As Promised (Ferrer Series #1)

Kabanata 31

Agad akong napadaing nang mapabalikwas sa kama pagkamulat na pagkamulat ng mga mata ko.

"Fuck!" I muttered. "Fuck whiskey!"

Hilot hilot ang aking sentido, ilang minuto kong sinumpa ang alak na ininom kagabi.

"Water?" natigilan ako nang may magsalita. Nang dumilat ay lalo akong natigilan.

"What the fuck are you doing here inside my room?"

"Your family needed someone to look after you because of your drunk state," aniya. Sinamaan ko siya ng tingin. Dinamay pa niya pamilya ko?!

"And why would my family choose you, huh?" I spat. "Bakit hindi ang mga kapatid ko? Bakit hindi sina Sam, at ikaw pa talaga ang nandito?"

"Because..." tumagilid ang ulo niya habang nakatingin sa 'kin, tila tinatantya kung mabuti bang sabihin ang totoong rason kung bakit siya narito. "You're the one who wanted me here."

"Ano?" sumama lalo ang tingin ko sa kanya. "Pwede ba? Ang aga-aga! I'm so fed up with lies, okay? Stop feeding me shits!"

Natahimik ako nang bumuntong hininga siya, at lalong inilapit sa 'kin ang baso ng tubig. "Uminom ka muna ng tubig para mabawasan ang sakit ng ulo mo."

Not admitting that he's right, kinuha ko ang baso at pinangalahatian iyon. True enough, it did make me feel better, kahit papaano. I muttered a thanks.

"You should freshen up," aniya nang tanggapin ang baso. "Mas giginhawa ang pakiramdam mo. After that, you'll eat. You missed your breakfast, so..."

Nagtaas ako ng kilay. "Don't tell me what to do!"

He sighed deeply. "Please, let's not fight. Just do as you are told, this is for your sake."

I gaped at him. Ang yabang! Sinong nagsabi sa kanyang pwede niyang utus-utusan, ha?!

Rolling my eyes, bumangon, at iniwan ko na ang kama ko para makadiretso sa banyo. Unfortunately, dahil sa hang over, kamuntikan na akong matumba. Well, I was expecting the pain, but...

"Careful," he whispered on my ear as he held my waist.

Agad akong umayos ng tayo para mapaghiwalay kami. Muli ko siyang inirapan, at iniwan na. Dali-dali akong pumasok ng banyo.

"Tangina, traydor ka talaga!" mariin kong bulong habang dinuduro ang repleksyon sa salamin ng banyo.

"Sinaktan ka niya! Kaunting salo lang sa 'yo, nagwawala ka? Huh? What the fuck, Luna?!"

Napatalon ako nang katukin niya ang pinto. "Luna? Is there a problem? Who are you talking to?"

"Mind your own business!" I hissed.

Bakit ba kasi siya narito?! At anong sinasabi niyang ako ang may gusto na siya ang magbantay sa 'kin? Ni hindi ko nga namataan ang kahit isang Hidalgo sa palapag kagabi nang pagbuksan ko ng pinto ang pamilya ko!

Matapos makaligo, suot-suot ang roba, lumabas ako ng banyo. Natigilan ako nang walang nadatnang Miguel sa aking silid. Nasaan iyon? Napairap ako. Ayos na rin dahil hindi ko balak ang magbihis sa banyo dahil lang sa narito siya sa kwarto ko.

Pero nasaan nga siya? Ang sabi niya'y kakain pa ako, 'di ba...

Wait.

Did I just expect that he'll feed me? Am I expecting him to take care of me just because of hang over? Just because he told me to eat after taking a bath?

I glared at my reflection. You're a fool, Luna!

Wearing an oversized soft blue hoodie, and a white cotton shorts, lumabas ako ng walk-in closet ko, at muling umupo sa kama.