Hidden( translated to persian )

chapter 32

وقتی که در اپارتمانم رو باز کردم هری از اپارتمانش اومد بیرون. اون یه ژاکت قهوه ای تیره پوشیده و مبایلشو تو دستش گرفته بود. حالت صورتش جدی بود.

"سلام."من گفتم و وسایلم رو گذاشتم تو اپارتمانم بعد برگشتم سمت اون.

 اون سرشو تکون داد ولی حواسش هنوز یه مبایلش بود."هی."

"کجا می ری؟"

اون مبایلشو قفل کرد و به من نگاه کرد."باید یه چیزی به یکی بدم."

دروغگوی خوبیه.

"جالبه."من گفتم و به ساعته روی مبایلم نگاه کردم.2:36."راستی.ممنون که اپارتمانم رو مرتب کردی."من گفتم." مجبور نبودی اون کار رو انجام بدی."

"مشکلی نبود."اون گفت و شونشو تکون داد.

"خب...به هر حال ممنونم."

چشمای هری اطراف رو نگاه کرد و لبشو گاز گرفت.تا حالا ندیده بودم اون این قدر عصبی باشه.

"خب، حسابداری چطوره؟" من پرسیدم.

"مثل همیشه." اون جواب داد."ریاضی هیچوقت عوض نمی شه."

" درسته."من سرم رو تکون دادم." خسته کننده نیس ، مرتب باید حساب کنی؟ منظورم اینه من شخصا خسته می شم."

"نمی دونم ولی من دوست دارم."

"اره فکر کنم من همیشه ادبیاتم بهتر بوده."

"اممم."هری بی صبرانه به من نگاه کرد.

"دوران دبیرستان ، می دونی....."

"اره ، رز گوش کن، من واقعا باید برم..."

"درسته،ببخشید.خوش بگذره." من اروم لعنت فرستادم، اون سرش رو تکون داد و سوار اسانسور شد.من ساعتو چک کردم .2:42. خب من اونو برای 8 دقیقه نگه داشتم.

من دو دقیقه ی دیگه صبر کردم قبل از اینکه سریع از پله ها برم پایین .به در اسانسور نگاه کرد و دیدم که هری اومد بیرون ، به سمت پایین نگاه می کرد. اون از ساختمون خارج شد و من بلافاصه پشت سرش رفتم.

انتظار داشتم که سوار ماشینش بشه ولی به جاش اون از جلوی پارکینگ گذشت و رفت سمت پیاده رو.سریع دو طرف رو نگاه کرد و از خیابون رد شد.من وارد جمعیت شدم همینطور بهش نگاه کردم.

می دونم که دارم با این کار ریسک بزرگی می کنم ولی خودمو قسمتی از این ماجرا می دونم، حالا هرچی که هست. من تا حالا با چند تا از این ادما رو به رو شدم و من می خوام بدونم که این لعنتیا چی کار می کنن.

هری پیچید و حدود سه تا بلاک رو گذشت. تا اینکه به یه کوچه ی باریک رسید.

من دیدم که اون رفت سمت یه در خاکستری کنار یه ساختمون اجری. اون یه کاغذ زرد از تو جیبش در اورد و من سعی کردم ببینم داره چی کار می کنه.