha önce hiç görmemiştim.Odaya, iyice bakındım.Bu oda da hiç bir şey yoktu.Sadece , şuan üstünde oturduğum bir kanepe ve bir pencereden ibaretti...Ben neredeydim ve buraya nasıl gelmiştim.Hiç bir şey hatır...Hayır hatırlıyordum.Her şey bir anda gözümün önünden bir film şeridi gibi geçiyordu.En son ben yürürken biri ağzımı kapattı ve...Bayıldım...Ne yani beni kaçırdılar mı?Ama bu olamaz ki...Ben kime ne yaptım ki,beni kaçırdılar?Ben bu olayı yeni idrak edince bir anda gözümdeki yaşlar tek tek akmaya başladı.Gözümden akan yaşlarla,bağırarak kapıya doğru koştum ve kapıyı yumruklamaya başladım."Çıkarın beni burdan!Bırakın beni!Bırakın!..Ben size ne yaptım.Beni burada neden tutuyorsunuz!"diye bir yandan bağırıyordum,bir yandan ağlıyordum ve bir yandan da kapıyı kıracak gibi vuruyordum.Bir anda kapının kilidini açıldığını fark ettim ve geriye çekildim.Gözümdeki yaşlar yavaş yavaş sakinleşmeye başlamıştı fakat korkum giderek artıyordu.En sonunda kapı açıldı ve gördüğüm kişi karşısında baya şok olmuştum.Beni kaçıran kişi bu muydu?Peki beni neden kaçırmıştı?Sahilde olanlardan dolayı mı?Bu soruların şimdi sırası değildi diyerek içimden geçirdim ve suratına şaşkın ve bir o kadarda sinirli bir şekilde bakarken,kapıyı kapatıp bana doğru yavaş yavaş gelmeye başladı.En sonunda yanıma geldi ve gözlerimin içine bakmaya başladı.Ben ilk önce ne yapmam gerektiğini kestiremedim.Ben böyle ne yapmam gerektiğini düşündüğüm sırada bana:"Kes sesini ve otur oturduğun yere!Burada kimse seni duyamaz!Benden başka kimse... "diye söylediğinde bir anda ortaya çıkan sinirimle onu yumruklayarak ağzımdan hiç çıkmayacak kelimeleri ona doğru bağırarak haykırmaya başladım.Yine aynı şekilde vuracakken bileğimden tuttu ve beni kendine doğru çekti.Sonra kulağıma fısıldadı."Bakalım,kahramanın sana ne kadar değer veriyor?"demesiyle şaşkınlığım bir kat daha artmıştı.Kahramanım kimdi ve beni bu hayvanın elinden nasıl kurtaracaktı?diye düşündüğüm sırada tuttuğu kolumdan beni ittirerek yere fırlattı.Beni yere atmasıyla ağlayarak bağırmaya devam ettim."Hayvan herif ,bırak beni anlıyor musun?Bırak beni!..."diyerek kendimi yerde oturmuş pozisyonda gözyaşlarımın arasına bıraktım.